ทำไมการเดินมรรคที่ถูกต้องเเล้วกิเลสมันดับได้ เป็นหนทางแห่งการดับของกิเลสได้
สรุปว่าปลายทางมันไม่ใช่พระสมณโคดม ผมรู้สึกว่าการเดินไปตรงนี้มันเป็นทางที่ถูก
ทางที่ไปข้างหน้า ทางที่ไม่ใช่การวน จึงค้นพบว่าจริลๆ ธรรมก็คือธรรม
กลายเป็นว่าที่ผิดทางไปเพราะเราไปยึดติดในศาสนาในคำสอนซึ่งไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
กลายเป็นพอกพูนทิฏฐิกิเลสเสียเปล่าๆ จึงเข้าใจว่าศาสดาที่แท้จริง สุญตาที่แท้นั้นไม่จำเป็นต้องเป็นมพระสมณโคดมเสมอไป เป็นเรื่องของเหตุปัจจัย
มันเป็นยังงี้ พบเเบบนี้ เพราะผมอาศัยการกำหนดรู้ธรรมที่มันกำเริบ แล้วตามเห็นการดับ
จึงเป็นเช่นนี้ สิ้นจากการไล่ตะคุบบัญญัติได้ก็เพราะทางเช่นนี้

เพราะแม้แต่การอุบัติขึ้นของพระพุทธเจ้าการโปรดธรรมทั้งหลาย
ก็เป็นเรื่องของเหตุปัจจัยทั้งนั้น

เหมือนผมสดับธรรม บางอย่างจากการทำแบบนี้ และมันถูกทาง

งั้นหมายความว่า โพธิสัตว์ยังไง ก็จำเป็นต้องมีศาสดา