เซฮายทักทายสวัสดีครับ เทียนนะครับ เทียนอยากแชร์ประสบการณ์ของเทียนเองครับ
ย้อนไปช่วงสมัยเทียนยังอยู่มัธยมเลยครับ เป็นช่วงจบจาก ม.3 ขึ้น ม.4 ราวๆ10ปีก่อนครับ ตอนนั้นเทียนเรียนอยู่โรงเรียนดังประจำอำเภอนึงในจังหวัดโซนภาคกลางครับ
เทียนมีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อเขมครับ จริงๆเขมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเทียน รู้จักกันก่อนอยู่แล้วแต่พึ่งได้มาเรียนอยู่ห้องเดียวกันตอน ม.ต้นครับ ก่อนหน้านี้เรียนกันคนล่ะโรงเรียน แล้วพอ ม.ปลาย ก็แยกกันอยู่คนล่ะห้อง
จนถึงช่วงที่ทดสอบคัดเลือก นศท. หรือ รด. นั่นแหละครับ (เทียนจำไม่ได้ว่าช่วงก่อนสอบหรือหลังสอบแต่น่าจะเป็นก่อนนะครับ) บังเอิญตอนนั้นไอ้เขมมันไปเรียนต่อสายศิลป์ แล้วครูประจำชั้นมันเป็นครูฝึกนศท.ครับ ตอนนั้นเขมโทรมาบอกเทียนว่า "คืนนี้มานอนโรงเรียนมั้ย" อาจารย์พ่อให้มาช่วยกรอกรายชื่อ นศท. (อาจารย์พ่อคือครูประจำชั้นของไอ้เขมครับไม่แน่ใจว่าเดี๋ยวนี้เรียกเหมือนกันมั้ย)
ด้วยความที่เทียนก็อยากสนุกอยากอยู่กับเพื่อนก็ตอบตกลงไป วันนั้นหลังเลิกเรียนเทียนขับมอไซค์กลับบ้านไปอาบน้ำทำธุระแล้วก็ขับรถกลับมาที่โรงเรียน น่าจะประมาณ 18:00 น. ได้ครับ
เทียนก็โทรถามไอ้เขมว่าให้ไปตรงไหน มันก็บอกให้ไปห้องม่วง (ห้องม่วงคือห้องคอมของโรงเรียนครับ จริงๆมันมีห้องคอม2ห้องเป็นบนตึกกับห้องม่วงครับ)
เทียนเดินมาถึงก็เจอไอ้เขมกับซัน และก็มีรุ่นน้องอีกคนนึง ชื่อกร ครับ ห้องม่วงคือเปิดแอร์เย็นจนหนาว เรา 4 คน ก็ช่วยกันรีบกรอกรายชื่อนศท.กันจนเสร็จ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ2ทุ่มเลย
ต่อมาไอ้เขมก็หยิบโทรศัพท์โทรหาครูประจำชั้นมันแล้วบอกกับครูว่าเสร็จแล้ว ประมาณ10นาทีครูก็เปิดประตูห้องม่วงมาแล้วก็บอกว่า "ป่ะ ปิดแอร์ เดี๋ยวไปนอนอีกห้องนึง" คือวินาทีนั้นเทียนก็แอบช็อคนะ คือเทียนคิดว่าจะได้นอนห้องนี้เย็นๆสบาย แต่เทียนก็ต้องช็อคกว่าเดิมครับ เพราะครูเขาพาเทียนกับเพื่อนไปนอนห้องศิลปะ(เป็นห้องหลักของครูเขาที่ใช้สอนนั่นแหละครับ)
เทียนขออธิบายนิดนึงนะครับ ตึกนี้จะเป็นตึก 3 ชั้น ชั้นล่างสุดเป็นปูนและชั้น2-3เป็นไม้ครับห้องศิลปะอยู่ชั้นล่างสุดครับ เป็นประตูที่ต้องผลักเปิดเก่าๆหน่อย พื้นเป็นพื้นกระเบื้อง ด้านในจริงๆมันก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเท่าไหร่มีก็แต่หุ่นคน 2-3 ตัวที่อยู่มุมห้อง กับด้านบนมันเป็นห้องนาฏศิลป์ครับ ซึ่งเทียนเป็นคนกลัวมาก แต่ไอ้3คนที่เหลือมันก็ดูไม่ค่อยกลัวนะ อาจจะเพราะว่ามันเป็นห้องที่มันใช้เรียนกันประจำด้วยหรือเปล่าเทียนก็ไม่รู้ครับ
