นี่คือสารพัดข้ออ้างตอนที่เราอ้วน และไม่ยอมลดความอ้วนสักทีค่ะ.....
- ก็มันอร่อยอ่ะ ใครจะไปห้ามใจได้
- กินแค่นิดเดียวเองมันไม่อ้วนหรอก
- (ในขณะที่ถือของกินอย่างนึง) โห อันนี้มันไม่อ้วน กินได้ๆ
- นี่เมื่อก่อนชั้นไม่อ้วนขนาดนี้นะเนี่ย เมื่อก่อนผอมมาก
- เนี่ยก็กินเหมือนเดิมนะ แต่ทำไมน้ำหนักขึ้นก็ไม่รู้
- กว่าจะกินจนอ้วนได้ขนาดนี้ จะผอมก็เสียดายแย่ล่ะสิ (ประชดเวลามีคนมาว่าอ้วน)
- ก็กำลังจะเป็นเมนอ่ะ ก็เลยหิว ปกติก็ไม่กินขนาดนี้หรอก
- ขี้เกียจออกกำลังกายอ่ะ มันเหนื่อย ใจสั่น
- โหยที่อ้วนเพราะกินยาคุม/ฮอร์โมนหรอก ปกติไม่ได้อ้วนขนาดนี้
- ชั้นทำงานเยอะอ่ะ ไม่มีเวลาไปออกกำลังกายหรอก
- เวลาไม่ได้กินอะไรหวานๆ แล้วมันจะอามรณ์เสียอ่ะ
- เนี่ย ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เห็นอะไรก็อยากกินไปหมดเลยอ่ะ สงสัยจะ (บลาๆๆๆๆ)
- โอ้ยนี่ยังไม่อ้วนเท่าไรหรอก คนอ้วนกว่าเราก็ยังมี
- นอนดึกอ่ะ เลยอ้วน
นี่คือข้ออ้างแทบทั้งหมดที่เราใช้เมื่อก่อนค่ะ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราก็คือ......
เราเป็นคนเคยค่อนข้างผอมมากกกกกกก[45/160] และเคยอ้วนค่อนข้างมากกกกก[70/164] ระดับนึงค่ะ
เราอ้วนมากมาประมาณ 3 ปี คืออ้วนจนแม่บอกว่า ไม่ไหวแล้วนะลูก ตัวจะแตกแล้วนะเนี่ย......
เราจะอ้วนจนเพื่อนแทบจำไม่ได้ อ้วนจนมีแต่คนถามว่า ไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้อ้วนขนาดนี้
จากที่เลยมีหนุ่มๆแซวเวลาเดินเที่ยว ตอนอ้วนนี่หันมองยังไม่มีเลยค่ะ บางคนมองด้วยสายตารังเกียจ
และยังมีโดนน้องที่ทำงานเก่าล้อว่า ซื้อรถใหม่คันใหญ่ๆซะพี่ คันนี้เล็กเกิน รับน้ำหนักไม่ไหวหรอก
หรือไม่พี่ก็ไปยกสูงมันซะ สงสารรถ หรือไม่ว่าจะเป็น โหพี่เปลี่ยนเก้าอี้มั้ย เก้าอี้พลาติก เดี๋ยวมันจะหัก
เวลาใส่ชุดเดรสก็โดนหาว่าหุ่นอย่างกะคนท้อง (เคยนั่งรถเมล์แล้วมีคนลุกให้นั่งด้วยค่ะ T^T)
แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ยอมลดน้ำหนักค่ะ สารพัด สารพันข้ออ้างที่เราขี้เกียจจะลดความอ้วน
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราค่ะ ที่เล่ามายังน้อยนะคะ.... เพราะตอนนั้นไม่แคร์ เลยไม่เก็บมาใส่ใจเท่าไร
จนแฟนไปมีกิ๊กค่ะ ..... (แฟนคนเก่านะคะ แฟนใหม่ตอนนี้ดีมากมายค่ะ 5555)
เราถามว่าทำไมเธอถึงนอกใจเรา "ก็เธออ้วนอ่ะ อ้วนขึ้นมาก เรารับไม่ได้" ........
