**กระทู้นี้อาจมีเนื้อหาจิ้นวาย**
พื้นที่แจ้งข่าว
คุณ สมาชิกหมายเลข 738828
แปลนิยาย Hi speed ไว้แล้ว 3 บท ตามนี้นะคะ
บทที่ 1
http://ppantip.com/topic/30894772/
บทที่ 2
http://ppantip.com/topic/30900179/
บทที่ 3
http://ppantip.com/topic/30904818/
ความเดิมตอนที่แล้ว : หลังจากแข่งฟรีสไตล์ 100 เมตรเสร็จสิ้น
รินพูดใส่ฮารุกะว่า "ฉันชนะนายแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่ว่ายกับนายอีก"
โค้ชซาซาเบะเพิ่งมาถึงบอกว่า เดี๋ยวรอดูฮารุกะรอบชิงก็ได้ นางิสะโวยใส่เล็กน้อย
มาโคโตะบอกโค้ชว่า ฮารุกะตกรอบไปแล้ว
ฮารุยืนคิดคนเดียวในห้องอาบน้ำ
...ฉันคิดว่าฉันไม่สนใจเรื่องแพ้ชนะ แต่ทำไม ทำไมแข่งเสร็จแล้วฉันก็ไม่รู้สึกเป็นอิสระอยู่ดี...
ด้านริน ยิ้มออกมาอย่างพอใจ นิโทริวิ่งมาแสดงความยินดีด้วยที่รินชนะฮารุกะและได้ผ่านเข้ารอบ
รุ่นพี่มิโกะชิบะ ชนะและยังทำลายสถิติในการแข่งอีกด้วย
ด้านบนแสตนด์ ทีมอิวาโทบินั่งดูอยู่ เรย์ทักขึ้นว่า ฮารุหายไปนานแล้ว จะลองไปตามดู
มาโคโตะกับนางิสะ เดินตามมาด้วย
อาจารย์อามะจังเห็นโควนั่งเศร้าเลยปลอบใจ โควบอกว่า อยากเห็นฮารุกะว่ายกับพี่ แต่ไม่คิดว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้
ระหว่างตามหากันว่าฮารุอยู่ไหน ทั้งสามคนก็บังเอิญมาเจอรินพอดี
นางิสะถามรินว่าเห็นฮารุรึเปล่า ฮารุหายไปนานแล้ว
รินตอบว่า แพ้ฉันแล้วมันน่าช็อคขนาดนั้นเชียว? เห็นหมอนั่นพูดอยู่ตลอดว่าไม่สนเรื่องแพ้ชนะหรือแข่งจับเวลา
เรย์ครุ่นคิดขึ้นมาว่า "ไม่สนเรื่องแพ้ชนะ? ถ้าอย่างนั้นก็ต้องมีเหตุผลอื่น"
"จะมีอะไรสำคัญกว่าเรื่องแพ้ชนะอีก?!!" รินตวาดขึ้น
มาโคโตะตอบว่า "มีสิ อย่างน้อยฮารุก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่สำคัญกว่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่ฮารุยอมแข่งกับริน
และฉันคิดว่ารินเองนั่นแหล่ะที่เป็นคนสอนสิ่งนั้นให้ฮารุรู้ด้วย ไม่ใช่รึไง?"
"ตอนประถมที่เราแข่งว่ายผลัดผสมด้วยกัน นั่น...."
"ใครสนเรื่องนั้นกัน!!" รินตวาดขึ้นจนมาโคโตะต้องหยุดพูด
"ฉันชนะฮารุไปแล้ว เรื่องมันก็แค่นั้น" แล้วรินก็เดินจากไปแบบอารมณ์เสีย
เรย์แทบไม่เชื่อว่าแต่ก่อนพวกฮารุกะเคยว่ายผลัดผสมกับคนแบบนั้นมาก่อน
มาโคโตะบอกว่า ตอนนี้ปล่อยฮารุไว้คนเดียวก่อนเถอะ ฮารุคงอยากทำแบบนั้นมากกว่า
ตอนนี้เรามาพยายามเรื่องการแข่งของเราต่อกันเถอะ
ต่อไปเป็นการแข่งกรรเชียง 100 เมตรของมาโคโตะ (มุมกล้องนี้เริ่ดที่สุด)
"มาโกะนี่....ปรกติเพาะกายเป็นงานอดิเรกหรือเปล่าเนี่ย หุ่นเรียกเลือดมากอ้ะ" สาวพันทิปคนหนึ่งได้กล่าวไว้
นางิสะลุกจากที่นั่งขึ้นมาบอกว่า ยังไงก็อยากให้ฮารุเห็นการแข่งของพวกเรา จะลองไปตามฮารุดู
ฮารุนั่งเหม่ออยู่ตรงที่พักนักกีฬา หยดน้ำจากเส้นผมเปียกหมาดๆไหลลงมาอาบหน้าเป็นทาง คิดถึงเรื่องสมัยก่อน
"ถ้าสมัยเด็กๆ รินเป็นคนชนะ ตอนนี้ฉันจะรู้สึกอีกแบบรึเปล่านะ?"
