คือ ที่บ้านตัวเองไม่ค่อยมีปัญหาอะไรพรรค์นี้เท่าไรอ่ะครับ
โตมา 30 กว่าปีละ เป็นน้องคนเล็กแต่ไม่ค่อยรู้สึกว่าเป็นน้องคนเล็กจะดีหรือจะแย่ยังไงเลย แม่ก็รักลูกเท่ากัน (แต่รู้สึกว่าพ่อแอบรักเรามากกว่าพี่ชายนิดนึง 555 ไม่รู้พี่ชายคิดมากป่ะเนี่ย) พอโตขึ้นมีงานมีการทำ หน้าที่ดูแลพ่อแม่ก็ช่วยๆ กันทำ พ่อแม่อยู่กับพี่ชาย ซึ่งพี่ก็จะดูเรื่องความเป็นอยู่ของพ่อกับแม่ ส่วนผมก็ไปหาทุกสุดสัปดาห์ พาไปกินข้าว ไปเที่ยวคลายเครียดที่ต้องเลี้ยงหลาน พาไปเที่ยวเมืองนอก อะไรประมาณนี้ผมว่าผมดูแลทางด้านจิตวิญญาณนะ 55555

แต่เจอคนนู้น คนนี้ คนนั้น ชอบมาเล่าให้ฟัง อึดอัดใจกับปัญหาที่ตัวเองเกิดมาเป็นลูกคนโตบ้าง, ลูกคนกลางบ้าง, ลูกคนเล็กบ้าง
เจอแบบแตกต่างกันไปครับ เช่น น้อยใจแม่รักน้องคนเล็กมากกว่า, เป็นลูกคนกลาง ไม่มีใครสนใจเลย, เป็นพี่คนโตทำไมต้องรับผิดชอบมากมายขนาดนี้, เพราะเป็นน้องคนเล็กเลยถูกพี่ๆ รุมใช้ให้ทำธุระให้พ่อกับแม่ตลอดเวลา ฯลฯ

นี่แค่ Factor เดียวนะครับยังไม่รวมว่า เป็นลูกชายคนโต, ลูกสาวคนโต, ลูกชายคนเล็ก ........ ซึ่งทำให้มีรายละเอียดปลีกย่อยมากขึ้นไปอีก

ฟังเรื่องนี้มากๆ ก็เลยอยากจะรู้ว่าแต่ละท่านเป็นยังไงกันบ้าง? ตัวเองเจออะไรแบบนี้บ้างรึเปล่า? ที่เป็นแบบนี้เพราะเราคิดไปเองว่าเราเป็น หรือ พ่อแม่ทำให้เราเป็นแบบนี้ ฯลฯ