(Chuunibyou LN) บทที่ 8 ...... ทริป!
บทนำ
บทที่
1 2 3 4 5 6 7
ต่อจากเมื่อวานกันเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บทที่ 8 ทริป!
สภาพอากาศในวันนี้เป็นไปในแบบที่เราต้องการในวันที่มีทริปเลย แดดออกจ้า อากาศก็สดใส
ผมมองไปรอบๆก็เห็นเพื่อนร่วมชั้นในเสื้อสีต่างๆกันไปในแต่ละกลุ่ม เนื่องจากวันนี้มีทริป เลยไม่มีใครใส่ชุดนักเรียนมาเลย เพราะงั้นการไปทริปจึงเป็นโอกาสดีที่จะได้เห็นเพื่อนๆ ในรูปแบบการแต่งตัวที่ต่างไปจากเดิม
สายตาของผมจับจ้องไปที่คันนางิซัง สาวที่ได้รับการโหวตว่าน่ารักอันดับสองของห้อง วันนี้เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์เป็นพิเศษเลย
อีกคนที่ผมต้องจับตาไว้ก็คือริกกะ วันนี้เธอก็มาแนวสาวน้อยจากความมืดเหมือนเมื่อวาน ตอนนี้มันก็ใกล้จะหน้าร้อนแล้วนะ แต่งตัวแบบนั้นมันต้องร้อนแน่ๆ ส่วนเครื่องประดับ คงไม่ต้องบอกมั้ง แถมด้วยผ้าคาดตากับผ้าพันแผลเหมือนอย่างปกติด้วย
“อือหือ สาวๆในชุดไปรเวทนี่เป็นอาหารตาอย่างดีเลย”
นั่นมันเหมือนกับที่ผมคิดอยู่เลย บุรุษผู้ไม่เคยเก็บออร่าความชอบหญิงสาวพูดขึ้นมาขณะที่เดินมาใกล้ๆผม
“การไปทริปนั้นถือเป็นอีเว้นท์ในการก่อกำเนิดความรักเลยล่ะ สาวๆที่ยิ้มแย้มในชุดไปรเวทแบบนั้น ย่อมต้องดึงดูดสายตาหนุ่มๆอยู่แล้ว ถ้าขาดอีเว้นท์นี้ไปละก็ ความรักของหนุ่มสาวในห้องเรียนคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ”
“ชอบเรื่องพวกนี้ซะจริงๆเลยน้า ถ้าแบบนั้นทำไมไม่ลองหานั่งใกล้ใครซักคนบนรถดูล่ะ? ชั้นไปนั่งกับคนอื่นก็ได้”
วันนี้พวกเราจะเดินทางกันด้วยรถบัสกัน มีหลายห้องที่อยากจะใช้รถบัสเหมือนกัน แต่ว่านานาจังชนะการจับฉลาก เพราะงั้นห้องเราเลยเป็นห้องที่ได้ใช้
ผมกับอิชชิกินั่งกันอยู่ที่กลางรถ แต่ละคนอยากจะนั่งตรงไหนยังไงก็ได้ แต่ว่านะ มันเป็นเรื่องปกติที่อยากจะได้นั่งใกล้ๆเพื่อนที่สนิทหน่อยมันรู้สึกดีกว่า จะได้คุยกันได้ตลอดทางด้วย
“นั่นเป็นคำถามที่ตอบยากนะ จะเลือกมิตรภาพระหว่างเพื่อน รึจะเลือกเส้นทางความรักดี”
“เลือกเส้นทางความรักไปเถอะ ชั้นไม่ว่าหรอก”
เรายังคงคุยกันไปเรื่อยระหว่างรอรถออก
“เอาล่ะ! เพราะงั้นช่วยฟังครูหน่อยนะ! มีใครที่เมารถง่ายบ้างมั้ยเอ่ย? ถ้าใครรู้ตัวว่าเมารถง่ายละก็ ช่วยมานั่งที่ที่นั่งข้างหน้าสุดทีนะจ้ะ มีมั้ย? มีใครรึเปล่า?”
นานะจังที่ไม่ได้ใส่ชุดเครื่องแบบครูนี่ดูเป็นเด็กนักเรียนได้เลย ใครที่เห็นเธอคงไม่คิดหรอกว่าเธอคือคนที่จะคอยดูแลพวกเราในการเดินทางครั้งนี้ แต่พออยู่กับพวกเราแล้ว เธอก็แสดงความเป็นครูออกมาได้อย่างไม่บกพร่อง
ผมสงสัยจริงๆว่าใครเป็นคนบอกนะว่าคนเมารถง่ายต้องไปนั่งข้างหน้าน่ะ ผมเข้าใจว่าการเมารถเป็นเพราะการไปนั่งอยู่เหนือบริเวณล้อรถที่มีการสั่นสะเทือนรุนแรง เพราะงั้นการไปนั่งข้างหน้ามันไม่เท่ากับไปนั่งอยู่เหนือล้อรถรึไงเนี่ย ก็ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเป็นยังไงนะ แต่ช่างเถอะ ผมเองก็ไม่ได้เป็นคนเมารถง่ายซะหน่อยนี่นะ
พอเห็นไม่มีใครยกมือ นานะจังก็ดูเหมือนจะให้ออกรถ แต่แล้วก็มียกมือขึ้นมาคนนึง
“เอาล่ะ นอกจากทาคานาชิซังแล้วไม่มีใครอีกแล้วใช่มั้ย? งั้นทาคานาชิซังช่วยไปนั่งข้างหน้าทีนะ!”
