แด่วัยเยาว์
ฤดูร้อนกำลังคืบคลานเข้ามา ใบไม้และสระน้ำหลังบ้านของผมแสดงให้ผมเห็นและผมก็เข้าใจว่าอย่างนั้น ดอกนนทรีที่บานและโรยลงไปรวดเร็วและแผ่วเบาจนบางทีโลกนี้ก็ไม่ทันสังเกตุ ใช้ช่วงเวลาดีๆที่บานสะพรั่งอวดสีสดใสอยู่ในความเงียบงัน
ผมคิดเอาเองว่ามันคงเหงาที่ไม่ได้พบตาลุงแก่ๆเพื่อนเก่ามาชะเงื้อคอหรี่ตาฝ้าฟางเพ่งมองมันเหมือนเช่นทุกปี แต่ปีนี้ก็ไม่ได้มา ผมมัวนอนอยู่ในช่วงเวลานั้น หนึ่งในช่วงเวลาสำคัญที่ผมรอคอยในแต่ละฤดูกาล กลีบดอกบอบบางของต้นนนทรี ถ้าเห็นมันบานอวดสีเหลืองกระจ่างใสตัดกับฟากฟ้าสีน้ำเงินและร่วงหล่นพรั่งพรูอยู่ในสายลม นั่นเป็นสัณญาณจากธรรมชาติว่าฤดูหนาวกำลังจะจางหายไป
ฤดูร้อนกำลังจะมา บางทีฤดูกาลผันแปรเชื่องช้าอ้อยอิ่งหยาดน้ำค้างแทบไม่ยอมจางหาย แต่บางปีรอยต่อของฤดูกาลมีเพียงชั่วข้ามคืน วันนี้มันค่อนข้างร้อนละมั้ง เห็นใครๆเค้าว่ากันอย่างนั้น แต่ผมก็ยังหนาวอยู่
อีกไม่กี่วันนี้โรงเรียนก็ปิดเทอม ของลูกชายนะไม่ใช่ของผม ผมเลิกไปโรงเรียนมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังเรียนหนังสืออยู่ ลูกชายผมจะได้มาช่วยกันเปิดร้านมีดแมวโหลที่ปิดไปนานขึ้นอีกครั้ง ช่วยทำในบางสิ่งบางอย่างที่ผมทำไม่ได้หรือยังทำไม่ได้ หรือทำได้แล้วแต่ก็อยากให้ลูกชายผมเป็นคนทำ
มีดเล่มที่เห็นนี่ลูกชายผมก็เป็นคนเตรียมข้าวของให้ ผมเป็นคนจัดการวางแผนให้มันเกิดขึ้นและเป็นคนประกอบตกแต่งให้ได้มีดเล่มนึงขึ้นมา มีดบูอี้หรือโบวี่ตามที่คนไทยทั่วๆไปเข้าใจ ใช้เวลานานมากกว่าจะได้มีดเล่มนึงขึ้นมา ทำมีดด้วยการบอกให้คนอื่นทำยากกว่าการลงมือทำด้วยตัวเองอย่างเทียบกันไม่ได้ แต่มันก็โชคดีที่สำเร็จเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมากลายเป็นมีดแบบบูอี้ มีดเดินป่าแบบที่ผมชอบเล่นตอนเด็กๆ
ผมหัดทำมีดขึ้นมาจากมีดพวกนี้ ใบมีดแบบนี้วิธีประกอบด้ามแบบนี้ มีใบมีดมีกะบังหรือการ์ดแบบครอสคือโผล่พ้นด้ามทั้งบนและล่าง มีด้ามไม้เนื้อดี และปิดท้ายด้วยแผ่นโลหะ จริงๆแล้วก็จะทำแผ่นโลหะระบบเกลียวหมุน แต่ช่วงที่ทำผมปิดร้านและออกมาอยู่ใต้ต้นไม้ ข้าวของต่างๆกองๆสุมๆกันไม่รู้อยู่ไหนต่ออยู่ไหน ผมหาชุดทำเกลียวไม่เจอ คือไม่เจอทั้งทำเกลียวตัวเมียที่เรียกแท็ปหรือต๊าป กับชุดทำเกลียวตัวผู้ที่เรียกดาย
ก็เลยทำการประกอบแบบตีขยายท้ายกั่นแบบสแกนดิเนเวียนแทน
ผมชอบทำและเล่นมีดแบบนี้ในตอนเด็กๆหรือช่วงที่หัดทำมีดใหม่ๆ ทำตามวิธีนี้ครับ แต่ไม่ได้มีดดีๆเหมือนเล่มที่เอาให้ดูนี่หรอก เอิ้ก เอิ้ก วัสดุและการประกอบรวมทั้งความเข้าใจทางโลหะวิทยาแตกต่างจากตอนนี้อย่างที่ไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้ แต่ผมก็ชอบมันนะ ดีใจที่ทำมีดพวกนั้นขึ้นมาและยังรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่เสมอ