เราพูดอะไรไม่ออกค่ะ พูดไม่ออกจริงๆ ก่อนเค้าพูดเค้าทำท่าเหมือนไม่อยากจะพูด
แล้วก็พูดออกมา .... ตบท้ายด้วยคำว่า จริงๆนะ มันน่าเกลียดจริงๆ......
เจ็บค่ะ เจ็บมาก จี๊ดดดดดดด บอกไม่ถูก นี่คนอ้วนมันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ???
คนอ้วนก็คนนะเว้ย ทำไมต้องพูดจา ต้องทำกันขนาดนี้......
เวลาผันผ่านไป เราก็ขอเลิกกับแฟนเก่าคนนั้นไปค่ะ (ดีแล้วที่เลิก)
แล้วมันเกิดความรู้สึกอยากเอาชนะค่ะ รู้สึกว่า "เดี๋ยวคอยดู แล้วจะรู้สึก"
แต่....เราเป็นคนขี้เกียจค่ะ ขี้เกียจมากกกกกกกก ต้องมีแรงฮึดมากๆ ถึงจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้
ใหม่ๆ ก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวการลดน้ำหนักหรอกค่ะ เอาวะ การออกกำลังกายนี่ล่ะมั้งคงดีที่สุดแล้วล่ะ....
ด้วยความที่เราต้องออกไปทำงานเช้ามาก ประมาณหกโมงครึ่ง ไหนจะแต่งตัวอีก เย็นก็กลับมาซะมืด
แต่ด้วยความฮึด เราตื่นตีสี่ครึ่งมาออกกำลังกายค่ะ กระโดดเชือก เล่นฮูล่าฮูป วิ่งๆๆๆๆ
วันละ 40 นาทีค่ะ แล้วก็แต่งตัวไปทำงาน ตอนนั้นเหนื่อยค่ะ แต่อดทน ทำได้อยู่ 1 เดือน มาชั่งน้ำหนัก....
อืม.... แทบไม่ลดเลย อะไรฟระ ชั้นรู้สึกว่าชั้นตัวเล็กลงนะ ทำไมน้ำหนักไม่ลดเนี่ย
แรงฮึดหายวูบ กำลังใจหมด อะไรเนี่ย ชั้นอดทนขนาดนี้ ชั้นเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมมันยากจัง....
ตอนนั้นยังไม่ประสีประสาค่ะว่าการออกกำลังกายนั้นจะลดไขมัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีกว่าการลดน้ำหนัก
....ไม่ได้แระ ไปปรึกษาเพื่อนสาว เพื่อนแนะนำ "อาหารเสิรมลดความอ้วนค่ะ" เราก็จัดเลยทันที
"ซึ่งย้ำเลยนะคะว่ามันเป็นอะไรที่งี่เง่ามาก ห้ามทำตามเด็ดขาด" เราก็กินอาหารเสริมนี่ค่ะ
พร้อมๆ กับ ตื่นมาออกกำลังกาย ออกบ้าง ไม่ออกบ้าง แล้วแต่ความขี้เกียจ
อาหารก็ควบคุมบ้าง ไม่ควบคุมบ้าง แล้วแต่ใจฮึด..... เชื่อมั้ยคะ เรากินอาหารเสริมนั่นมา 6 เดือนค่ะ
เอ๋อ เบลอ มึน วูบบ้าง(ถ้าเราทำงานดึก) ปัจจุบันก็ยังเอ๋อๆค่ะ และมันก็บแทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเราเลยค่ะ
