เราเป็นคนที่ชอบคิดมากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรือจะเป็นเรื่อง
เล็กหรือไม่ก็มาก
เริ่มที่เราที่คิดมากไปเองแล้วคิดไปเองจนเป็นความเครียดน่ะ ก็เครียดเรื่องเรียนและเรื่องเพื่อน เราแคร์เพื่อนหนักมาก
คือเรายอมทำทุกอย่างเพราะให้เพื่อนเราสนใจเรา
เราอยากให้เพื่อนเข้าใจความรู้สึกของเราน่ะ ตอนเราไปอธิบายให้เพื่อนสนิทเราฟังแต่มันก็รับฟัง แต่บางครั้งก็เอาเรื่องเราไปเพื่อนในกลุ่ม
เรา(กลุ่มเรามีอยู่หกคน) แล้วก็เอาไปตัดสินกับเอง แล้วเราก็ไม่รู้อะไรเลย ว่าเราเล่นละครหรือไม่ก็ แต่เพื่อนก็ทำตัวปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เรามารู้ทีหลังว่าเพื่อนพูดตัดสินนิสัยเราและพฤติกรรมเรา
เเราเริ่มพยายามเปลี่ยนนิสัยของตัวเองแล้วพฤติกรรมของตัวเองเพราะให้เพื่อนยอมรับในตัวเรา เราทำแบบ นี้ มาสาม ปี แล้วน่ะแต่ก็เลิกทำไป
เพราะเรารู้สึกไม่ตัวเอง จนเอาคำพูดของเพื่อนมาคิดใส่หัว เราเริ่มเก็บตัวไม่ออกไปไหน เลย จนพ่อ แม่ เป็น ห่วง เรา พาเราไปหาคุณหมอตรวจสอบทางจิต แล้ว ก็ พูด คุย กับ คุณ หมอ ไม่ ละเอียด น่ะ
ทำให้คุณหมอคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่พ่อแม่กลับไม่เชื่อแล้วคิดว่าลเราเป็นบ้า แต่เราก็พยายามบำบัดตัวเอง จนถึงตอนนี้ก็ยังเครียดจากเรื่องเดิม ทำให้เราเริ่มเบื่อการใช้ชีวิต ตอนยังคิดจะฆ่าตัวตาย มองในแง่ร้ายมาก จนไม่รู้จะใช้ชีวิตเหมือนคนปกติได้น่ะ ;-;