http://ppantip.com/topic/31169837/comment21-2


สภาวะธรรม การเห็น รูปนาม ค่อยๆเกิดจาก จุด แล้ว ขยายเป็น บัญญัติชนิดต่างๆ หากเห็นจริง
จะไม่พูด ธรรม แบบเอา " ตูด " มา เป็น " หัว "

กล่าวคือ ถ้า ความรู้นั้นถูกต้อง ว่า รูป นาม มันขยายออก ก็ต้อง มองเห็นว่า บัญญัติบรรดามี หรือ
การมี ความแตกต่างของธาตุ ( กองกรรมฐาน ) มันเป็นเรื่อง  ขยายออกจาก " จุด และ ต่อม "
[ หลวงตาบัว มองทะลุภูเขา จักรวาล ท่านยังเห็นเลยว่า เป็น แค่การเห็นกองขี้ควาย ไม่ใช่ มรรค ไมใช่ ผล อะไร ]

ดังนั้น การขยายออกไปสู่ บัญญัติแต่ละอย่าง เขาเรียกว่า " เฝือ "

เพราะว่า   ลำพังแค่  รูปนาม นั่นยังต้องภาวนา ละเอียดเข้าไปอีก  ต้องใช้ รูปนาม เป็นตัว
พิจารณาให้ละเอียดเข้าไปอีก  กว่าจะตั้งเป็น กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม ได้

ลำพังแค่การ แยกรูป นาม หมา แมวที่ไหน ก็แยกเป็น ศาสนาไหนก็แยกได้  ของชาวบ้าน ของธรรมดา

การพิจารณา รูปนาม ต่อยอดออกไปอีก จนเกิด "........" สัมปยุติเข้ามา นั่นถึง จะเริ่มนับหนึ่ง สติปัฏฐาน

*******************

" จึงเพิกทั้ง  มโนมายตนะ และ สังขาร  ก็สงบสันติยิ่งไม่มีกำหนดหมาย  "

สังเกตุว่า มีการ ต้อง  " เพิก " เป็น อาการเจตนาเข้าไปแทรกแซง   กริยาจิตนี้ จึงไม่จัดเป็น สัมมาทิฏฐิ
สัมมาสังกัปปะ สัมมาวายามะ  เพราะ ถ้าเป็นเรื่อง "......"สัมปยุตกับจิต  กริยาอัตโนมัติบางประการจะ
ปรากฏให้แจ้ง หรือ ปรากฏให้เข้าไปรู้ว่า " สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น-เป็นธรรมดาเอง " ไม่ใช่  " จึงเพิก.." อะไร

ถ้า นิพพาน ยังต้องมี การใส่จริต ออกแรง ดิ้นรน ด้วยการดำริ รำพึงว่า "จึงเพิก...." นั่นมัน อาสัญญีสัตตา



......สมาชิกหมายเลข 957563