เราว่าที่เราลดน้ำหนักมาได้เพราะการตื่นมาออกกำลังกาย กับความคุมอาหารของเรา
ถึงจะมีตะบะแตกเป็นระยะๆ แต่เราก็ยังทำมันมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเวลาผ่านไปประมาณ 7-8 เดือนค่ะ
ในที่สุดเราก็ได้น้ำหนักที่เราคิดว่าโอเคล่ะอยู่ที่ 58 ค่ะ ตอนนั้นผอมเพียวเป็นคนละคนเลยค่ะ
เราคิดว่าพอล่ะ เราจะหยุดลดความอ้วนสักที เราก็หยุดเลยค่ะ กินเหมือนเดิม ไม่ออกกำลังกาย
พอดีกับจังหวะชีวิตช่วงนั้นมีการเปลี่ยนแปลงเยอะ เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพค่ะ
แล้วน้ำหนักเราค่อยๆขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนถึง 63 เฮ้ย ไม่ไหวแล้วนะ เริ่มอ้วนอีกแล้ว
แต่ที่เราอยู่ หาที่ออกกำลังกายยากมาก เป็นห้องแคบๆ แถวนั้นไม่มีสวนสาธรณะเลยค่ะ
เราจะลดความอ้วนอีกรอบ แล้วทำไงดีอ่ะ เราเลือกวิธีที่ผิดมหันต์ค่ะ เราซื้อยา "ลดความอ้วน"
ผลก็คือ ลดรวดเร็วทันใจ 1 เดือนน้ำหนักเราเหลือ 59 ค่ะ แต่ตอนนั้นอารมณ์เสียมากๆเลยค่ะ
วูบบ่อย ปวดหัว ไมเกรนถามหา ไปหาหมอตลอด ขี้เหวี่ยง ขี้วีน .... จนเราเลิกกินค่ะ
เลิกกินได้แค่เดือนนึง มาเลยค่ะ โยโย่มาเป็น 65 เฮ้ยยยย ไม่น่าเลยอ่ะ
ตอนนี้เราเลยหันมาศึกษาวิธีการควบคุมอาหารและการออกกำลังกาย
การลดความอ้วนอย่างถูกวิธีก็ไม่ไกลหรอกค่ะ ศึกษาพันทิปนี่แหละ
มันเหมือนเปิดโลกอีกโลกนึงให้เราเลยค่ะเราเลยได้รู้ว่าเฮ้ย
เราลดน้ำหนักแบบผิดๆ มาเยอะเลยนะเนี่ย ทั้งอดข้าว ทั้งยาลดความอ้วน
ทำร้ายตัวเองมามากมาย.....
เอาล่ะ ตอนนี้เราจะเริ่มใหม่ค่ะ แต่เราจะลดด้วยตัวเองค่ะ ไม่ใช้ยา อีกเด็ดขาด
เราคิดว่าจะค่อยๆปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นระบบ
ปรับเปลี่ยนอาหารที่ทานให้พอดี เริ่มออกกำลังกาย และฝึกความอดทน ความมีวินัยไปด้วยค่ะ
ตอนนี้ทำมาได้ประมาณสองอาทิตย์แล้วค่ะ น้ำหนักลดไปแค่ 1 กก. ก็จริง
แต่ตัวเล็กลงเยอะเลยค่ะ เริ่มขนเสื้อผ้าเก่าๆกลับมาใส่ได้ แฟนก็ทักว่าตัวกระชับขึ้น
ถึงตอนนี้เราจะยังทำได้ไม่ดีนัก มีตะบะแตกบ้าง แต่เราก็จะทำไปเรื่อยๆ ค่ะ
เราคิดว่า วันนึง เราจะต้องกลับมามีหุ่นที่พอจะโอเคและสุขภาพที่ดีให้ได้ค่ะ......
