**กระทู้นี้อาจมีเนื้อหาจิ้นวาย**

กระทู้อื่นๆ
คุณ สมาชิกหมายเลข 738828
แปลนิยาย High speed ไว้ รวมลิ้งค์อยู่ในสปอยล์นะคะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บทที่ 1    http://ppantip.com/topic/30894772/
บทที่ 2    http://ppantip.com/topic/30900179/
บทที่ 3    http://ppantip.com/topic/30904818/
บทที่ 4    http://ppantip.com/topic/30917747
บทที่ 5    http://ppantip.com/topic/30925800
บทที่ 6    http://ppantip.com/topic/30930956
บทที่ 7    http://ppantip.com/topic/30956281
บทที่ 8    http://ppantip.com/topic/30961559 [จบ]
แปลแฟนอาร์ต 1 : http://ppantip.com/topic/30992030
แปลแฟนอาร์ต 2 : http://ppantip.com/topic/30997103 [รินฮารุ]

---

เรย์มาหารินถึง รร.ซาเมะซึกะ เพื่อที่จะถามคำถาม 2 ข้อ
มุมน้ำเงิน แว่นสปีโด้ อ.อิวาโทบิ แย็บเบาๆด้วยคำถามข้อที่ 1

ทำไมอยู่ๆถึงจะลงแข่งว่ายผลัด

มุมแดง รินจัง-ซัง ซ.ซาเมะสึกะ เบี่ยงตัวหลบเบาๆ "ก็แค่อยากจะลงก็เท่านั้นแหล่ะ"
เรย์ยังรุกต่อ ว่ารินน่าจะหลุดพ้นจากฮารุกะเพราะชนะในการแข่งฟรีสไตล์ 100 เมตรไปแล้วนี่
"เป้าหมายของฉันไม่ใช่ชนะฮารุ แต่คือการไปแข่งในระดับโลก" รินประกาศกร้าว



งั้นขอถามข้อที่ 2
คุณรู้สึกยังไงกับรุ่นพี่ฮารุกะ

เรย์ฮุกซ้ายขวา ถามรัวๆ ว่าในสมัยก่อน รินที่ยิ้มแย้มกับพวกฮารุกะดี ทำไมถึงเปลี่ยนไปหลังกลับจากออสเตรเลีย
ทำไมถึงไม่ติดต่อใครอีกเลยหลังกลับมาญี่ปุ่น ทั้งๆที่เคยเป็นถีงเพื่อนร่วมทีมกันแท้ๆ



รินตะคอกบอกให้หุบปาก นายเป็นใคร ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย

"ผมเป็นคนที่ถูกดึงมาเกี่ยวด้วยแล้วน่ะสิ" เรย์บอกว่าทั้งๆที่เขาเคยอยู่ชมรมกรีฑา ทั้งๆที่เขาว่ายน้ำไม่เป็น
แต่พอได้เห็นการว่ายน้ำของฮารุ เรย์ก็อยากว่ายน้ำได้แบบนั้นบ้าง
เรย์ต้องพยายามอย่างหนักในการค่อยๆฝึกว่ายน้ำตั้งแต่ขั้นแรก แต่เรย์ก็รู้สึกสนุกจริงๆที่ได้ว่ายน้ำกับทุกคน
ยิ่งเรย์ได้ลงแข่งว่ายผลัด ก็ยิ่งรู้สึกว่าสนุกมาก แต่ทั้งๆอย่างนั้น ทุกคนก็ยังเอาแต่พูดถึง รินจัง รินจัง รินจัง

"นั่นก็ไม่ใช่ความผิดฉันซักหน่อย!!" รินตวาดกลับ

มุมน้ำเงิน เรย์เหลืออดวิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อรินคลุกวงในติดกำแพง "เกี่ยวสิ เป็นความผิดของนายที่รุ่นพี่ฮารุกะหยุดว่ายน้ำ!"
_{น่านนนน รินจัง บอกแล้วอย่ามัวแต่ทำตัวเคะ}



"นี่มันเรื่องอะไร??!!" รินถาม
"เพราะรุ่นพี่ฮารุกะรู้สึกผิดหลังจากแข่งว่ายน้ำกับนายตอน ม.ต้น  ทั้งๆที่น่าจะเป้นอิสระเพราะแข่งฟรีสไตล์ 100 เมตรกันไปแล้ว
แต่นายก็ยังจะลงแข่งว่ายผลัดอีก นายอยากจะทำอะไร นายต้องการอะไรจากรุ่นพี่ฮารุกะกันแน่
ต้องทำอีกเท่าไหร่ถึงจะพอใจนายหา??!!"



