สวัสดีค่าชาวพันทิป เราอายุ 32 ผ่านการลดน้ำหนักมาอย่างโชกโชนตั้งแต่อายุ 16 ปี ทั้งจากการออกกำลังกายและใช้ยาลดน้ำหนัก
คือ ลดจนเหนื่อยเลยปล่อยตัวให้น้ำหนักเด้งขึ้นมาจนถึง 130 กิโล ทำมึนมาตลอดเวลา หลอกตัวเองมาตลอดว่าชั้นผอมนะ เพราะหน้ายังเล็กอยู่ (เล็กแค่หน้าจริงๆ)
จนมาได้สติช่วงเดือนกรกฎาคม2014 ที่ผ่านมา เวลาขึ้นรถตู้แล้วนั่งตรงเบาะที่นั่งได้สองคน แต่เรากลับนั่งไปแล้วเบาะครึ่ง สงสารคนที่นั่งเบาะข้างๆมากมาย เค้าคงอึดอัดที่นั่งกับเรา ถ้านั่งเบาะเดี่ยวตัวเราก็จะเลยเบาะไปขวางทางเดินซึ่งแคบอยู่แล้ว บางทีก็โดนคนที่ขึ้นมาทีหลังชนอะ เศร้าที่สุด สำนึกดีต่อสังคมคงตื่นตัวขึ้นมากระทันหัน เลยพยายามลดน้ำหนัก
วิธีการลดน้ำหนักของเราก็หาจากในพันทิปนี้แหละ
-ออกกำลังกาย คาดิโอ บอดี้เวท ดัมเบล โยคะ เอามันทุกอย่าง ทำสลับกัน เช้าเย็นบ้าง เย็นอย่างเดียวบ้าง รวมๆกันก็ประมาณวันละเกือบๆ 2ชั่วโมงได้ มาพักหลังเริ่มลดลงเป็นวันละชั่วโมง วันไหนกลับค่ำเหนื่อยหน่อยก็ไม่ออกเลย
-ควบคุมอาหาร + เลือกกิน เคยบ้ากินคลีนอยู่พักนึง แต่ตอนนี้คลีนมั้งไม่คลีนมั้ง กินแต่อาหารรสจืด กับผลไม้ ส้มนี่กินทุกวัน ดื่มน้ำเปล่า แรกๆบ้าดื่มน้ำขิง กินแทนน้ำเปล่า แต่ความขี้เกียจครอบงำ เลยหันมาดื่มน้ำเปล่าแทน
สิ่งที่เราทำสม่ำเสมอคือ
1. ขี้เกียจยังไงแต่ก็พยายามดีดตัวเองไปออกกำลังกาย 30 นาทีก็ยังดี ถ้าออกน้อยออกแบบ HIITเลย เหนื่อยเยอะหน่อยแต่แป๊บเดียว
2.ดื่มน้ำเยอะมากๆ
3.นอนเยอะๆ
*แต่ปัญหา คือ เห้ย....หมดกำลังใจหงะ อยู่ความขี้เกียจ กลัวเหนื่อย และข้ออ้างที่เกิดขึ้นในหัวมันมาจากไหนเยอะแยะฟร่ะ ระยะทางของเป้าหมายยังอีกยาวไกล
36 กิโล ชั้นจะเอาออกไปยังไงให้มันไม่เหนื่อยมาก ไม่คิดจะซื้อยาลดน้ำหนักมากินนะ เหตุผลคือไม่มีตังค์!!!
แต่ๆ....มันมีความคิดแว๊บๆแหะ ว่า...เห้ย...ถ้าแกกินยานั่นแกก็จะผอมเร็วแบบไม่เหนื่อยนะ แล้วอีกซีกความคิดก็บอกว่า ผอมเร็วแล้วแกก็ผอมแปบเดียวคุมเหรอ ?
ยิ่งช่วงนี้อากาศที่บ้านนอกเย็นนะ กว่าจะวอร์มร่างกายให้ตื่นตัวเพื่อพร้อมคาดิโอได้นี่ เราเดินไปเดินมารอบบ้านเลย จริงๆไม่ใช่ร่างกายไม่พร้อมหรอก แต่ความขี้เกียจกลัวเหนื่อย กลัวตึง กลัวเจ็บ นี่ครอบงำความคิดมากๆ
ขอกำลังใจหน่อย อยากฮึดแบบช่วงสองสามเดือนแรกๆที่บ้าพลัง!!!!!
อยากผอมแต่ขี้เกียจนี่เรื่องจริงเลย มันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วแก้ยากสุดๆ
ปล. 1.เราไม่ลงรูปนะ โจทย์เราเยอะ55555 2.พิมพ์ในมือถือนะ อาจจะอ่านยากสักหน่อย ขออภัย!!