เป็นกำลังใจให้ จขกท. ด้วยนะคะ.......ขอบคุณค่าาาาา
ปล.ขอแท็กห้องสยามเพราะสาวๆเยอะด้วยนะคะ
เวลาเราอ้วนเรามักจะมีข้ออ้างต่อไปนี้.... แชร์ประสบการณ์การลดความอ้วน และขอกำลังใจค่ะ
- ก็มันอร่อยอ่ะ ใครจะไปห้ามใจได้
- กินแค่นิดเดียวเองมันไม่อ้วนหรอก
- (ในขณะที่ถือของกินอย่างนึง) โห อันนี้มันไม่อ้วน กินได้ๆ
- นี่เมื่อก่อนชั้นไม่อ้วนขนาดนี้นะเนี่ย เมื่อก่อนผอมมาก
- เนี่ยก็กินเหมือนเดิมนะ แต่ทำไมน้ำหนักขึ้นก็ไม่รู้
- กว่าจะกินจนอ้วนได้ขนาดนี้ จะผอมก็เสียดายแย่ล่ะสิ (ประชดเวลามีคนมาว่าอ้วน)
- ก็กำลังจะเป็นเมนอ่ะ ก็เลยหิว ปกติก็ไม่กินขนาดนี้หรอก
- ขี้เกียจออกกำลังกายอ่ะ มันเหนื่อย ใจสั่น
- โหยที่อ้วนเพราะกินยาคุม/ฮอร์โมนหรอก ปกติไม่ได้อ้วนขนาดนี้
- ชั้นทำงานเยอะอ่ะ ไม่มีเวลาไปออกกำลังกายหรอก
- เวลาไม่ได้กินอะไรหวานๆ แล้วมันจะอามรณ์เสียอ่ะ
- เนี่ย ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เห็นอะไรก็อยากกินไปหมดเลยอ่ะ สงสัยจะ (บลาๆๆๆๆ)
- โอ้ยนี่ยังไม่อ้วนเท่าไรหรอก คนอ้วนกว่าเราก็ยังมี
- นอนดึกอ่ะ เลยอ้วน
นี่คือข้ออ้างแทบทั้งหมดที่เราใช้เมื่อก่อนค่ะ แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราก็คือ......
เราเป็นคนเคยค่อนข้างผอมมากกกกกกก[45/160] และเคยอ้วนค่อนข้างมากกกกก[70/164] ระดับนึงค่ะ
เราอ้วนมากมาประมาณ 3 ปี คืออ้วนจนแม่บอกว่า ไม่ไหวแล้วนะลูก ตัวจะแตกแล้วนะเนี่ย......
เราจะอ้วนจนเพื่อนแทบจำไม่ได้ อ้วนจนมีแต่คนถามว่า ไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้อ้วนขนาดนี้
จากที่เลยมีหนุ่มๆแซวเวลาเดินเที่ยว ตอนอ้วนนี่หันมองยังไม่มีเลยค่ะ บางคนมองด้วยสายตารังเกียจ
และยังมีโดนน้องที่ทำงานเก่าล้อว่า ซื้อรถใหม่คันใหญ่ๆซะพี่ คันนี้เล็กเกิน รับน้ำหนักไม่ไหวหรอก
หรือไม่พี่ก็ไปยกสูงมันซะ สงสารรถ หรือไม่ว่าจะเป็น โหพี่เปลี่ยนเก้าอี้มั้ย เก้าอี้พลาติก เดี๋ยวมันจะหัก
เวลาใส่ชุดเดรสก็โดนหาว่าหุ่นอย่างกะคนท้อง (เคยนั่งรถเมล์แล้วมีคนลุกให้นั่งด้วยค่ะ T^T)
แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ยอมลดน้ำหนักค่ะ สารพัด สารพันข้ออ้างที่เราขี้เกียจจะลดความอ้วน
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราค่ะ ที่เล่ามายังน้อยนะคะ.... เพราะตอนนั้นไม่แคร์ เลยไม่เก็บมาใส่ใจเท่าไร
จนแฟนไปมีกิ๊กค่ะ ..... (แฟนคนเก่านะคะ แฟนใหม่ตอนนี้ดีมากมายค่ะ 5555)
เราถามว่าทำไมเธอถึงนอกใจเรา "ก็เธออ้วนอ่ะ อ้วนขึ้นมาก เรารับไม่ได้" ........