เมื่อก่อนผมจะทำมีดช่วงฤดูร้อนนี่แหละครับ ตอนที่อายุพอๆกับลูกชายผมตอนนี้ ก็ทำในช่วงปิดเทอมไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนกัน ใช้เวลาหัดทำมีดหรือจริงๆคือทำลายข้าวของ พังบ้างดีบ้าง หรือพังแต่พยายามคิดว่ามันดีบ้าง แต่ละปีแต่ละปีผ่านไป ผมเก็บรวบรวมสิ่งที่ได้จากความล้มเหลวกลายมาเป็นช่างทำมีดเข้าจนได้
ผมดีใจที่ยังไม่ตาย ไม่ว่าจะผ่านการล้มลุกคลุกคลาน ล้มหมอนนอนเสื่อ กลิ้งไปกลิ้งมายังไง ผมยังลุกขึ้นมาได้ และยังเล่นมีดเหมือนเดิม ยังรักมีดรักในการทำมีดเหมือนเดิม หลายๆอย่างในชีวิตเปลี่ยนไปแต่ความเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันระหว่างผมและมีดยังเหมือนเดิม
มีดแบบนี้สมัยก่อนเค้าก็เรียกมีดเดินป่านะครับ ถ้าเราจะจัดประเภทจริงๆคงออกไปทางยูทิลิตี้ไฟเตอร์ หรือมิลิทารี่อะไรทำนองนั้น ถ้าจะเน้นการใช้งานในป่าจริงๆมีดแบบมาตรฐานมีดแค็มป์หรือมีดสแกนดิเนเวียนก็จะใช้ได้ดีและสะดวกกว่า ก็จัดว่าเป็นมีดที่ดีในแบบของมัน
ไม่มีใครบอกผมเรื่องดอกนนทรีบาน กลัวผมจะถ่อสังขารออกไปดูหรือไม่ได้สนใจว่ามันจะบานก็ไม่รู้ เรื่องบางเรื่องก็มีความสำคัญกับเฉพาะคนที่ให้ความสนใจ เรื่องยิ่งใหญ่บางครั้งก็ต้องอาศัยความเข้าใจของแต่ละคน ไม่มีสิ่งใดกัดกร่อนหัวใจได้เท่าความเหงา ความเจ็บปวดหรือความโกรธบางครั้งสิ่งที่ได้คือพลังชีวิต แต่ความเหงาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเราที่ละนิดทีละนิด
เหงากลางวันแสกๆ เหงาใต้แสงจันทร์ เหงาระคนกับเสียงนกดุเหว่าเร่าร้อง อยู่คนเดียวก็เหงา อยู่สองคนก็เหงา อุ้มแมวอยู่ก็ยังเหงา คนที่บ้านพยายามอธิบายให้ฟังว่าที่ผมเหงาเป็นเพราะผ่านคืนวันมายาวนาน คืออายุมากแล้วก็อ่อนไหวกับสิ่งกระทบ นอกเหนือไปจากอาการแพ้สารอาหารเปราะบางต่อสารเคมี ยังเริ่มป่วยไปอีกขั้นคือเปราะบางต่อบางสิ่งบางอย่างในความทรงจำ
คนเหงา ต้นไม้ก็คงเหงาเหมือนกัน จะหาโอกาสออกไปยืนดูมันบ้าง ให้ต่างคนต่างรู้ว่าแต่ละคนยังไม่ตายยังผ่านช่วงเวลาโหดร้ายมาได้อีกปีนึง ต่างคนต่างแบ่งปันและเยียวยาความเหงา คงมีกลีบดอกเหี่ยวแห้งหลงเหลือให้ดูบ้าง ซากดอกไม้ที่เคยสวยงาม เราคงมุ่งไปสู่ความร่วงโรยที่ไม่แตกต่างกัน
ชีวิตเป็นสิ่งสวยงาม ความงามเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป แต่ความประทับใจคงอยู่ชั่วนิจนิรันด์