[[กระทู้หากำลังใจ]]เห้อ..เราลดน้ำหนักจาก 130 กิโล เหลือ 91 แต่เป้าหมายอยู่ที่ 55 TT^TT
คือ ลดจนเหนื่อยเลยปล่อยตัวให้น้ำหนักเด้งขึ้นมาจนถึง 130 กิโล ทำมึนมาตลอดเวลา หลอกตัวเองมาตลอดว่าชั้นผอมนะ เพราะหน้ายังเล็กอยู่ (เล็กแค่หน้าจริงๆ)
จนมาได้สติช่วงเดือนกรกฎาคม2014 ที่ผ่านมา เวลาขึ้นรถตู้แล้วนั่งตรงเบาะที่นั่งได้สองคน แต่เรากลับนั่งไปแล้วเบาะครึ่ง สงสารคนที่นั่งเบาะข้างๆมากมาย เค้าคงอึดอัดที่นั่งกับเรา ถ้านั่งเบาะเดี่ยวตัวเราก็จะเลยเบาะไปขวางทางเดินซึ่งแคบอยู่แล้ว บางทีก็โดนคนที่ขึ้นมาทีหลังชนอะ เศร้าที่สุด สำนึกดีต่อสังคมคงตื่นตัวขึ้นมากระทันหัน เลยพยายามลดน้ำหนัก
วิธีการลดน้ำหนักของเราก็หาจากในพันทิปนี้แหละ
-ออกกำลังกาย คาดิโอ บอดี้เวท ดัมเบล โยคะ เอามันทุกอย่าง ทำสลับกัน เช้าเย็นบ้าง เย็นอย่างเดียวบ้าง รวมๆกันก็ประมาณวันละเกือบๆ 2ชั่วโมงได้ มาพักหลังเริ่มลดลงเป็นวันละชั่วโมง วันไหนกลับค่ำเหนื่อยหน่อยก็ไม่ออกเลย
-ควบคุมอาหาร + เลือกกิน เคยบ้ากินคลีนอยู่พักนึง แต่ตอนนี้คลีนมั้งไม่คลีนมั้ง กินแต่อาหารรสจืด กับผลไม้ ส้มนี่กินทุกวัน ดื่มน้ำเปล่า แรกๆบ้าดื่มน้ำขิง กินแทนน้ำเปล่า แต่ความขี้เกียจครอบงำ เลยหันมาดื่มน้ำเปล่าแทน
สิ่งที่เราทำสม่ำเสมอคือ
1. ขี้เกียจยังไงแต่ก็พยายามดีดตัวเองไปออกกำลังกาย 30 นาทีก็ยังดี ถ้าออกน้อยออกแบบ HIITเลย เหนื่อยเยอะหน่อยแต่แป๊บเดียว
2.ดื่มน้ำเยอะมากๆ
3.นอนเยอะๆ
*แต่ปัญหา คือ เห้ย....หมดกำลังใจหงะ อยู่ความขี้เกียจ กลัวเหนื่อย และข้ออ้างที่เกิดขึ้นในหัวมันมาจากไหนเยอะแยะฟร่ะ ระยะทางของเป้าหมายยังอีกยาวไกล
36 กิโล ชั้นจะเอาออกไปยังไงให้มันไม่เหนื่อยมาก ไม่คิดจะซื้อยาลดน้ำหนักมากินนะ เหตุผลคือไม่มีตังค์!!!
แต่ๆ....มันมีความคิดแว๊บๆแหะ ว่า...เห้ย...ถ้าแกกินยานั่นแกก็จะผอมเร็วแบบไม่เหนื่อยนะ แล้วอีกซีกความคิดก็บอกว่า ผอมเร็วแล้วแกก็ผอมแปบเดียวคุมเหรอ ?
ยิ่งช่วงนี้อากาศที่บ้านนอกเย็นนะ กว่าจะวอร์มร่างกายให้ตื่นตัวเพื่อพร้อมคาดิโอได้นี่ เราเดินไปเดินมารอบบ้านเลย จริงๆไม่ใช่ร่างกายไม่พร้อมหรอก แต่ความขี้เกียจกลัวเหนื่อย กลัวตึง กลัวเจ็บ นี่ครอบงำความคิดมากๆ
ขอกำลังใจหน่อย อยากฮึดแบบช่วงสองสามเดือนแรกๆที่บ้าพลัง!!!!!
อยากผอมแต่ขี้เกียจนี่เรื่องจริงเลย มันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วแก้ยากสุดๆ
ปล. 1.เราไม่ลงรูปนะ โจทย์เราเยอะ55555 2.พิมพ์ในมือถือนะ อาจจะอ่านยากสักหน่อย ขออภัย!!