เราพูดอะไรไม่ออกค่ะ พูดไม่ออกจริงๆ ก่อนเค้าพูดเค้าทำท่าเหมือนไม่อยากจะพูด
แล้วก็พูดออกมา .... ตบท้ายด้วยคำว่า จริงๆนะ มันน่าเกลียดจริงๆ......
เจ็บค่ะ เจ็บมาก จี๊ดดดดดดด บอกไม่ถูก นี่คนอ้วนมันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ???
คนอ้วนก็คนนะเว้ย ทำไมต้องพูดจา ต้องทำกันขนาดนี้......
เวลาผันผ่านไป เราก็ขอเลิกกับแฟนเก่าคนนั้นไปค่ะ (ดีแล้วที่เลิก)
แล้วมันเกิดความรู้สึกอยากเอาชนะค่ะ รู้สึกว่า "เดี๋ยวคอยดู แล้วจะรู้สึก"
แต่....เราเป็นคนขี้เกียจค่ะ ขี้เกียจมากกกกกกกก ต้องมีแรงฮึดมากๆ ถึงจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้
ใหม่ๆ ก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวการลดน้ำหนักหรอกค่ะ เอาวะ การออกกำลังกายนี่ล่ะมั้งคงดีที่สุดแล้วล่ะ....
ด้วยความที่เราต้องออกไปทำงานเช้ามาก ประมาณหกโมงครึ่ง ไหนจะแต่งตัวอีก เย็นก็กลับมาซะมืด
แต่ด้วยความฮึด เราตื่นตีสี่ครึ่งมาออกกำลังกายค่ะ กระโดดเชือก เล่นฮูล่าฮูป วิ่งๆๆๆๆ
วันละ 40 นาทีค่ะ แล้วก็แต่งตัวไปทำงาน ตอนนั้นเหนื่อยค่ะ แต่อดทน ทำได้อยู่ 1 เดือน มาชั่งน้ำหนัก....
อืม.... แทบไม่ลดเลย อะไรฟระ ชั้นรู้สึกว่าชั้นตัวเล็กลงนะ ทำไมน้ำหนักไม่ลดเนี่ย
แรงฮึดหายวูบ กำลังใจหมด อะไรเนี่ย ชั้นอดทนขนาดนี้ ชั้นเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมมันยากจัง....
ตอนนั้นยังไม่ประสีประสาค่ะว่าการออกกำลังกายนั้นจะลดไขมัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีกว่าการลดน้ำหนัก
....ไม่ได้แระ ไปปรึกษาเพื่อนสาว เพื่อนแนะนำ "อาหารเสิรมลดความอ้วนค่ะ" เราก็จัดเลยทันที
"ซึ่งย้ำเลยนะคะว่ามันเป็นอะไรที่งี่เง่ามาก ห้ามทำตามเด็ดขาด" เราก็กินอาหารเสริมนี่ค่ะ
พร้อมๆ กับ ตื่นมาออกกำลังกาย ออกบ้าง ไม่ออกบ้าง แล้วแต่ความขี้เกียจ
อาหารก็ควบคุมบ้าง ไม่ควบคุมบ้าง แล้วแต่ใจฮึด..... เชื่อมั้ยคะ เรากินอาหารเสริมนั่นมา 6 เดือนค่ะ
เอ๋อ เบลอ มึน วูบบ้าง(ถ้าเราทำงานดึก) ปัจจุบันก็ยังเอ๋อๆค่ะ และมันก็บแทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเราเลยค่ะ
เราว่าที่เราลดน้ำหนักมาได้เพราะการตื่นมาออกกำลังกาย กับความคุมอาหารของเรา