แด่วัยเยาว์
ฤดูร้อนกำลังคืบคลานเข้ามา ใบไม้และสระน้ำหลังบ้านของผมแสดงให้ผมเห็นและผมก็เข้าใจว่าอย่างนั้น ดอกนนทรีที่บานและโรยลงไปรวดเร็วและแผ่วเบาจนบางทีโลกนี้ก็ไม่ทันสังเกตุ ใช้ช่วงเวลาดีๆที่บานสะพรั่งอวดสีสดใสอยู่ในความเงียบงัน
ผมคิดเอาเองว่ามันคงเหงาที่ไม่ได้พบตาลุงแก่ๆเพื่อนเก่ามาชะเงื้อคอหรี่ตาฝ้าฟางเพ่งมองมันเหมือนเช่นทุกปี แต่ปีนี้ก็ไม่ได้มา ผมมัวนอนอยู่ในช่วงเวลานั้น หนึ่งในช่วงเวลาสำคัญที่ผมรอคอยในแต่ละฤดูกาล กลีบดอกบอบบางของต้นนนทรี ถ้าเห็นมันบานอวดสีเหลืองกระจ่างใสตัดกับฟากฟ้าสีน้ำเงินและร่วงหล่นพรั่งพรูอยู่ในสายลม นั่นเป็นสัณญาณจากธรรมชาติว่าฤดูหนาวกำลังจะจางหายไป
ฤดูร้อนกำลังจะมา บางทีฤดูกาลผันแปรเชื่องช้าอ้อยอิ่งหยาดน้ำค้างแทบไม่ยอมจางหาย แต่บางปีรอยต่อของฤดูกาลมีเพียงชั่วข้ามคืน วันนี้มันค่อนข้างร้อนละมั้ง เห็นใครๆเค้าว่ากันอย่างนั้น แต่ผมก็ยังหนาวอยู่
อีกไม่กี่วันนี้โรงเรียนก็ปิดเทอม ของลูกชายนะไม่ใช่ของผม ผมเลิกไปโรงเรียนมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังเรียนหนังสืออยู่ ลูกชายผมจะได้มาช่วยกันเปิดร้านมีดแมวโหลที่ปิดไปนานขึ้นอีกครั้ง ช่วยทำในบางสิ่งบางอย่างที่ผมทำไม่ได้หรือยังทำไม่ได้ หรือทำได้แล้วแต่ก็อยากให้ลูกชายผมเป็นคนทำ
มีดเล่มที่เห็นนี่ลูกชายผมก็เป็นคนเตรียมข้าวของให้ ผมเป็นคนจัดการวางแผนให้มันเกิดขึ้นและเป็นคนประกอบตกแต่งให้ได้มีดเล่มนึงขึ้นมา มีดบูอี้หรือโบวี่ตามที่คนไทยทั่วๆไปเข้าใจ ใช้เวลานานมากกว่าจะได้มีดเล่มนึงขึ้นมา ทำมีดด้วยการบอกให้คนอื่นทำยากกว่าการลงมือทำด้วยตัวเองอย่างเทียบกันไม่ได้ แต่มันก็โชคดีที่สำเร็จเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมากลายเป็นมีดแบบบูอี้ มีดเดินป่าแบบที่ผมชอบเล่นตอนเด็กๆ
ผมหัดทำมีดขึ้นมาจากมีดพวกนี้ ใบมีดแบบนี้วิธีประกอบด้ามแบบนี้ มีใบมีดมีกะบังหรือการ์ดแบบครอสคือโผล่พ้นด้ามทั้งบนและล่าง มีด้ามไม้เนื้อดี และปิดท้ายด้วยแผ่นโลหะ จริงๆแล้วก็จะทำแผ่นโลหะระบบเกลียวหมุน แต่ช่วงที่ทำผมปิดร้านและออกมาอยู่ใต้ต้นไม้ ข้าวของต่างๆกองๆสุมๆกันไม่รู้อยู่ไหนต่ออยู่ไหน ผมหาชุดทำเกลียวไม่เจอ คือไม่เจอทั้งทำเกลียวตัวเมียที่เรียกแท็ปหรือต๊าป กับชุดทำเกลียวตัวผู้ที่เรียกดาย
ก็เลยทำการประกอบแบบตีขยายท้ายกั่นแบบสแกนดิเนเวียนแทน
