::::::::::::::: เราแอบชอบอาจารย์คนหนึ่งเรารู้จักกันเพียง 3 อาทิตย์ แล้วเราก็เคยบอกชอบไปแล้วด้วย คำตอบที่ได้มาคือ "ถ้าคิดก็ของคุณครับถ้าไม่คิดจะดีกว่านะครับ อยากให้ตั้งใจเรียนมากกว่านะครับ" แต่พอรเวลาผ่านไปเราก็รู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ และคุยแชทด้วยกันมาตลอด เรามีอะไรก็ไปปรึกษาจารเค้านะแหละ แต่ในระหว่างนั้นก็มีสิ่งที่เป็นเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นมากมาย จนพักหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากจะรู้เหมือนกันว่าสรุปแล้วเขาคิดอย่างไรกับเรากันแน่ ท่าทางที่เขาทำกับเรามันแปลว่าอะไรกันแน่ และเขาต้องการที่จะสื่ออะไรหรือเก็บอาการอะไรไว้หรือป่าว

                     เวลาเราเข้าไปหาเขาจะวางตัวไม่ถูกทั้งๆที่นักศึกษาคนอื่นก็ทำตัวปรกติธรรมดาได้ไม่เห็นเป็นรัย หลายครั้งที่เดินผ่านเราก็เห็นอยู่ว่ามองเห็นแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เวลาเราเข้าไปถามข้อมูลก็กลับคุยกับเพื่อนเราแทน พอเราหยุดพูดและมองไปทางเพื่อนก็เห็นๆอยู่ว่าปากคุยกับเพื่อนเรานะแต่ตาอะมองมาที่เรา เวลาคุยก็พยายามเข้ามายืนชิดๆเราอีก เขาจะไม่ตอบสเตตัสเราแต่เขาอ่านทุกอันพักหลังๆมา เราเนี๊ยะแหละไปโพสประชดไว้เยอะ ล่าสุดโพสไปว่า "บางทีไม่เจอหน้ากันก็ดีนะ ลืมๆกันไปซ๊ะก็ดีว่าเคยรู้จักกัน" พออีกวันเข้ามหาลัย เราเดินมาเขากำลังยืนคุยกับนักศึกษาอยู่ และตรงที่เขายืนอยู่มีป้ายติดว่าห้ามเข้า พอเราเดินมาถึงที่เขายืนแค่นั้นแหละ พอเขาเห็นเราปุ๊บยังไม่ทันได้ทักเลยเขาหันตัวลอดเข้าไปใต้ป้ายที่ติดไว้แล้วยืนหันหลังให้เราเลย ไอ้เราก็แคร์มากๆนะทำไมเขาทำแบบนี้หล่ะไม่เข้าใจ

                     ก่อนหน้านั้นเรามีอะไรก็ปรึกษาตลอด มีปัญหาพูดเลยลงที่เขาหมด ก่หน่านะทั้งที่เขาเป็นอาจารย์เราไปพูดแบบนี้มันก็ดูแรงเกินไปใช่ป่าว ก็แหง๋แหระ!!! แล้วก็มีอีกนะไอ้อาการที่กระพริบตาบ่อยๆตอนอยู่กับเรามันคืออาการอะไรกันแน่อ่ะ พอคุยกับเราก็ติดๆขัดไงไม่รู้ อันนี้เลยอยากรู้มากทั้งๆที่เขาก็ดูเหมือนว่าจะปฏิเสธเราตั้งแต่แรกนะ แต่พอเวลาเรายืนคุยหรือเล่นกับผู้ชายอื่นต่อหน้าทำไมต้องทำท่าทางเหมือนไม่พอใจและ ทำตัวแปลกๆด้วยบางทีก็ไม่เข้าใจนะ ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้น พอเราหันไปมองกลับก็หันไปทางอื่นมันแปลว่าไง หลังๆชอบพูดกับผู้หญิงทีละเยอะๆต่อหน้า เราก็เอาบ้างไงประชด มีอยู่วันหนึ่งเราอ่ะนั่งชิวๆอยู่กับน้องสาวพอดี้อาจารย์ก็เดินมาเราก็เห็นนะแหละแต่ เราจะไม่ไปให้เห็นหน้าเด็ดขาด นี่พูดเลยกับน้องว่าถ้าเป็นพรหมลิขิตจริงๆยังไงมันก็เจอ

                      แค่นั้นแหละเราก็ไปนั่งเล่นคอมในห้องคอมซักพักจารย์ก็เดินเข้ามาเราก็เหลียวไปมองนะแหละพอดีตอนก้มหน้าเราก็เลยรีบหันกลับมาชัทดาวคอมแล้ววางเมส์แรงนิดหนึ่งแล้วเดินออกจาหห้องเลย อารมณ์โมโหนิดๆ ซักพักพอเราเดินออกห้องมาก็รู้สึกอยากกลับขึ้นไปก็เปลี่ยนใจกลับขึ้นไปก็ไม่เจออซ๊ะแระ แต่เห็นเดินกลับห้องเอามือปาดแก้มไม่รู้ว่าเป็นรัยหรือป่าว ไม่รู้เป็นรัยไม่อยากจะเจอแต่ก็มีเรื่องให้ได้เจอพี่ก็มาขอให้ไปหาจารย์เป็นเพื่อนหน่อยก็จำเป็นต้องไปอีก ก็ยืนอยู่หน้าห้องไม่เข้าไปไม่ให้เห็นด้วย ซักพักก็เขาก็เอี้ยวหน้าออกมาส่องดูก็เจอเราแล้วเราก็ไม่ยอมให้เห็นหน้าหรอกนะก็หันหลังให้ ซักพักก็ลุกขึ้นยืนเราก็เดินออกไปอย่างเร็วเขาก็เดินตามทั้งที่คุยกับพี่คนนั้นอยู่จนถึงหน้าห้องเราไม่ยอมหยุดเขาจึงหยุดและคุยกับพี่เขา แต่พอดี้เราจะกลับแล้วไงจึงต้องเดินไปลาพี่กลับบ้าน

                      ก็เดินเข้าไปหาโดยไม่มองเขาเลยทั้งที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วก็เดินออกมา ณ จุดนั้นรู้เลยว่าดวงตาของเขามันกลั้นน้ำตาเอาไว้อยู่แล้วก็กระพริบตามองมาที่เราแบบว่าสายตาวิงวอนมากเลยอ่า แล้วเราก็เดินจากไป เขาเป็นคนเก็บความรู้สึกจนเกินไปจนเรามองไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรกันแน่ จริงๆแล้วมีเยอะมากเรื่องราวของเราแต่คงพอแค่นี้ก่อนดีกว่าเดียวยาวเกิน...

::: อันนี้เราลองวิเคาระห์เองนะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสถานะหรือป่าวที่ทำให้เขาต้องเก็บอาการ ไม่รู้สินะช่วยหน่อยๆๆๆๆๆนะจ๊ะ ^^