โดนคำถามหมัดตรงเข้าไป รินตกใจที่ตนเองทำให้ฮารุกะเลิกว่ายน้ำ แต่รินกัดฟันกรอดแล้วสวนกลับ
"แล้วนายล่ะ เรื่องนั้นนายไม่เกี่ยวอะไรด้วยแท้ๆ
ทำไมต้องมาโกรธใส่ฉันด้วย นายต้องการอะไรหา??!!"



เรย์ตอบกลับด้วยหน้านิ่งๆ "เพราะฉันอยากให้ทีมของเราเป็นทีมที่ดีที่สุดในการแข่งว่ายผลัด
ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งในทีมแบบนั้น แค่นั้นแหล่ะที่ฉันต้องการ"

เมื่อได้ยินคำว่า ทีมที่ดีที่สุด ที่รินเคยพูดในสมัยเด็กๆ รินก็เงียบไปและคลายมือที่ขยุ้มคอเสื้อเรย์ออก



เรย์เดินห่างออกมาหยิบกระเป๋าที่วางไว้ ก่อนจะกลับ เรย์หันไปบอกรินว่า
"แล้วถ้านายเข้ามาทำมันพัง ฉันไม่ให้อภัยนายแน่"

ยกนี้มุมน้ำเงินชนะ 1-0



ตัดกลับมาที่ฝ่ายอิวาโทบิ

มาโคโตะถอดกางเกงว่ายน้ำ _{..แต่ก็นะ มีผ้าขนหนูพันอยู่ มองไม่เห็นหรอก เพราะงั้นช็อตนี้ควรโฟกัสที่ กกน.ของฮารุจัง}

ทุกคนเป็นห่วงที่เรย์หายไป โค้ชเลยให้เงินไปซื้อของเยี่ยมเรย์ที่บ้าน

ฮารุกะบอกว่าเป็นครั้งแรกเลยที่จะได้ไปบ้านเรย์ ส่วนนางิสะบอกว่าบ้านอยู่ใกล้ๆกัน เลยเคยไปหาที่บ้านบ้างแล้ว



เรย์ตกใจที่ทุกคนมาเยี่ยมบ้าน
มาโคโตะบอกว่าทุกคนเป็นห่วงมากนะที่เรย์ไม่ไปฝึกซ้อม ถ้าเป็นนางิสะก็ว่าไปอย่าง...

ฮารุถามเรย์ตรงๆว่า ที่หายไปน่ะ ไปหารินมาใช่มั้ย เป็นเพราะเรื่องในอดีตที่ฮารุเล่าให้ฟังเมื่อวานรึเปล่า
เรย์ตอบว่า เปล่า เป็นความตั้งใจของเรย์เอง แต่พอแล้ว เรย์จะไม่คิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว



ฮารุกับมาโคโตะดีใจที่เรย์ไม่คิดมากเรื่องนั้นแล้ว
ฮารุ มาโคะโตะ นางิสะ บอกว่า ตอนนี้ทีมของเราคือพวกเราสี่คนที่ใครก็มาแทนไม่ได้ ให้เรย์รู้เท่านั้นก็พอ

เรย์ตอบรับอย่างดีใจ "ครับ"



นางิสะเอาของเยี่ยมไข้ออกมาให้เรย์ เนื่องจากเงินไม่พอเลยซื้อได้แค่เมล่อนปังแทน
นางิสะป้อนให้ฮารุ ฮารุบอกไม่เป็นไรแต่นางิสะจับยัดปาก

"น...น้ำ"



ฮารุ อย่าตายนะ!! มาโคโตะตะโกนลั่นห้อง

[มีต่อ]