มีอยู่ว่าครอบครัวหนูเค้าก็เลี้ยงมาโอเคมากเลยสำหรับหนูน่ะค่ะ ปีนี้หนูอายุ15นะคะ คือพ่อปม่ตั้งแต่เด็กๆคือแม่หนูท้องหนูตอน17แล้วพ่อต้องเลี้ยงหนูกับพี่สาวมาตลอดหนูแทบำม่ได้อยู่กับแม่เลย1วันของหนูตอนเด็กคือจะเจอหน้าแม่แค่ตอนกลางคืนยางวันที่ดึกเท่านั้นแม่ชอบตีหนูหยิกหนูแรงๆเวลาหนูดื้อตอนนั้นหนูเลยรักพ่อมากกว่าแม่หนูก็เป็นเด็กซนนั้นแหละค่ะแต่ช่วงนึงย้ายบ้านหนูรีกแม่กับยายมากช่วงนั้นพ่อหนูเค้าเริ่มทะเลาะกับแม่ให้เห็นแล้วอ่ะค่ะหนูไม่รู้จะเกี่ยวกับสิ่งที่หนูจะถามต่อไปนี้มั้ยขอเล่าไว้ก่อนนะคะ  คือการทะเลาะมันเริ่มถี่ขึ้นความรุนแรงก็มากขึ้น เป็นมาแบบนี้ตั้งแต่หนูป.1จนปัจจุบัน  พ่อชอบดื่มเหล้าและเอาแต่บอดว่าแม่หนูมีชู้ทั้งๆท่แม่หนูทำงานสายตัวแทบขาดทะเลาะกันบสงครั้งก็ลงไม้ลงมือชอบทำแบบนี้ให้หนูเห็นหนูก็คิดว่าหนูได้รับผลกระทบมาเลยเป็นเด็กอ่อนแอหรือป่าวคะตอนอยู่โรงเรียนช่วงประถมหนูโดนเพื่อนแกล้งถี่มากหนูชอบเอาความโกรธทุกอย่างไปลงกับเพื่อนคนนึงที่อ่อนแอกว่าคนนึงในตอนนั้น แต่ครอบครัวก็มีทะเลาะกันบ้างแหละค่ะสำหรีบหนูมันก็ปกคิทุกๆบ้านก็อาจเป๋นแบบนี้ พอขึ้นมัธยมต้น.1มาใหม่ๆหนูปรับตัวไม่ทันสังคมใหม่สำหรีบหนูมันแย่มากแต่ตอนนี้ก็โอเคแล้วค่ะพ่อแม่ก๋ยังทะเลาะกันดหมือนเดิมเรื่องเงินเรื่องงานแล้วก็หนี้สินแล้วก็พ่อที่บอกว่าแม่นอกใจ  แต่จุดเริ่มต้นคือช่วงเทอมเปิดเทอม2 ม.2  หนูเริ่มกรีดแขนค่ะตอนแรกหนูทำเพราะแค่อยากร้ความรู้สึกคนบางกลุ่มแต่พอหนูเริ่มทำร้ายตัวเองอยู่ๆมันก็เริ่มเสพติดอ่ะค่ะหนูรู้สึกสนุกไปกับมันแล้วช่วงนั้นก็ทำบ่อยมากๆแต่ไม่ลึกนะคะคือเดี๋ยวหนูแนบภาพให้ค่ะ คือแล้วหนูก็เว้นช่วงไว้ระยะยาวๆเพราะแม่หนูบอกว่าทำไมทำแบบนี้เป๋นเด็กก้าวร้าวหรอแล้วพอมาไม่กี่สัปดาหนูก็ทำต่อเพราะหนูแค่โดนพ่อว่าคือมันดูไร้สาระนะคะแต่คือหนู sensitive อะค่ะเลยมากรีดแขนเพราะอยากเข้มแข็งไม่อยากร้องไห้ง่ายค่ะ แต่ครอบครัวหนูยังอบอุ่นอยู่นะคะคือมีทะเลาะกันบ้างปกติค่ะเรื่องเดิมๆ หนูรักพ่อน้อยลงเพราะพ่อหนูเค้าเมาแล้วเอาแต่เป็นตัวปัญหาของครอบครัวหนู หนูเริ่มกรีดมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วก็หยุดกรีดไปพักใหญ่เพราะอะไรซักอย่างน่ะค่ะหนูลืมมีแต่เลยแผลที่ แขนเพื่อนหรือครูทักหนูก็ตอบตลอดค่ะแค่รอยแผลเกาเพราะผิวแพ้ง่ายแต่หนูกฟ้ทำได่แค่โกหกค่ะเพื่อนบางคนก็ไม่เชื่อแต่หนูปล่อยค่ะ สังคมหนูกับที่โรงเรียนก็ไม่แย่เลยค่ะแต่เพื่อนผู้ชายบางคนชอบแกล้งหนูเค้าชอบรังแกผู้หญิงน่ะค่ะหนูก็ชอบล้อเค้าเหมือนกันค่ะหนูยอมรับค่ะว่าการบุลลี่มันผิดหนูขอโทษค่ะ ไม่ว่าขะร่างกายหรือจิตใจหนูขอโทษค่ะ แต่ในหัวหนูมีแต่ความรู้สึกที่เอาแต่บอกหนูว่าทุกคนเกลียดหนูทุกคิดร้ายกับหนูทุกคนมองหนูเป็นคนโง่คนใช้หนูคอยเอาแต่อิจฉาคนที่ดีกว่าน่ะค่ะหนูรู้สึกไม่ดีพอเวลาหนูคาดหวังอะไรแล้วมันผิดพลาดไปหนูก็จะดิ่งมากๆ คือในหัวหนูมีแต่ว่าทุกคนแค่หลอดใช้หนูเช่นเรื่องแก้สอบ8จบมี30ข้อข้อเขียน5ข้อหนูต้องเขียนโจท กขคง คำตอบ ตอบข้อไหนอะไรแบบนี้อ่ะค่ะทุกข้อ จ้าง300แต่ก็ยังไม่โอนมาให้ซักที แล้วก็เรื่องทำงานเพื่อนกลัวติดร เขียนเยอะตามเดิมค่ะ300แต่ก็ไม่ยแมให้ทวงก็ไมาให้ไรประมานนี้คือจากเดิมที่หนูมีความคิดว่าทุกคนเกบียดหนูมองหนูเป็นตัวประหลาดอยู่แล้แลวพอเป็นแบบนี้ในหัวหนูก็ทวีคูณขึ้นอ่ะค่ะว่าทุกคนหลอกใช้มองหนูเป็นคโง่ หนูก็ยังกรีดแขนอยู่นะคะตอนนี้หนูรู้สึกว่างเปล่าไปหมดในใจแต่สมองหนูมีแต่ว่าทุกคนกดขี่หนูทุกคนเกลียดหนูไปหมดพึงพาใช้ของหนูทุกอย่างจนบางทีหนูก็ไม่มีใช้อ่ะค่ะหนูรู้สึกดิ่งทุกครั่งที่คิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกสึว่าตัวเองแย่ไปหมดบางทีพ่อเมาก็มาด่าหนูอ่ะค่ะหาว่าหนูไปหาผู้ชายท้องมาจะฆ่าให้ตายทั้งๆที่หนูจดจ่อแต่กับการเรียนเพราะหนูต้องการที่1ของห้องอ่ะค่ะ คือปกติหนูสอบอันดับไม่เกินที่9อ่ะค่ะปกติหนูติดท็อป5ตลอดหนูไม่เคยคิดเรื่องมีแฟนเลยค่ะ หนูพูดตรงๆค่ะว่าไม่เคยคิดว่าเป็นโรคซคมเศร้าหรือโรคอะไรเลยหนูไม่เคยคิดว่าตีวเองเป็นเลยค่ะแต่บางทีหนูก็สับสนกับตีวเองว่าทำไมถึงทำร้ายตัวเองแต่มันทำให้หนูรู้สึกดีเวลาทำอ่ะค่ะ คือเอาจริงๆนะคะหนูไม่เคยคิดอยากตายแต่หนูมีแตีความคิดที่ว่าคนที่สสควรตายไม่ใช่หนูแต่เป๋นพวกเขา..หนูยอมรับทุกความีดเลยค่ะหนูไม่โกรธไม่อะไรอยู่แล้วค่ะหนูแค่อยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงหนูเป็นอะไรหรือเป็นเด็กก้าวร้าวไรประมานนี้ค่ะ ขอบคุณาสละเวลามาอ่านข้อความของเด็กคนนึงนะคะ🙏🙏💗
ขออภัยเรื่องภาพไม่เหมาะสมด้วยนะคะขอโทษจริงๆค่ะอันนี้รูปที่ว่าค่ะของล่าสุด🙏