"ริน ว่ายน้ำเพื่อจะไปแข่งโอลิมปิก แล้วฉัน.....ว่ายน้ำไปเพื่ออะไร"
นางิสะวิ่งมาจนเจอฮารุ แล้วลากฮารุให้ไปดูเพื่อนๆแข่งด้วยกัน
[มีต่อ]
[Free!] กระทู้เม้ามอย + spoil Free! ตอน 8 ค่ะ
พื้นที่แจ้งข่าว
คุณ สมาชิกหมายเลข 738828
แปลนิยาย Hi speed ไว้แล้ว 3 บท ตามนี้นะคะ
บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/30894772/
บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/30900179/
บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/30904818/
ความเดิมตอนที่แล้ว : หลังจากแข่งฟรีสไตล์ 100 เมตรเสร็จสิ้น
รินพูดใส่ฮารุกะว่า "ฉันชนะนายแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่ว่ายกับนายอีก"
โค้ชซาซาเบะเพิ่งมาถึงบอกว่า เดี๋ยวรอดูฮารุกะรอบชิงก็ได้ นางิสะโวยใส่เล็กน้อย
มาโคโตะบอกโค้ชว่า ฮารุกะตกรอบไปแล้ว
ฮารุยืนคิดคนเดียวในห้องอาบน้ำ
...ฉันคิดว่าฉันไม่สนใจเรื่องแพ้ชนะ แต่ทำไม ทำไมแข่งเสร็จแล้วฉันก็ไม่รู้สึกเป็นอิสระอยู่ดี...
ด้านริน ยิ้มออกมาอย่างพอใจ นิโทริวิ่งมาแสดงความยินดีด้วยที่รินชนะฮารุกะและได้ผ่านเข้ารอบ
รุ่นพี่มิโกะชิบะ ชนะและยังทำลายสถิติในการแข่งอีกด้วย
ด้านบนแสตนด์ ทีมอิวาโทบินั่งดูอยู่ เรย์ทักขึ้นว่า ฮารุหายไปนานแล้ว จะลองไปตามดู
มาโคโตะกับนางิสะ เดินตามมาด้วย
อาจารย์อามะจังเห็นโควนั่งเศร้าเลยปลอบใจ โควบอกว่า อยากเห็นฮารุกะว่ายกับพี่ แต่ไม่คิดว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้
ระหว่างตามหากันว่าฮารุอยู่ไหน ทั้งสามคนก็บังเอิญมาเจอรินพอดี
นางิสะถามรินว่าเห็นฮารุรึเปล่า ฮารุหายไปนานแล้ว
รินตอบว่า แพ้ฉันแล้วมันน่าช็อคขนาดนั้นเชียว? เห็นหมอนั่นพูดอยู่ตลอดว่าไม่สนเรื่องแพ้ชนะหรือแข่งจับเวลา
เรย์ครุ่นคิดขึ้นมาว่า "ไม่สนเรื่องแพ้ชนะ? ถ้าอย่างนั้นก็ต้องมีเหตุผลอื่น"
"จะมีอะไรสำคัญกว่าเรื่องแพ้ชนะอีก?!!" รินตวาดขึ้น
มาโคโตะตอบว่า "มีสิ อย่างน้อยฮารุก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่สำคัญกว่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่ฮารุยอมแข่งกับริน
และฉันคิดว่ารินเองนั่นแหล่ะที่เป็นคนสอนสิ่งนั้นให้ฮารุรู้ด้วย ไม่ใช่รึไง?"
"ตอนประถมที่เราแข่งว่ายผลัดผสมด้วยกัน นั่น...."
"ใครสนเรื่องนั้นกัน!!" รินตวาดขึ้นจนมาโคโตะต้องหยุดพูด
"ฉันชนะฮารุไปแล้ว เรื่องมันก็แค่นั้น" แล้วรินก็เดินจากไปแบบอารมณ์เสีย
เรย์แทบไม่เชื่อว่าแต่ก่อนพวกฮารุกะเคยว่ายผลัดผสมกับคนแบบนั้นมาก่อน
มาโคโตะบอกว่า ตอนนี้ปล่อยฮารุไว้คนเดียวก่อนเถอะ ฮารุคงอยากทำแบบนั้นมากกว่า
ตอนนี้เรามาพยายามเรื่องการแข่งของเราต่อกันเถอะ
ต่อไปเป็นการแข่งกรรเชียง 100 เมตรของมาโคโตะ (มุมกล้องนี้เริ่ดที่สุด)
"มาโกะนี่....ปรกติเพาะกายเป็นงานอดิเรกหรือเปล่าเนี่ย หุ่นเรียกเลือดมากอ้ะ" สาวพันทิปคนหนึ่งได้กล่าวไว้
นางิสะลุกจากที่นั่งขึ้นมาบอกว่า ยังไงก็อยากให้ฮารุเห็นการแข่งของพวกเรา จะลองไปตามฮารุดู
ฮารุนั่งเหม่ออยู่ตรงที่พักนักกีฬา หยดน้ำจากเส้นผมเปียกหมาดๆไหลลงมาอาบหน้าเป็นทาง คิดถึงเรื่องสมัยก่อน
"ถ้าสมัยเด็กๆ รินเป็นคนชนะ ตอนนี้ฉันจะรู้สึกอีกแบบรึเปล่านะ?"
"ริน ว่ายน้ำเพื่อจะไปแข่งโอลิมปิก แล้วฉัน.....ว่ายน้ำไปเพื่ออะไร"
นางิสะวิ่งมาจนเจอฮารุ แล้วลากฮารุให้ไปดูเพื่อนๆแข่งด้วยกัน
[มีต่อ]