เทียนกับไอ้เขมก็มองหน้ากันเหมือนมันรู้ว่าเทียนกลัวแน่ๆ สักพักครูเขาก็บอกว่า "ก่อนนอนก็อย่าลืมสวดมนต์กันด้วยนะ ไม่ต้องสวดยาวชินบัญชรไม่ต้องสวดนะมันเหมือนไปท้าทายเขา" พูดจบครูแกก็เดินออกไปพูดจบครูแกก็เดินออกไปขึ้นมอไซค์แกแล้วก็ขับออกไป เทียนก็ไม่รู้ว่าครูเขาจะมาพูดทิ้งระเบิดไว้แบบนี้ทำไมเหมือนกัน
จนได้เวลาประมาณสามทุ่มกว่า เทียนไม่แน่ใจว่าเทียนคิดไปเองมั้ย แต่จู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินแรงๆอยู่ด้านบน ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง เทียนหันไปมองไอ้เขม ไอ้ซัน น้องกร ไม่มีใครมีปฏิกิริยาอะไรเลยครับ มันเล่นมือถือกันปกติมาก
ผ่านไปอีกสักพักเหมือนมีแมวหรืออะไรไม่รู้วิ่งมาชนประตูห้อง ด้วยความที่ประตูมันเก่า+กับน่าจะชนแรงจนประตูขยับดังตึ้ง ไอ้เขมพูดคนแรกเลยครับว่า "ไอ้เทียนไอ้ซัน สวดมนต์นอนเหอะ guว่าไม่ไหวแล้ว"
จังหวะนั้นทุกคนลุกขึ้นนั่ง พนมมือพร้อมกันแล้วสวด อะระหังสัมมาสัมพุทโธ จนใกล้ๆจะสวดจบ เทียนเหมือนได้ยินเสียงประมาณไม่ฆ้องก็ระฆังดังมากๆ จนหูเทียนวิ้ง แล้วไม่ได้ยินเสียงคนอื่นเลยครับ แต่คนอื่นคือนิ่งมาก แต่เทียนก็พยายามไม่พูดอะไร
หลังจากสวดเสร็จน้องกรมันก็ลุกไปปิดไฟ เทียนก็บ่นขึ้นมาว่า "เปิดไฟนอนไม่ได้หรอ" ไอ้ซันมันก็บ่นๆกลับมาว่า เปิดไฟนอนมันนอนไม่หลับ นั่นแหละครับก็ต้องจำใจข่มตานอนให้หลับ เทียนคิดแค่ว่าขอให้หลับไวๆจะได้ตื่นมาเช้าเลย แต่ด้วยความที่เทียนกลัว บวกกับนอนแนบกับพื้นกระเบื้องเพราะเทียนเอามาแค่หมอนเลยนอนไม่ค่อยหลับ บิดไปบิดมา จนเทียนหลับไปตอนไหนไม่รู้
สักพัก เทียนรู้สึกตัว จนทุกวันนี้เทียนก็ยังไม่รู้เลยว่าเทียนฝันหรือเทียนตื่นจริง เทียนหันไปทางประตู เทียนเหมือนเห็นเป็นเงาคนเดินไปเดินมาผ่านประตูเทียนพยายามมองจนผ่านไปสักพักก็เป็นเงาคนเหมือนเดิมมาหยุดอยู่หน้าประตูครับ แต่ส่วนหัวน่าจะสวมชฎา ตอนนั้นเทียนกลัวมาก เทียนเลยนอนตะแคงหันหลังให้ประตูแล้วจะเรียกเพื่อนคนอื่น แต่จังหวะนั้นอยู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงระนาดตามด้วยเครื่องดนตรีไทย คือเสียงมันไม่ได้มาจากห้องด้านบนนะครับ เหมือนมันก้องอยู่ในหัว
เทียนพยายามเรียกเพื่อนแต่เสียงเทียนมันตะโกนไม่ออกจริงๆครับ แล้วทุกคนจำหุ่นคนที่เทียนบอกว่ามันอยู่ตามมุมห้องได้มั้ย ถึงห้องมันจะมืดแต่หุ่นมันสีขาวทั้งตัวบวกกับแสงสลัวๆจากด้านนอก เทียนสังเกตคือตอนนั้นหุ่นมันหายไปไหนไม่รู้
