จริงๆแล้วต้องว่า " สิ้บแหลมซาวแหลมบ่เต้าแหลมใบ่ข้าว "
เป็นคำพังเพยของคนเมืองนะครับ หมายถึงอะไรมันจะแหลมสิบอย่างยี่สิบอย่างมันก็สู้ใบข้าวที่แหลมไม่ได้ ไม่แหลมเท่าใบข้าว
เคยเห็นกันไหมครับ ใบข้าว ดาบเมืองก็มีดาบใบข้าวเหมือนกันนะครับ เป็นทรงเหมือนกระบี่แต่ก็งอนขึ้นทางด้านสัน
ผมเองไม่มีนาเป็นของตัวเองแต่ก็ชอบเดินไปดูทุ่งนาหรือรวงข้าวเหมือนกัน
สิบแหลมซาวแหลมบ่เท่าแหลมใบข้าว สิบเหล้าซาวเหล้าบ่เท่าเหล้าเดือนเกี๋ยง สิบเสียงซาวเสียงบ่เท่าเสียงแมงว้าง สิบจ๊างซาวจ๊างบ่เท่าจ๊างเอราวัณ
ท่านใดอยากเข้าใจให้ซาบซึ้งกว่านี้ รบกวนหาเพลง อาขยานล้านนา ของคุณจรัล มโนเพชรมาเปิดฟังจะซึมซับบรรยากาศแบบล้านนาได้ดีมากยิ่งขึ้น
นานๆผมจะทำมีดที่ปลายมันแหลมๆนะครับ โดยส่วนตัวชอบมีดใบกว้าง ปลายกว้างๆหรือเนื้อมากๆ ที่แหลมจริงๆก็ไม่ค่อยได้ทำ เล่มนี้ก็จัดว่าแหลมมากแล้วถึงจะไม่แหลมเท่าใบข้าวก็เถอะ
ประเภทมีดเป็นกึ่งๆใช้งานกึ่งๆมีดต่อสู้ ก็แบบที่เค้าเรียกว่า utility fighter knife นั่นแหละ
เล่มนี้แหลมทั้งด้านปลายแหลมทั้งท้ายด้าม ปลายด้ามมีจงอยโผล่ออกมาเป็นสกูลครัชเชอร์ เอาไว้เจาะกะลามะพร้าวได้ ด้ามมีดประกับด้วยไม้ประดู่ลายครับ ไม้ไทยๆถึงไม่ลายเท่าเมเปิลลายเสือ ก็ยังพอเห็นเป็นลายๆสวยขึ้นอีกนิดหน่อย
เล่าให้ฟังอีกนิดครับ สิบเสียงซาวเสียงบ่เท่าเสียงแมงว้าง แมงว้างเป็นจั๊กจั่นตัวใหญ่ครับ แบบที่เรียกกันว่าจั๊กจั่นแม่หม้าย มันร้องเสียงดังมาก เสียงร้องที่ว่าคือการเอาปีกสีกันให้เกิดเสียง หลังบ้านผมมีประจำครับ บางทีอยู่กันเป็นฝูง เกาะบนต้นไม้แล้วก็ช่วยกันส่งเสียง ท่านที่เคยได้ยินก็จะพอนึกออก ถ้าเข้าไปฟังใกล้ๆจะเกิดอาการหูดับจากเสียงของแมงว้าง เคยเห็นตัวเป็นๆอยู่บ้าง ซากแมงว้างที่ตายก็เคยเห็น ยอมรับว่าเสียงแมงว้างนี่สุดยอดจริงๆ
ที่ไม่แน่ใจก็คือเสียงแมงว้างกับเสียงภรรยาแสนรักของผมนี่อันไหนมันร้ายแรงกว่ากัน
สิบแหลมซาวแหลมบ่เท่าแหลมใบข้าว
เป็นคำพังเพยของคนเมืองนะครับ หมายถึงอะไรมันจะแหลมสิบอย่างยี่สิบอย่างมันก็สู้ใบข้าวที่แหลมไม่ได้ ไม่แหลมเท่าใบข้าว
เคยเห็นกันไหมครับ ใบข้าว ดาบเมืองก็มีดาบใบข้าวเหมือนกันนะครับ เป็นทรงเหมือนกระบี่แต่ก็งอนขึ้นทางด้านสัน
ผมเองไม่มีนาเป็นของตัวเองแต่ก็ชอบเดินไปดูทุ่งนาหรือรวงข้าวเหมือนกัน
สิบแหลมซาวแหลมบ่เท่าแหลมใบข้าว สิบเหล้าซาวเหล้าบ่เท่าเหล้าเดือนเกี๋ยง สิบเสียงซาวเสียงบ่เท่าเสียงแมงว้าง สิบจ๊างซาวจ๊างบ่เท่าจ๊างเอราวัณ
ท่านใดอยากเข้าใจให้ซาบซึ้งกว่านี้ รบกวนหาเพลง อาขยานล้านนา ของคุณจรัล มโนเพชรมาเปิดฟังจะซึมซับบรรยากาศแบบล้านนาได้ดีมากยิ่งขึ้น
นานๆผมจะทำมีดที่ปลายมันแหลมๆนะครับ โดยส่วนตัวชอบมีดใบกว้าง ปลายกว้างๆหรือเนื้อมากๆ ที่แหลมจริงๆก็ไม่ค่อยได้ทำ เล่มนี้ก็จัดว่าแหลมมากแล้วถึงจะไม่แหลมเท่าใบข้าวก็เถอะ
ประเภทมีดเป็นกึ่งๆใช้งานกึ่งๆมีดต่อสู้ ก็แบบที่เค้าเรียกว่า utility fighter knife นั่นแหละ
เล่มนี้แหลมทั้งด้านปลายแหลมทั้งท้ายด้าม ปลายด้ามมีจงอยโผล่ออกมาเป็นสกูลครัชเชอร์ เอาไว้เจาะกะลามะพร้าวได้ ด้ามมีดประกับด้วยไม้ประดู่ลายครับ ไม้ไทยๆถึงไม่ลายเท่าเมเปิลลายเสือ ก็ยังพอเห็นเป็นลายๆสวยขึ้นอีกนิดหน่อย
เล่าให้ฟังอีกนิดครับ สิบเสียงซาวเสียงบ่เท่าเสียงแมงว้าง แมงว้างเป็นจั๊กจั่นตัวใหญ่ครับ แบบที่เรียกกันว่าจั๊กจั่นแม่หม้าย มันร้องเสียงดังมาก เสียงร้องที่ว่าคือการเอาปีกสีกันให้เกิดเสียง หลังบ้านผมมีประจำครับ บางทีอยู่กันเป็นฝูง เกาะบนต้นไม้แล้วก็ช่วยกันส่งเสียง ท่านที่เคยได้ยินก็จะพอนึกออก ถ้าเข้าไปฟังใกล้ๆจะเกิดอาการหูดับจากเสียงของแมงว้าง เคยเห็นตัวเป็นๆอยู่บ้าง ซากแมงว้างที่ตายก็เคยเห็น ยอมรับว่าเสียงแมงว้างนี่สุดยอดจริงๆ
ที่ไม่แน่ใจก็คือเสียงแมงว้างกับเสียงภรรยาแสนรักของผมนี่อันไหนมันร้ายแรงกว่ากัน