:::::::::::::::::::เราเป็นผู้หญิงปากแข็งคนหนึ่ง ก็เป็นห่วงเขามาก แต่ไม่เคยบอกไม่เคยพูด ถึงจะพูดแต่ก็แบบอารมคนปากแข็งอ่ะนะเอ่อเช่น อย่างเขาจะกลับบ้านล่ะก็เป็นห่วงก็จะพูดประมาณว่า "ขับรถดีๆอ่ะ ฝันดีอ่ะ" หวานได้นะแต่เข้าใจป่าวว่าฟรอมเยอะแล้วต่อหน้าคนอื่นด้วย ไม่กล้าจะหวานหรอก อีกอย่างก็คนอื่นเขาจะมองไม่ดีก่เลยพูดได้แค่นั่น
ตัวเขาเองเหนี๊ยะเป็นคน เอาง่ายๆเลยก็พอๆกัน ฟรอมจัด เราว่าเราฟรอมเยอะแล้วนะก็อย่างน้อยยังพูดอะไรบ้าง โอ๊ะ!!แต่เขาอ่ะนานๆจะปริปากออกมาทีเอ่อว่าเป็นห่วง และก็ไม่บอกตรงๆอ้อมๆอีก แล้วไอ้เวลาที่เราไม่ได้จะโรเมนติกเล้ย
เลย!!! เอ้าจะโรเมนติกก็ง่ายๆซ๊ะงั้นอ่ะเอ่อ เดาใจยากจริงพูดเลย แล้วเป็นคนเก็บอารมณ์ดีมากรวมไปถึงสีหน้าทุกอิริยาบทโฮ๊ะ!! แล้วจะดูออกได้ยังไงเล่าเก็บซ๊ะขนาดนั้น จิงม๊ะเอ่อแต่ยังสามารถนะ คนๆนี้จะดูออกได้เลยจากการเดาทางสายตาเอ่อค่อยยังชั่วที่ยังมีให้ดู แต่ดูไม่เป็นนี่สิปัญหาเดาเอามันก็ไม่ค่อยจะแม่นหรอกมั้ง ดูไม่เป็น เก็บเกินไป พยายามอยู่อยากรู้จริงๆว่าเขาอ่ะคิดอย่างไรกับเรากันแน่ก็ลองหลายวิธีอยู่ที่จะให้เขาแสดงออกทางสายตา
เห็นชัดเลยว่าเขาจะมองทุกครั้งที่เราคุยกับผู้ชายคนอื่นแล้วก็กระพริบตากัดฟันและก็เก็บอาการ อย่างที่สองคือเราตั้งใจจะมองว่าเขาอ่ะกำลังมองใครอยู่กันแน่ยืนทำอะไรอยู่ท่ามกลางผู้คนเราก็ชะแง้ไปมา ก็เห็นเขาทำเหมือนกันเรายืนอยู่อีกฝั่นหนึ่ง จนชะแง้ไปชะแง้มาตาก็สบตาเลยอืมหันมาเจอะกันพอดีไอ้เราก็ อารมณ์คนปากแข็งง๊ะ!! พอเจอะปุ๊ปก็กระพริบตาทั้งคู่เราก็รีบหันหน้าไปทางอื่น ส่วนเขาก็ทำเหมือนเราเนี๊ยะแหละพร้อมกัน และหลายๆครั้งที่ทำให้คิดว่าเขาเป็นอะไรกันแน่บางวันก็อยากคุยด้วยบางวันก็ทำเป็นหยิ่งพูดเลย บางวันก็หลบ บางทีก็หลบสายตา นี่เดินไปพอเจอเราแค่นั้นแหละรีบหันหลังเลยไม่เข้าใจ เรานั่งอยู่เดินผ่านเราก็ทำเป็นไม่สนใจแหน่ะ!!