ผมชอบทำและเล่นมีดแบบนี้ในตอนเด็กๆหรือช่วงที่หัดทำมีดใหม่ๆ ทำตามวิธีนี้ครับ แต่ไม่ได้มีดดีๆเหมือนเล่มที่เอาให้ดูนี่หรอก เอิ้ก เอิ้ก วัสดุและการประกอบรวมทั้งความเข้าใจทางโลหะวิทยาแตกต่างจากตอนนี้อย่างที่ไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกันได้ แต่ผมก็ชอบมันนะ ดีใจที่ทำมีดพวกนั้นขึ้นมาและยังรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่เสมอ
เมื่อก่อนผมจะทำมีดช่วงฤดูร้อนนี่แหละครับ ตอนที่อายุพอๆกับลูกชายผมตอนนี้ ก็ทำในช่วงปิดเทอมไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนกัน ใช้เวลาหัดทำมีดหรือจริงๆคือทำลายข้าวของ พังบ้างดีบ้าง หรือพังแต่พยายามคิดว่ามันดีบ้าง แต่ละปีแต่ละปีผ่านไป ผมเก็บรวบรวมสิ่งที่ได้จากความล้มเหลวกลายมาเป็นช่างทำมีดเข้าจนได้
ผมดีใจที่ยังไม่ตาย ไม่ว่าจะผ่านการล้มลุกคลุกคลาน ล้มหมอนนอนเสื่อ กลิ้งไปกลิ้งมายังไง ผมยังลุกขึ้นมาได้ และยังเล่นมีดเหมือนเดิม ยังรักมีดรักในการทำมีดเหมือนเดิม หลายๆอย่างในชีวิตเปลี่ยนไปแต่ความเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันระหว่างผมและมีดยังเหมือนเดิม
มีดแบบนี้สมัยก่อนเค้าก็เรียกมีดเดินป่านะครับ ถ้าเราจะจัดประเภทจริงๆคงออกไปทางยูทิลิตี้ไฟเตอร์ หรือมิลิทารี่อะไรทำนองนั้น ถ้าจะเน้นการใช้งานในป่าจริงๆมีดแบบมาตรฐานมีดแค็มป์หรือมีดสแกนดิเนเวียนก็จะใช้ได้ดีและสะดวกกว่า ก็จัดว่าเป็นมีดที่ดีในแบบของมัน
ไม่มีใครบอกผมเรื่องดอกนนทรีบาน กลัวผมจะถ่อสังขารออกไปดูหรือไม่ได้สนใจว่ามันจะบานก็ไม่รู้ เรื่องบางเรื่องก็มีความสำคัญกับเฉพาะคนที่ให้ความสนใจ เรื่องยิ่งใหญ่บางครั้งก็ต้องอาศัยความเข้าใจของแต่ละคน ไม่มีสิ่งใดกัดกร่อนหัวใจได้เท่าความเหงา ความเจ็บปวดหรือความโกรธบางครั้งสิ่งที่ได้คือพลังชีวิต แต่ความเหงาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเราที่ละนิดทีละนิด
เหงากลางวันแสกๆ เหงาใต้แสงจันทร์ เหงาระคนกับเสียงนกดุเหว่าเร่าร้อง อยู่คนเดียวก็เหงา อยู่สองคนก็เหงา อุ้มแมวอยู่ก็ยังเหงา คนที่บ้านพยายามอธิบายให้ฟังว่าที่ผมเหงาเป็นเพราะผ่านคืนวันมายาวนาน คืออายุมากแล้วก็อ่อนไหวกับสิ่งกระทบ นอกเหนือไปจากอาการแพ้สารอาหารเปราะบางต่อสารเคมี ยังเริ่มป่วยไปอีกขั้นคือเปราะบางต่อบางสิ่งบางอย่างในความทรงจำ
คนเหงา ต้นไม้ก็คงเหงาเหมือนกัน จะหาโอกาสออกไปยืนดูมันบ้าง ให้ต่างคนต่างรู้ว่าแต่ละคนยังไม่ตายยังผ่านช่วงเวลาโหดร้ายมาได้อีกปีนึง ต่างคนต่างแบ่งปันและเยียวยาความเหงา คงมีกลีบดอกเหี่ยวแห้งหลงเหลือให้ดูบ้าง ซากดอกไม้ที่เคยสวยงาม เราคงมุ่งไปสู่ความร่วงโรยที่ไม่แตกต่างกัน
ชีวิตเป็นสิ่งสวยงาม ความงามเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป แต่ความประทับใจคงอยู่ชั่วนิจนิรันด์