คือเราลดน้ำหนักมาตั้งแต่มอปลายอ่ะค่ะ
ช่วงมอปลายก็กินข้าวมือ มื้อละนิดเดียวรวมๆกันไม่ถึงห้าช้อน
เน้นกินกับข้าว แต่ก็กินไม่เยอะเหมือนกัน
ส่วนตอนเย็นก็กินแต่ฝรั่ง หรือไม่ก็ยำผัก ตอนนั้นก็ผอมมาก
แล้วก็จะให้รางวัลตัวเองอาทิตย์ละครั้ง คืออยากกินอะไรก็ได้กินล้างกินผลาญวันนึง
หลังจากวันกินล้างกินผลาญก็อดข้าวทั้งวันเลย กินแต่ฝรั่ง

พอช่วงก่อนจะขึ้นมหาวิทยาลัย ช่วงปิดเทอมกินเยอะมาก น้ำหนักก็ขึ้นมาประมาณห้ากิโล

พอเข้ามหาลัยก็กลับมาอดต่อ อดมากกว่าเดิมด้วย
กินข้าวแค่มื้อเช้ามื้อเดียว แล้วก็กินประมาณสองช้อน ที่เหลือก็กินกับข้าวที่ราดบนข้าวซึ่งมีนิดเดียว
กลางวันกับเย็นก็กินแค่ผลไม้ หรือไม่ก็ผลไม้ปั่น

น้ำหนักก็ลดลงมาก ผอมสุดๆ ตอนนั้นดีใจมาก มั่นใจมากค่ะ
แต่คนที่เป็นทุกข์สุดๆ คือแม่ เพราะลูกไม่กินข้าว ผอมเหมือนเป็นโรค
แล้วแม่ก็ไม่ค่อยพูดกับเราด้วย เป็นอย่างนั้นได้ซักประมาณปีนึง

หลังจากนั้น พอช่วงปิดเทอม เราอดอยากมานาน
ประกอบกับเป็นคนชอบกินอยู่แล้วด้วย เราก็กินแหลกเลยค่ะ ทุกอย่างที่ขวางหน้า
เหมือนเก็บกดมานาน
พอมาชั่งน้ำหนักอีกที โอ้โห ขึ้นเป็นสิบกว่าโล โยโย่นั่นเอง
ตอนนั้นทุกข์ใจมาก ใครๆก็ทักว่าอ้วน ร้องไห้ทุกวัน

ตอนนี้เราก็ยังควบคุมอาหาร กินข้าวแค่สองมื้อ ตอนเย็นก็กินยำผักเอา
เพราะเวลาเราเผลอกินเยอะทีไร น้ำหนักก็ขึ้นเร็วมาก
ขนาดเรากินผักตอนเย็นแล้วไม่อิ่ม เราก็อาศัยกินบ๊วยเอา (ถุงเล็กๆ ประมาณหกเจ็ดเม็ดได้) ซักสามสี่วัน ขึ้นมาเกือบโลค่ะ T_T
เราคิดว่าระบบเผาผลาญเราคงเจ๊งไปนานแล้ว ทำยังไงก็เผาผลาญไม่ดีแล้ว
อิจฉาพวกเพื่อนๆ มาก กินยังไงก็ไม่อ้วน กินดึก กินจุกกินจิกก็ไม่อ้วน ออกกำลังกายมันก็ไม่ได้ออก
เราท้อมาก เหนื่อยมากกับการลดน้ำหนัก

มีวิธีไหนบ้างคะที่จะกลายเป็นคนกินแล้วไม่อ้วนแบบเพื่อนบ้าง

ปล.เราก็ออกกำลังกายประจำ มันก็ไม่ลดค่ะ