ไอ้บางทีก็เหมือนไม่มีเรื่องจะคุยก็สรรหาคำถามมาถามอย่างแนบเนียน เอ่อทำตัวแปลกๆเอ่ออย่างวันนั้นเดินออกจากห้องพอดีไอ้เขาก็เดินมาพอดีพอเจอเราเข้าแค่นั้นแหละ อาการแบบใจหายและก็ทำตัวไม่ถูกถามคำถามแบบติดๆขัดอีก ดีเพื่อเรายืนอยู่ข้างๆเอ่อหันไปถามเพื่อนเราแทนซ๊ะงั้นเอ่อ!! แล้วจะเดินไปที่รถเอ่อรถมีอีกทางหนึ่ง
เดินไปอีกทางหนึ่งนั่นแล้วก็หันหลังเดินกลับนะ นี่อย่างจะพูดกันเรานี่ต้องรวบรวมสมาธิก่อนอย่างงั้น ในแซทนิอีกแบบเลยตัวจริงนิอีกแบบ ยืนคุยกะเราอืมเพื่อนยืนอยู่หน้าเลยเรายืนข้างๆนี่คุยกะเพื่อนเราอยู่นะแต่ตามองเราแหม่!! รู้ได้ไงหันไปพอดีไงหล่ะแล้วก็หันกลับอย่างรวดเร็ว
แล้วก็เพิ่งจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นเมื่อไม่กีวันเนี๊ยะแหละก็ทำงานอยู่ เดินอยู่นะมองไม่เห็นจริงๆนี่สาบานเลย เดินชนกันเรานี่ประคองแขนเลยกลัวจะล้มนะยังไม่รู้หรอกประคองใคร แหงนขึ้นมองแค่นั้นแหละเอ่อก็ดูเขายุ่งๆนะ เขาก็มองตาเราและก็กระพริบมันอย่างรวดเร็วแล้วก็ขอตัวนี่เอามือมาจับแขนตัวเองเอ่อเกือนจับมือเราล่ะเอ่อก็ไม่เป็นรัย มีอีกตอนที่ส่งไมค์ให้เราเราต้องออกไปพูดงานจับมือเราเลยเอ่อก็ไม่ได้อะไร พอเอาไมค์คืนเอ่อไมไม่จับด้ามไมค์อ่ะจับมือเราเฉยเอ่อแล้วเราก็ปล่อยไมค์ มันรู้สึกวูบวาบแปลกแฮ๊ะ!! แค่เจอหน้าก็รู้สึกว่าใจเราหายไปจิงๆอ่ะมันเหมือนถูกดึงไปแปลกๆ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนกับเราไหม
คิดอะไรหรือป่าว หรือเป็นอะไร อันที่จริงเขาก็รู้ว่าเราอ่ะยังไงก็ชอบเขาอยู่แล้ว แต่ตัวเขาเองอ่ะ คำพูดกับการกระทำมันตรงข้ามกันนะว่าป่าว เราก็เป็นคนที่คิดมากอยู่นะ และชอบวิเคราะห์ด้วย เพราะหลายๆคนไม่เป็นแบบนี้นะ ทำท่าเหมือนจะแคร์เราแต่ก็ไม่แสดงออกมาให้เห็นว่าเคร์เอ่อดูไม่ออกนะเนี๊ยะจริงๆก็มีอีกเยอะแหละขี้เกียจพิมพ์ รู้ว่าขี้เกียจอ่านเอ่อแค่นี้ก็พอแระมั้งเนาะเอ่อใครพอจะช่วยวิเคราห์ได้บ้างเหนี๊ยะอยากรู้จิงๆนะเขาจะคิดหรือป่าว แล้วถ้ามันจะเป็นอาการของคนที่ไม่รู้ตัวหรือป่าว หรืออย่างอื่นช่วยหน่อยมืดตึบล่ะไปไม่ถูก แล้วถ้าคิดจะทำไงให้เขาสารภาพดีมีวิธีบ้างป่าว *วัยทำงาน
อาการแบบนี้มันจะเรียกว่าอะไรจะใช่แอบชอบแบบไม่รู้ตัวรึป่าวเนี๊ยะ?
