รูปขอยืมมาจาก google ขอบคุณเจ้าของรูปด้วยนะคะ


     มองออกไปนอกหน้าต่าง สายลมร้อนพัดโชยมา ฤดูหนาวโบกมือลาแล้วหรือนี่

     ปัจจุบันอากาศหนาวตามธรรมชาติกลายเป็นสิ่งหายาก ผู้คนจึงพึ่งพาเครื่องปรับอากาศกันจนเป็นสิ่งจำเป็นอย่างหนึ่งของชีวิต

     ที่บ้านของฉันยังโชคดี ฉันย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ในบ้านสวนตั้งแต่ลูก ๆ เติบโตจนไม่ต้องพึ่งพาพ่อหรือแม่ในการเดินทางอีกต่อไป
     สายลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามา ถึงแม้จะมีไอร้อนปะปนมาบ้าง แต่ก็ยังคงมีความสดชื่นของธรรมชาติแถมมาด้วย รอบ ๆบ้านยังร่มรื่น ด้วยบรรดาต้นไม้ใหญ่ เพียงแค่เปิดพัดลมตัวน้อย ส่ายไปมาเบา ๆ ก็สบายตัวแล้ว
     ที่ริมสระน้ำ ดอกโสนสีเหลืองเริ่มชูช่อ ทำให้ฉันคิดถึงเมนูอาหารของแม่

           ไข่เจียวดอกโสน

ในสมัยก่อนดอกโสนไม่มีขายตามตลาด แต่มีให้เก็บฟรี ๆ ที่ข้างทาง ขึ้นเองตามธรรมชาติ ไม่มีใครดูแล ไม่มีใครเป็นเจ้าของ  เก็บเท่าที่พอกิน ส่วนที่เหลือบนต้นก็เผื่อแผ่ไว้ให้คนข้างหลังเขามาเก็บบ้าง

     แต่ดอกโสนในตอนที่ฉันเป็นเด็ก ดอกเล็กสีเหลืองสดใส ไม่เหมือนปัจจุบันที่เห็นแบบดอกใหญ่สีเหลืองเข้ม มีลายจุดเล็ก ๆ สีน้ำตาล  บางคนบอกว่า รสชาติอร่อยสู้ดอกเล็กไม่ได้ แต่ฉันผู้ไม่เข้าใจเรื่องสุนทรียของอาหาร แยกความแตกต่างของรสชาติไม่ออก

     ไข่เจียวดอกโสนของแม่ ใช้ดอกโสนไม่เยอะ  เน้นไปที่ไข่เป็ดสีสวยสดหลายฟอง  อาจเป็นเพราะทำให้เด็ก ๆ กิน เลยเน้นโปรตีนไว้ก่อน

     ไข่เจียวไข่เป็ดจะมีความหนักแน่นกว่าไข่ไก่ ไข่เจียวร้อน ๆ ควันกรุ่น ชิ้นสีเหลืองทองหนานุ่ม หอมฟุ้งเพราะเจียวด้วยน้ำมันหมู กินกับน้ำพริกกะปิ หรือวันไหนที่ไม่อยากกินเผ็ดมากนักแค่ น้ำปลา พริก กระเทียม มะนาว  ก็อร่อยที่สุด … เพียงแค่คิดก็หิวเสียแล้ว