สวัสดีค่ะ เราอายุ17เป็นผู้หญิงแล้วก็น้องอายุ16 ต่างกันแค่ปีเดียวค่ะ เรื่องเป็นมาอยู่ว่า เราเป็นคนมีน้ำใจมากค่ะ เรามีอะไรเราแบ่งตลอดเราซื้อเองมาแพงแค่ไหนเราแบ่งตลอดกับน้องค่ะ แต่พอเป็นเราขอของน้องบ้างน้องมักจะไม่ให้หรือชักสีหน้าใส่เราเสมอ น้องยืมอายไลน์เนอร์เราไปด้วยความที่เราไม่ค่อยใช้เลยให้ไปค่ะเพราะคิดว่ายืมนิดเดียว แต่น้องเรายืมไปแล้วไม่เคยมาคืนเลยค่ะ ผ่านไป3-4วันเราเลยไปทวงคืน จากตอนแรกอ่ะค่ะสภาพมันดีมากเพราะเราไม่เคยแกะใช้มันกลับเป็นแท่งแบบทุเราเลยอ่ะค่ะ มันเลอะมันแห้งเหมือนเปิดฝาทิ้งไว้แล้วก็สกปรกมากไม่น่าใช้ต่อได้ พอเราได้คืนมาเราเลยกะจะทิ้งไม่ได้ต่อว่าอะไรแต่เอเข้าห้องเลยลืมทิ้ง ทีนี้มันมายืมอีกเราเลยถามว่าทำไมสภาพเป็นแบบนี้ มันก็บอกไม่รู้แล้วเอาไปเลย มันเอาไปใช้จนหมดแล้วไม่ยอมบอกเรา แล้วก็อีกเรื่องคือ ตั้งแต่เด็กจนโตป๊ากับแม่ชอบแก้ปัญหาให้เราด้วยคำว่า "เป็นพี่ต้องยอม" เราไม่เข้าใจทำไมเราต้องยอมในหลายๆเรื่อง(ส่วนนึงเรายอมเองแต่เราไม่ต้องการให้ใครมาสั่งให้มายอม บางเรื่องเราก็ไม่อยากยอมเรายอมน้องเยอะมากๆแค่ไม่แสดงออก) ไม่ก็ทะเลาะกันทีไรก็จะมาแก้ปัญหาด้วยการแซะกรือดุทั้งคู่ว่าทะเลาะอีกแล้วทะเลาะอะไรนักหนา ไม่ก็บอกจะจัดการทั้งคู่ เราเลยต้องจบกันแบบที่เรื่องยังไม่คลี่คลายค่ะ น้องก็จะเอาของสิ่ฃที่ทะเลาะอยู่ไปเลยเราก็ไม่กล้าไปแย่งมาทั้งที่เป็นของเราหรือของที่เราควรจะได้เล่นแล้วเพราะถึงเวลาเราเพราะแค่กลัวป๊ากับแม่ไม่สบายใจค่ะ เวลาทะเลาะกันน้องชอบตะโกนดังๆให้ป๊ากับแม่ได้ยินเหมือนรู้ว่าเราเกรงใจป๊ากับแม่ แถมน้องชอบว่าป๊าบ่อยๆด้วยค่ะ ทำตัวก้าวร้าวป๊าสอนอะไรเถียงหมด คบเพื่อนก็มีแต่สก๊อยแต่งหน้าแต่งตัวทีก็เหมือนเด็กสก๊อบในโรงเรียนค่ะ  เราเครียดมากตอนนี้ เราเป็นเด็กเก็บกดสุดๆเรารู้ตัวส่วยนึงอีกส่วนนึงคือเคยมีคนบอกค่ะว่าสายตาเราดูเป็นเด็กเก็บกดแต่ก็เป็นเด็กดี เราไม่ได้จะบอกว่าเรานิมันดีนะคะแค่เราอยากเล่าในมุมของเราที่เจอ