สวัสดีครับ

เคยวิ่งมาราธอนไหมครับ ผมเคยวิ่งแต่เป็นมินิมาราธอน 10 กิโล (โดนบังคับวิ่ง)  
ตอนนั้นยังวัยรุ่นประกอบกับเป็นนักกีฬาโรงเรียน แต่ก็ไม่เคยวิ่งทีเดียว 10 กิโลมาก่อน
เอาก็เอาดีกว่าไปเป็นเจ้าหน้าที่

วิ่งเหนื่อยครับ แต่เราก็ไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีหยุด เพราะรู้ว่าหยุดแล้วจะเหมือนร่างกายจะหยุดตาม
พอเข้าเส้นชัยหมดครับหมดแรง เพื่อนประเคนยาดม เครื่องดื่มเกลือแร่ นอนอยู่บนพื้นหญ้า
มีความสุขเราวิ่งได้ ได้เหรียญที่ระลึกด้วย

แต่ตอนนี้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนผมก็เหมือนวิ่งมาราธอน แต่วิ่งแบบไม่รู้เส้นชัยอยู่ไหน
วิ่งไปวิ่งมาโผล่มาจุด start เฉยเลย วิ่งไปเรื่อย ๆ เหนื่อย ยิ่งไม่รู้เส้นชัยยิ่งเหนื่อย
หยุดเอาดื้อ ๆ นั่งพักกว่าแรงจะมา บางทีระหว่างนั่งก็คิดว่าแล้วเส้นชัยมันอยู่ไหน
จะวิ่งต่อหรือนั่งอยู่ตรงนี้ดี (ใช้ชีวิตไปวัน ๆ )

เส้นชัยสำหรับผมคือที่ไหนผมก็ไม่รู้ พยายามหาเส้นชัยของตัวเอง
รถหรือผมก็ไม่อยากได้ นอนมีคนขับสบายกว่า (เบาะรถเมล์นอนสบาย ๆ จริงนะ)    
คอนโดอันนี้อยากได้ แต่ของราคาเกินล้านแทบไม่หวัง ด้วยรายได้ที่ผมว่าน้อยสำหรับผมอายุ 33
แต่ถ้าผมมีคอนโด ผมก็จะเป็นคนที่ใช้ชีวิตคนเดียวเกือบ 24 ชั่วโมง

แต่งงานไง หาเงินแต่งงาน แต่เริ่มคิดว่าเรื่องชีวิตคู่เป็นสิ่งที่จะไม่มีทางเกิดขึ้นกับผม
คือ ไม่ได้รักใคร ไม่มีใครที่อยากจะรักสักคน เหมือนวิ่งแล้วไม่มีกองเชียร์ (แต่มีน้องญาญ่าในใจเสมอ)  
ผมเป็นคนไม่มีสังคม ก็เลยไม่รู้จะไปเจอผู้คนที่ไหน
มักจะใช้ซีรี่ย์เกาหลี ทดแทนความรักที่หายไป
แต่ถ้าเหงามากผมจะดูหนังญี่ปุ่น ซับก็ไม่มี แต่ดูรู้เรื่อง  


ตอนนี้วิ่งไปเรื่อย ๆ ครับ ไม่รู้เส้นชัยอยู่ไหน ยังโชคดีที่วิ่งไปยังเจอจุดรับน้ำบ้าง
แล้วถ้าเกิดวิ่ง  ๆ ไปผมหลงทางหนักจนไม่เจอแม้แต่จุดรับน้ำ ผมจะเป็นไง

เป็นไง แล้วทำไง ทำไง ทำไง ตอบได้เลยว่าไม่รู้  

เส้นชัยอยู่หนายยยยยยย

แล้วเส้นชัยของคุณอยู่ไหน เผื่อจะวิ่งตามไปด้วย

ปล.ทุกเดือนผมพยายามจะเก็บเงินให้ได้ประมาณ 5 พัน (แบบประหยัดสุด ๆ )  
แต่ก็เก็บไว้แบบนั้นไม่รู้จะทำอะไร เอาไปทำอะไรดี แค่รู้ต้องเก็บเพราะชีวิตไร้ซึ่งความมั่นคง