ไม่มีในพระไตรปิฎก​

คำว่า.. สงบ ระงับ  ดับ คือ ทำให้ไม่มี ให้หายไปนิพพานเข้าไปแทนที่อย่างนั้นๆ เช่น ถ้าสังขารไม่เที่ยง    นิพพานต้องเที่ยง สังขารเป็นทุกข์   นิพพานต้องเป็นสุข สังขารเป็นความเสื่อ

ถ้าเราไปสรุปว่า นิพพาน เป็นอนัตตา มันก็จะไปขัดกับพระสูตรนี้ จริงๆก็ขัดกับทุกพระสูตร เพราะพระองค์ย้ำเสมอว่า ขันธ์ 5 ไม่เที่ยง ทุกข์ อนัตตา  พระนค

ก็คงตั้งอยู่อย่างนั้นเอง ว่าสังขารทั้งปวงไม่เที่ยง สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์

โมฆราชมาณวกปัญหานิทเทส บุคคลย่อมพิจารณาเห็นโลกโดยความเป็นของสูญ โดยอาการ ๑๒ อย่าง คือ ย่อมพิจารณาเห็นว่า รูปไม่ใช่สัตว์ ๑ ไม่ใช่ชีวิต ๑ ไม่ใช่บุรุษ ๑ ไม่ใช่คน ๑ ไม่ใช่มาณพ ๑ ไม่ใช่หญิง ๑ ไม่ใช่ชาย ๑

สาวกคนที่ 1 กล่าวว่า     นิพพานต้องเป็นอนัตตาแหงๆ  เพราะพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ........................ สาวกคนที่ 2 ก็กล่าวทำนองทักท้วงไม่เห็นด้วยว่า   

มิลินทปัญหา     นิพพานัสส ปัฏฐานปัญหา ที่ ๗              สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถา

พาลธรรม พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง เมื่ออัตตามีอยู่ บริขารที่เนื่อง ด้วยอัตตามีก็พึงมีว่า ของเรา. อย่างนั้น พระเจ้าข้า: ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง เมื่อบริขารเนื่องอัตตามีอยู่ อัตตา