ถึงจะมีตะบะแตกเป็นระยะๆ แต่เราก็ยังทำมันมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเวลาผ่านไปประมาณ 7-8 เดือนค่ะ
ในที่สุดเราก็ได้น้ำหนักที่เราคิดว่าโอเคล่ะอยู่ที่ 58 ค่ะ ตอนนั้นผอมเพียวเป็นคนละคนเลยค่ะ
เราคิดว่าพอล่ะ เราจะหยุดลดความอ้วนสักที เราก็หยุดเลยค่ะ กินเหมือนเดิม ไม่ออกกำลังกาย
พอดีกับจังหวะชีวิตช่วงนั้นมีการเปลี่ยนแปลงเยอะ เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพค่ะ
แล้วน้ำหนักเราค่อยๆขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนถึง 63 เฮ้ย ไม่ไหวแล้วนะ เริ่มอ้วนอีกแล้ว
แต่ที่เราอยู่ หาที่ออกกำลังกายยากมาก เป็นห้องแคบๆ แถวนั้นไม่มีสวนสาธรณะเลยค่ะ
เราจะลดความอ้วนอีกรอบ แล้วทำไงดีอ่ะ เราเลือกวิธีที่ผิดมหันต์ค่ะ เราซื้อยา "ลดความอ้วน"
ผลก็คือ ลดรวดเร็วทันใจ 1 เดือนน้ำหนักเราเหลือ 59 ค่ะ แต่ตอนนั้นอารมณ์เสียมากๆเลยค่ะ
วูบบ่อย ปวดหัว ไมเกรนถามหา ไปหาหมอตลอด ขี้เหวี่ยง ขี้วีน .... จนเราเลิกกินค่ะ
เลิกกินได้แค่เดือนนึง มาเลยค่ะ โยโย่มาเป็น 65 เฮ้ยยยย ไม่น่าเลยอ่ะ
ตอนนี้เราเลยหันมาศึกษาวิธีการควบคุมอาหารและการออกกำลังกาย
การลดความอ้วนอย่างถูกวิธีก็ไม่ไกลหรอกค่ะ ศึกษาพันทิปนี่แหละ
มันเหมือนเปิดโลกอีกโลกนึงให้เราเลยค่ะเราเลยได้รู้ว่าเฮ้ย
เราลดน้ำหนักแบบผิดๆ มาเยอะเลยนะเนี่ย ทั้งอดข้าว ทั้งยาลดความอ้วน
ทำร้ายตัวเองมามากมาย.....
เอาล่ะ ตอนนี้เราจะเริ่มใหม่ค่ะ แต่เราจะลดด้วยตัวเองค่ะ ไม่ใช้ยา อีกเด็ดขาด
เราคิดว่าจะค่อยๆปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นระบบ
ปรับเปลี่ยนอาหารที่ทานให้พอดี เริ่มออกกำลังกาย และฝึกความอดทน ความมีวินัยไปด้วยค่ะ
ตอนนี้ทำมาได้ประมาณสองอาทิตย์แล้วค่ะ น้ำหนักลดไปแค่ 1 กก. ก็จริง
แต่ตัวเล็กลงเยอะเลยค่ะ เริ่มขนเสื้อผ้าเก่าๆกลับมาใส่ได้ แฟนก็ทักว่าตัวกระชับขึ้น
ถึงตอนนี้เราจะยังทำได้ไม่ดีนัก มีตะบะแตกบ้าง แต่เราก็จะทำไปเรื่อยๆ ค่ะ
เราคิดว่า วันนึง เราจะต้องกลับมามีหุ่นที่พอจะโอเคและสุขภาพที่ดีให้ได้ค่ะ......
เป็นกำลังใจให้ จขกท. ด้วยนะคะ.......ขอบคุณค่าาาาา
ปล.ขอแท็กห้องสยามเพราะสาวๆเยอะด้วยนะคะ