แล้วจู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงกระซิบเย็นๆข้างๆหูว่า "มิงต้องเจ็บเหมือน gu " (ทุกคนน่าจะอ่านเข้าใจนะครับ) เทียนขนลุกทั้งตัวนอนตัวสั่นน้ำตาคลอทำอะไรไม่ถูก ในหัวท่องแต่บทสวดมั่วไปหมดครับตอนนั้น แต่อะไรไม่รู้ดลใจให้เทียนค่อยๆหันไปตามเสียง
พอเทียนอยู่ในท่านอนหงาย ตอนนี้คือเทียนจำได้แม่นสุดในชีวิตเลยครับ เทียนเห็นเป็นผู้หญิงในชุดนางรำทั้งตัวสวมชฎาด้านบนยืนอยู่ปลายเท้าเทียน (เทียนมานึกขึ้นได้ตอนหลังว่าหน้าเขาไม่ได้ดูเละเหมือนผีนะครับ แต่เป็นคนมีอายุระดับนึงแต่ถึงหน้าเขาไม่ได้เละจังหวะนั้นเทียนก็หลับตาไม่รู้อะไรแล้วครับ)
แล้วจู่ๆเขาก็ใช้เท้ากระทืบมาตรงข้อเท้าเทียนคือมันเจ็บมากจนเทียนต้องลืมตามาดู แล้วเขาก็รำตามจังหวะเพลงดนตรีไทย (ตั้งแต่ที่เทียนได้ยินจนตอนนี้มันก็ยังก้องอยู่ในหัวเทียนครับ)
เขาใช้เท้าเหยียบข้อเท้าเทียนอยู่แบบนั้นด้วยความที่ตะตุ่มมันแนบกับพื้นกระเบื้อง แล้วมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆจนเทียนรู้สึกเหมือนตะตุ่มจะแตก แรงมากจนเทียนหมดสติแล้วรู้ตัวอีกทีคือเทียนตื่นตอนเช้าเลยครับ
เทียนไม่รู้ว่ามันคือฝันหรืออะไรแต่ตอนเช้าคือข้อเท้าเทียนบวมกับตะตุ่มเทียนม่วงอาการหนักจนเทียนเดินไม่ได้เลยครับ.....
ยังไม่จบนะครับ คือเทียนอยากเล่าก็มาเล่าเลยพิมพ์ๆลงไม่ได้เตรียมถ้ามันวนไปวนมาก็ขอโทษด้วยนะครับ ไว้เทียนจะรีบมาต่อนะครับ
มีเรื่องมาเล่าครับ
ย้อนไปช่วงสมัยเทียนยังอยู่มัธยมเลยครับ เป็นช่วงจบจาก ม.3 ขึ้น ม.4 ราวๆ10ปีก่อนครับ ตอนนั้นเทียนเรียนอยู่โรงเรียนดังประจำอำเภอนึงในจังหวัดโซนภาคกลางครับ
เทียนมีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อเขมครับ จริงๆเขมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเทียน รู้จักกันก่อนอยู่แล้วแต่พึ่งได้มาเรียนอยู่ห้องเดียวกันตอน ม.ต้นครับ ก่อนหน้านี้เรียนกันคนล่ะโรงเรียน แล้วพอ ม.ปลาย ก็แยกกันอยู่คนล่ะห้อง
จนถึงช่วงที่ทดสอบคัดเลือก นศท. หรือ รด. นั่นแหละครับ (เทียนจำไม่ได้ว่าช่วงก่อนสอบหรือหลังสอบแต่น่าจะเป็นก่อนนะครับ) บังเอิญตอนนั้นไอ้เขมมันไปเรียนต่อสายศิลป์ แล้วครูประจำชั้นมันเป็นครูฝึกนศท.ครับ ตอนนั้นเขมโทรมาบอกเทียนว่า "คืนนี้มานอนโรงเรียนมั้ย" อาจารย์พ่อให้มาช่วยกรอกรายชื่อ นศท. (อาจารย์พ่อคือครูประจำชั้นของไอ้เขมครับไม่แน่ใจว่าเดี๋ยวนี้เรียกเหมือนกันมั้ย)
ด้วยความที่เทียนก็อยากสนุกอยากอยู่กับเพื่อนก็ตอบตกลงไป วันนั้นหลังเลิกเรียนเทียนขับมอไซค์กลับบ้านไปอาบน้ำทำธุระแล้วก็ขับรถกลับมาที่โรงเรียน น่าจะประมาณ 18:00 น. ได้ครับ
