เพื่อให้เกิดการเห็นภาพได้โดยง่ายผมขอยกส่วนประกอบของการเขียนเรียงความมานำเสนอเปรียบเทียบดังนี้

๑. ชื่อเรื่อง ควรใช้ถ้อยคำกะทัดรัด ซึ่งเป็นความคิดรวบยอดของเรื่อง
๒. คำนำ เป็นการนำเข้าสู่เรื่อง
๓. เนื้อเรื่อง เป็นการขยายความจากคำนำ โดยแยกแยะรายละเอียดต่างๆ ซึ่งอาจมีหลายย่อหน้าขึ้นอยู่กับเรื่องที่เขียน
๔. สรุป เป็นการสรุปประเด็นหรือข้อคิดของเรื่อง ซึ่งควรใช้ถ้อยคำที่สั้นและกะทัดรัด

จากข้างบนความที่นายวสันต้องการสื่อในเคสชิมไปบ่นไปคือ มีการสลับการจัดวางตำแหน่งระหว่าง 3 กับ 4 เท่านั้นเอง
จะสลับ 3 กับ 4 เอา 4 ขึ้นก่อนแล้วตามด้วย 3 สรุปผลเสร็จแล้วค่อยมาอ้างเหตุ
หรือจะทำให้ถูกแบบฟอร์มเรียงลำดับ 3 ไป 4 การตัดสินยังคงเหมือนเดิมมีค่าเท่ากันครับ

ดังนั้นเพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดเกี่ยวกับประเด็นนี้ในวงกว้าง (ขนาดคุณนพดล ปัทมะยังเกิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน)
พวกเราควรทำการชี้แจ้งข้อเท็จจริงให้แก่ผู้ที่ยังไม่ทราบได้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้องโดยทั่วกัน

หยุดตื่นตูมด้วยตื่นรู้ เปลี่ยนจุดโฟกัสมาเป็นเรื่องการตัดสินยุบพรรคนั่นล่ะครับ คือ ประเด็นที่มาของภาพประวัติศาสตร์ "มาร์คชิดชอบ"
ตำนานกอดแห่งสยาม ตอบโจทย์เควสชั่นมาร์ค จั๊กแร้ที่ชูในสภา เจ้าได้แต่ใดมา




เครดิตภาพประกอบ คุณตระกองขวัญ และคุณขนมสาคู