คนคนนั้นก็คือริกกะ นั่นน่าตกใจนะที่เธอเป็นคนเมารถง่ายเนี่ย ท่าทางผู้ครอบครองจาโอชินกังอันแข็งแกร่งเองก็มีจุดอ่อนแปลกๆแบบนี้เหมือนกันแฮะ สีหน้าริกกะดูไม่ดีเลยขณะที่เธอหันมาทางผม
หือ? เอ๊ะ? ให้ชั้นไปนั่งหน้าด้วยงั้นเหรอ? สายตาเธอมันบอกยังงั้น
พอผมชี้ตัวเองเหมือนจะบอกว่า ‘ชั้นด้วย?’ ริกกะก็พยักหน้า ถึงจะไม่ได้สื่อสารกันด้วยเทเลพาธี แต่ก็พอจะเดาความคิดเธอได้จากรูปแบบการกระทำต่างๆ อย่างไม่ยากนัก การที่เธอไม่ได้ส่ายหน้าปฏิเสธก็เท่ากับว่าพลังจากการทำสัญญาของเราด้วยจาโอชินกังมันใช้ในระยะไกลไม่ได้งั้นสินะ
ช่วยไม่ได้แฮะ ผมยกมือขึ้นอีกคน สีหน้าริกกะก็ดูดีขึ้นมาหน่อย ท่าทางที่คิดไว้จะถูกแฮะ
“โอ๊ะ โทงาชิคุงด้วยเหรอ? ถ้างั้นก็ช่วยไปนั่งข้างหน้าด้วยนะจ๊ะ! มีใครอีกมั้ยเอ่ย? มีที่นั่งว่างรึเปล่า? ใครอยากจะนั่งข้างๆครูบ้าง?”
ตอนนี้เหมือนจะไม่มีใครสนใจนานะจังกันแล้ว ส่วนอิชชิกิจู่ๆก็จับไหล่ผมซะแรง พร้อมเอาสีหน้าน่ากลัวนั่นเข้ามาใกล้
“นี่เลือกความรักมากกว่าชั้นเรอะ!?”
“ไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่ความรักซะหน่อย แค่รู้สึกเป็นห่วงต่างหาก ต้องขอโทษด้วยนะอิชชิกิ นายจะไปข้างหน้าด้วยก็ได้นี่นา! แบบนั้นก็ได้นะ!”
“เจ้าบ้าเอ้ย! ถ้าไปนั่งข้างหน้าก็ไม่มีส่วนร่วมกับกิจกรรมสันทนาการกันพอดีสิ! อุตส่าห์ตรากตรำเพื่อได้ที่นั่งตรงนี้แล้ว ให้ตายชั้นก็ไม่ไปไหนแน่! นี่แปลว่านายเองก็คิดไว้ก่อนแล้วสินะว่าอยากจะนั่งกับเด็กผู้หญิงน่ะ! แบบนั้นใช่มั้ยล่ะ?”
“งั้นให้เป็นแบบนั้นก็ดีนะ”
สุดท้ายก็มีแค่ผมกับริกกะที่นั่งข้างหน้า แล้วเราก็ออกเดินทางกัน จุดหมายคือ ‘Cycle Sports Center’
“อุ…..จะตายแล้ว….”
รถพึ่งจะออกมาได้ไม่ถึงนาที ริกกะก็ออกอาการเมารถซะแล้ว
สีหน้าเธอดูแย่ขึ้นมาทันทีตั้งแต่รถเริ่มออกตัว เร็วไปนะ นั่นมันจะเมารถเร็วเกินไปหน่อยแล้ว นี่มันยังกับว่าแค่ได้กลิ่นรถบัสก็ออกอาการเมารถเลย ถึงตอนเด็กๆผมก็เคยมีอาการเมารถบ้าง แต่ก็ไม่เคยออกอาการเร็วแบบนี้มาก่อนเลยนะ
“ไหวรึเปล่า?”
“ชั้น….ไม่ไหวแล้ว…..”
ริกกะดูไม่มีเรี่ยวแรงเลย แค่มองมาที่ผมก็แทบแย่แล้ว ถึงตอนนี้ก็ทำตัวงอเลย นี่ท่าจะไม่ดีแล้วแฮะ….
“จะกินยามั้ย? ครูเขาน่าจะมียาแก้อาการเมารถอยู่บ้างนะ?”
“….จาโอชินกังนั้นแข็งแกร่งที่สุด….. แต่ตอนนี้พลังของมันสูญหายไปเลยทำให้เป็นแบบนี้…..”
ผมฟังที่เธอพูดมาไม่ค่อยจะรู้เรื่องซักเท่าไร แต่ก็รู้ว่าอาการเธอไม่ค่อยดีแน่ๆ แต่ก็ไม่เห็นจะต้องทำตัวดื้อดึงขนาดนั้นเลยนะ…. ผมต้องตบๆหลังของเธอเพื่อบอกว่าทนเอาหน่อยนะ
และแน่นอนว่าคนที่เหลือในรถก็ไม่ได้สนใจอะไรริกกะเท่าไร ที่กลางรถก็เริ่มจะคาราโอเกะกันใหญ่แล้ว ถึงจะดูสนุกจนน่าอิจฉา แต่ตอนนี้ริกกะอยู่ข้างๆ เพราะงั้นสงบอาการนั่นไว้หน่อยท่าจะดีกว่า
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Chuunibyou LN) บทที่ 8 ...... ทริป!
บทที่ 1 2 3 4 5 6 7
ต่อจากเมื่อวานกันเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้