เทียนก็โทรถามไอ้เขมว่าให้ไปตรงไหน มันก็บอกให้ไปห้องม่วง (ห้องม่วงคือห้องคอมของโรงเรียนครับ จริงๆมันมีห้องคอม2ห้องเป็นบนตึกกับห้องม่วงครับ)
เทียนเดินมาถึงก็เจอไอ้เขมกับซัน และก็มีรุ่นน้องอีกคนนึง ชื่อกร ครับ ห้องม่วงคือเปิดแอร์เย็นจนหนาว เรา 4 คน ก็ช่วยกันรีบกรอกรายชื่อนศท.กันจนเสร็จ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ2ทุ่มเลย
ต่อมาไอ้เขมก็หยิบโทรศัพท์โทรหาครูประจำชั้นมันแล้วบอกกับครูว่าเสร็จแล้ว ประมาณ10นาทีครูก็เปิดประตูห้องม่วงมาแล้วก็บอกว่า "ป่ะ ปิดแอร์ เดี๋ยวไปนอนอีกห้องนึง" คือวินาทีนั้นเทียนก็แอบช็อคนะ คือเทียนคิดว่าจะได้นอนห้องนี้เย็นๆสบาย แต่เทียนก็ต้องช็อคกว่าเดิมครับ เพราะครูเขาพาเทียนกับเพื่อนไปนอนห้องศิลปะ(เป็นห้องหลักของครูเขาที่ใช้สอนนั่นแหละครับ)
เทียนขออธิบายนิดนึงนะครับ ตึกนี้จะเป็นตึก 3 ชั้น ชั้นล่างสุดเป็นปูนและชั้น2-3เป็นไม้ครับห้องศิลปะอยู่ชั้นล่างสุดครับ เป็นประตูที่ต้องผลักเปิดเก่าๆหน่อย พื้นเป็นพื้นกระเบื้อง ด้านในจริงๆมันก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเท่าไหร่มีก็แต่หุ่นคน 2-3 ตัวที่อยู่มุมห้อง กับด้านบนมันเป็นห้องนาฏศิลป์ครับ ซึ่งเทียนเป็นคนกลัวมาก แต่ไอ้3คนที่เหลือมันก็ดูไม่ค่อยกลัวนะ อาจจะเพราะว่ามันเป็นห้องที่มันใช้เรียนกันประจำด้วยหรือเปล่าเทียนก็ไม่รู้ครับ
เทียนกับไอ้เขมก็มองหน้ากันเหมือนมันรู้ว่าเทียนกลัวแน่ๆ สักพักครูเขาก็บอกว่า "ก่อนนอนก็อย่าลืมสวดมนต์กันด้วยนะ ไม่ต้องสวดยาวชินบัญชรไม่ต้องสวดนะมันเหมือนไปท้าทายเขา" พูดจบครูแกก็เดินออกไปพูดจบครูแกก็เดินออกไปขึ้นมอไซค์แกแล้วก็ขับออกไป เทียนก็ไม่รู้ว่าครูเขาจะมาพูดทิ้งระเบิดไว้แบบนี้ทำไมเหมือนกัน
จนได้เวลาประมาณสามทุ่มกว่า เทียนไม่แน่ใจว่าเทียนคิดไปเองมั้ย แต่จู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินแรงๆอยู่ด้านบน ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง เทียนหันไปมองไอ้เขม ไอ้ซัน น้องกร ไม่มีใครมีปฏิกิริยาอะไรเลยครับ มันเล่นมือถือกันปกติมาก
ผ่านไปอีกสักพักเหมือนมีแมวหรืออะไรไม่รู้วิ่งมาชนประตูห้อง ด้วยความที่ประตูมันเก่า+กับน่าจะชนแรงจนประตูขยับดังตึ้ง ไอ้เขมพูดคนแรกเลยครับว่า "ไอ้เทียนไอ้ซัน สวดมนต์นอนเหอะ guว่าไม่ไหวแล้ว"
จังหวะนั้นทุกคนลุกขึ้นนั่ง พนมมือพร้อมกันแล้วสวด อะระหังสัมมาสัมพุทโธ จนใกล้ๆจะสวดจบ เทียนเหมือนได้ยินเสียงประมาณไม่ฆ้องก็ระฆังดังมากๆ จนหูเทียนวิ้ง แล้วไม่ได้ยินเสียงคนอื่นเลยครับ แต่คนอื่นคือนิ่งมาก แต่เทียนก็พยายามไม่พูดอะไร
