เทียนเจ้าเอยสิ้นร่างคงค้างคราบ
น้ำตาอาบเอ่อล้นปนแสงสี
ฤาจะกล้าเทียมเทียบเปรียบระวี
ค่าน้อยมีสำนึกอย่าคึกคนอง

ส่องกระจ่างสว่างได้ในหอน้อย
เปรียบเช่นแสงหิ่งห้อยเลิกผยอง
คืนจันทร์เพ็ญไสวไม่เรืองรอง
อย่าเผลอมองว่าเลิศเพริศแพรวพรรณ

อย่าอวดโอ้โชว์ไหนให้เสงี่ยม
แรงไขเทียมจากคนค้นคิดสรร
เมื่อสิ้นแรงเหลือน้ำตาหมดค่าพลัน
มุ่งหมายฝันนานยาว..เจ้าฝันไกล

หนึ่งแรงเทียนเจียนดับสดับพร้อม
จงยินยอมรับลดหมดขดไส้
เหลือเพียงรอยน้ำตาต่างหน้าไง
สิ้นแสงไฟ..อย่าอาลัย..ไร้ค่าแล้ว