ตัวเขาเองเหนี๊ยะเป็นคน เอาง่ายๆเลยก็พอๆกัน ฟรอมจัด เราว่าเราฟรอมเยอะแล้วนะก็อย่างน้อยยังพูดอะไรบ้าง โอ๊ะ!!แต่เขาอ่ะนานๆจะปริปากออกมาทีเอ่อว่าเป็นห่วง และก็ไม่บอกตรงๆอ้อมๆอีก แล้วไอ้เวลาที่เราไม่ได้จะโรเมนติกเล้ย
เห็นชัดเลยว่าเขาจะมองทุกครั้งที่เราคุยกับผู้ชายคนอื่นแล้วก็กระพริบตากัดฟันและก็เก็บอาการ อย่างที่สองคือเราตั้งใจจะมองว่าเขาอ่ะกำลังมองใครอยู่กันแน่ยืนทำอะไรอยู่ท่ามกลางผู้คนเราก็ชะแง้ไปมา ก็เห็นเขาทำเหมือนกันเรายืนอยู่อีกฝั่นหนึ่ง จนชะแง้ไปชะแง้มาตาก็สบตาเลยอืมหันมาเจอะกันพอดีไอ้เราก็ อารมณ์คนปากแข็งง๊ะ!! พอเจอะปุ๊ปก็กระพริบตาทั้งคู่เราก็รีบหันหน้าไปทางอื่น ส่วนเขาก็ทำเหมือนเราเนี๊ยะแหละพร้อมกัน และหลายๆครั้งที่ทำให้คิดว่าเขาเป็นอะไรกันแน่บางวันก็อยากคุยด้วยบางวันก็ทำเป็นหยิ่งพูดเลย บางวันก็หลบ บางทีก็หลบสายตา นี่เดินไปพอเจอเราแค่นั้นแหละรีบหันหลังเลยไม่เข้าใจ เรานั่งอยู่เดินผ่านเราก็ทำเป็นไม่สนใจแหน่ะ!!
ไอ้บางทีก็เหมือนไม่มีเรื่องจะคุยก็สรรหาคำถามมาถามอย่างแนบเนียน เอ่อทำตัวแปลกๆเอ่ออย่างวันนั้นเดินออกจากห้องพอดีไอ้เขาก็เดินมาพอดีพอเจอเราเข้าแค่นั้นแหละ อาการแบบใจหายและก็ทำตัวไม่ถูกถามคำถามแบบติดๆขัดอีก ดีเพื่อเรายืนอยู่ข้างๆเอ่อหันไปถามเพื่อนเราแทนซ๊ะงั้นเอ่อ!! แล้วจะเดินไปที่รถเอ่อรถมีอีกทางหนึ่ง
แล้วก็เพิ่งจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นเมื่อไม่กีวันเนี๊ยะแหละก็ทำงานอยู่ เดินอยู่นะมองไม่เห็นจริงๆนี่สาบานเลย เดินชนกันเรานี่ประคองแขนเลยกลัวจะล้มนะยังไม่รู้หรอกประคองใคร แหงนขึ้นมองแค่นั้นแหละเอ่อก็ดูเขายุ่งๆนะ เขาก็มองตาเราและก็กระพริบมันอย่างรวดเร็วแล้วก็ขอตัวนี่เอามือมาจับแขนตัวเองเอ่อเกือนจับมือเราล่ะเอ่อก็ไม่เป็นรัย มีอีกตอนที่ส่งไมค์ให้เราเราต้องออกไปพูดงานจับมือเราเลยเอ่อก็ไม่ได้อะไร พอเอาไมค์คืนเอ่อไมไม่จับด้ามไมค์อ่ะจับมือเราเฉยเอ่อแล้วเราก็ปล่อยไมค์ มันรู้สึกวูบวาบแปลกแฮ๊ะ!! แค่เจอหน้าก็รู้สึกว่าใจเราหายไปจิงๆอ่ะมันเหมือนถูกดึงไปแปลกๆ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนกับเราไหม
คิดอะไรหรือป่าว หรือเป็นอะไร อันที่จริงเขาก็รู้ว่าเราอ่ะยังไงก็ชอบเขาอยู่แล้ว แต่ตัวเขาเองอ่ะ คำพูดกับการกระทำมันตรงข้ามกันนะว่าป่าว เราก็เป็นคนที่คิดมากอยู่นะ และชอบวิเคราะห์ด้วย เพราะหลายๆคนไม่เป็นแบบนี้นะ ทำท่าเหมือนจะแคร์เราแต่ก็ไม่แสดงออกมาให้เห็นว่าเคร์เอ่อดูไม่ออกนะเนี๊ยะจริงๆก็มีอีกเยอะแหละขี้เกียจพิมพ์ รู้ว่าขี้เกียจอ่านเอ่อแค่นี้ก็พอแระมั้งเนาะเอ่อใครพอจะช่วยวิเคราห์ได้บ้างเหนี๊ยะอยากรู้จิงๆนะเขาจะคิดหรือป่าว แล้วถ้ามันจะเป็นอาการของคนที่ไม่รู้ตัวหรือป่าว หรืออย่างอื่นช่วยหน่อยมืดตึบล่ะไปไม่ถูก แล้วถ้าคิดจะทำไงให้เขาสารภาพดีมีวิธีบ้างป่าว *วัยทำงาน