หลังจากสวดเสร็จน้องกรมันก็ลุกไปปิดไฟ เทียนก็บ่นขึ้นมาว่า "เปิดไฟนอนไม่ได้หรอ" ไอ้ซันมันก็บ่นๆกลับมาว่า เปิดไฟนอนมันนอนไม่หลับ นั่นแหละครับก็ต้องจำใจข่มตานอนให้หลับ เทียนคิดแค่ว่าขอให้หลับไวๆจะได้ตื่นมาเช้าเลย แต่ด้วยความที่เทียนกลัว บวกกับนอนแนบกับพื้นกระเบื้องเพราะเทียนเอามาแค่หมอนเลยนอนไม่ค่อยหลับ บิดไปบิดมา จนเทียนหลับไปตอนไหนไม่รู้
สักพัก เทียนรู้สึกตัว จนทุกวันนี้เทียนก็ยังไม่รู้เลยว่าเทียนฝันหรือเทียนตื่นจริง เทียนหันไปทางประตู เทียนเหมือนเห็นเป็นเงาคนเดินไปเดินมาผ่านประตูเทียนพยายามมองจนผ่านไปสักพักก็เป็นเงาคนเหมือนเดิมมาหยุดอยู่หน้าประตูครับ แต่ส่วนหัวน่าจะสวมชฎา ตอนนั้นเทียนกลัวมาก เทียนเลยนอนตะแคงหันหลังให้ประตูแล้วจะเรียกเพื่อนคนอื่น แต่จังหวะนั้นอยู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงระนาดตามด้วยเครื่องดนตรีไทย คือเสียงมันไม่ได้มาจากห้องด้านบนนะครับ เหมือนมันก้องอยู่ในหัว
เทียนพยายามเรียกเพื่อนแต่เสียงเทียนมันตะโกนไม่ออกจริงๆครับ แล้วทุกคนจำหุ่นคนที่เทียนบอกว่ามันอยู่ตามมุมห้องได้มั้ย ถึงห้องมันจะมืดแต่หุ่นมันสีขาวทั้งตัวบวกกับแสงสลัวๆจากด้านนอก เทียนสังเกตคือตอนนั้นหุ่นมันหายไปไหนไม่รู้
แล้วจู่ๆเทียนก็ได้ยินเสียงกระซิบเย็นๆข้างๆหูว่า "มิงต้องเจ็บเหมือน gu " (ทุกคนน่าจะอ่านเข้าใจนะครับ) เทียนขนลุกทั้งตัวนอนตัวสั่นน้ำตาคลอทำอะไรไม่ถูก ในหัวท่องแต่บทสวดมั่วไปหมดครับตอนนั้น แต่อะไรไม่รู้ดลใจให้เทียนค่อยๆหันไปตามเสียง
พอเทียนอยู่ในท่านอนหงาย ตอนนี้คือเทียนจำได้แม่นสุดในชีวิตเลยครับ เทียนเห็นเป็นผู้หญิงในชุดนางรำทั้งตัวสวมชฎาด้านบนยืนอยู่ปลายเท้าเทียน (เทียนมานึกขึ้นได้ตอนหลังว่าหน้าเขาไม่ได้ดูเละเหมือนผีนะครับ แต่เป็นคนมีอายุระดับนึงแต่ถึงหน้าเขาไม่ได้เละจังหวะนั้นเทียนก็หลับตาไม่รู้อะไรแล้วครับ)
แล้วจู่ๆเขาก็ใช้เท้ากระทืบมาตรงข้อเท้าเทียนคือมันเจ็บมากจนเทียนต้องลืมตามาดู แล้วเขาก็รำตามจังหวะเพลงดนตรีไทย (ตั้งแต่ที่เทียนได้ยินจนตอนนี้มันก็ยังก้องอยู่ในหัวเทียนครับ)
เขาใช้เท้าเหยียบข้อเท้าเทียนอยู่แบบนั้นด้วยความที่ตะตุ่มมันแนบกับพื้นกระเบื้อง แล้วมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆจนเทียนรู้สึกเหมือนตะตุ่มจะแตก แรงมากจนเทียนหมดสติแล้วรู้ตัวอีกทีคือเทียนตื่นตอนเช้าเลยครับ
เทียนไม่รู้ว่ามันคือฝันหรืออะไรแต่ตอนเช้าคือข้อเท้าเทียนบวมกับตะตุ่มเทียนม่วงอาการหนักจนเทียนเดินไม่ได้เลยครับ.....
ยังไม่จบนะครับ คือเทียนอยากเล่าก็มาเล่าเลยพิมพ์ๆลงไม่ได้เตรียมถ้ามันวนไปวนมาก็ขอโทษด้วยนะครับ ไว้เทียนจะรีบมาต่อนะครับ