มีดพับเล็กๆ แบนๆ ใช้งานกันแพร่หลายทั่วๆไปในญี่ปุ่น ตั้งแต่เด็กนักเรียนไปจนถึงผู้สูงอายุ เป็นมีดที่เด็กๆชาวญี่ปุ่นได้รับอนุญาตให้ใช้งานได้ คล้ายๆกับมีดพับสังกะสีหรือมีดเหลาดินสอด้ามพลาสติกแบนๆที่เราเคยใช้กันตอนเป็นนักเรียน

มีดชนิดนี้มีต้นกำเนิดจากเมืองฮิโกะ 肥後国 ซึ่งในปัจจุบันรู้จักกันดีในชื่อเมืองหรือจังหวัดคุมาโมโตะ 熊本県 มีการจัดสร้างขึ้นครั้งแรกในช่วงปฎิวัติเมจิ ประมาณปี 1896 มีการยกเลิกชนชั้นซามูไร ห้ามการพกดาบในที่สาธารณะ และไม่อนุญาตให้ช่างตีดาบทั่วๆไปทำหรือขายดาบอีกต่อไป ตระกูลช่างตีดาบที่มีจำนวนมากมายมหาศาลต้องเปลี่ยนแนวทางการประกอบอาชีพมาผลิตมีดทำครัว อุปกรณ์ทางการเกษตร เคียว กรรไกร เลื่อย สิ่ว กบไสไม้ ฯลฯ

ตระกูลของนากาโอะ โมโตสุเกะก็เหมือนกัน ต้องเปลี่ยนจากการทำดาบ มาทำมีดพับเล็กๆ ได้รับความนิยมและแพร่หลายออกไปรู้จักกันว่ามีดจากเมืองฮิโกะ ปัจจุบันเป็นเจ้าสำนักรุ่นที่ 5 ของสำนักนากาโอะ คาเนะโดะในเมืองมิกิ

มีดชนิดนี้ไม่มีระบบล็อก จัดอยู่ในประเภทฟลิกชั่นหรือฟลิปเปอร์ เวลาเปิดใบมีดแล้วกดเงี่ยงหรือส่วนที่ยื่นออกมาหลังใบด้วยหัวแม่มือจะทำให้มีดลดโอกาสในการพับใบลงมา เป็นมีดที่ต้องฝึกฝนการใช้งานให้คุ้นเคย สามารถเปิดและปิดได้ด้วยมือข้างเดียว

ใบมีดส่วนมากหรือโดยปรกติจะทำด้วยเหล็กลามิเนทคือเหล็กกล้าผสมเหล็กเหนียว ปรกติแล้วราคาไม่สูงนัก แต่ก็มีที่ผลิตด้วยเหล็กชั้นสูงและวัสดุด้ามชั้นดี มีหลายยี่ห้อแต่ลักษณะก็คล้ายๆกัน

เป็นของมีคมที่น่าใช้อีกแบบหนึ่ง หาไม่ยากและราคาที่ไม่สูงนัก