ชีวิตใหม่ของเหล็กเก่า หรือเศษเหล็กชิ้นเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนสนใจ ไม่มีราคาค่างวดอันใดพอจะเรียกร้องให้ใครมาดูแล
จริงอยู่ที่ว่ามันไม่มีราคา แต่คุณค่าที่แท้จริงของมันก็ยังมีอยู่ครับ วันนี้นิทานใต้ต้นลิ้นจี่ในวันดีๆอากาศหนาวๆ ชวนทุกท่านมาฟังเรื่องราวของเศษเหล็กชิ้นน้อยสนิมเกรอะกรัง
ผมขอเรียกมันว่าหางตะไบหรือด้ามตะไบ ที่มาจากตะไบเหล็กตลอดเล่มที่เราเรียกกันว่าตะไบด้ามส้ม เป็นตะไบขนาด 8 นิ้วครับ มีหลากหลายยี่ห้อฝั่งนึงจะเป็นฟันแบบหยาบและอีกฝั่งนึงก็เป็นฟันแบบละเอียด
เป็นตะไบยอดนิยมของผมอย่างนึง ทั้งในด้านการใช้เป็นเครื่องมือในการช่วยทำมีด และแน่นอนเมื่อมันใช้ถูอะไรไม่ได้แล้วผมก็เอามันมาทำเป็นมีดดีๆที่เรียกกันว่ามีดตะไบเด้อ
ส่วนมากแล้วก็จะเอาเฉพาะช่วงตัวตะไบส่วนหางหรือด้ามถือก็จะตัดออก เป็นเศษเหล็กชิ้นเล็กๆ แทบใช้ทำอะไรไม่ได้ ถ้าเก็บไว้ชั่งกิโลขายก็ต้องเก็บรวบรวมไว้หลายปีกว่าจะขายได้ซักทีนึงหรือกิโลนึง ซึ่งผมไม่เคยทำอย่างนั้น
เศษเหล็กชิ้นเล็กๆนี่โดยแท้แล้วมันคือชิ้นส่วนของเหล็กไฮคาร์บอนที่มีปริมาณคาร์บอนผสมอยู่ราวๆ 0.8 - 1 % ซึ่งเป็นช่วงของส่วนผสมเหล็กที่ผมโปรดปรานมากที่สุด และแน่นอนครับมันเอามาใช้ทำมีดได้ ถึงมันจะชิ้นเล็กๆก็เถอะ วันนี้จะแนะนำให้ทำกันซักแบบนึงครับผม คือแบบมีดช่างตีเหล็กขนาดเล็ก
เหล็กชิ้นใหญ่ก็น่าจะทำมีดเล่มใหญ่ เหล็กชิ้นเล็กก็ทำมีดเล่มเล็ก ปลาใหญ่มิอาจว่ายในลำคลองเล็ก กล่องใบเล็กก็ใส่ของชิ้นใหญ่ไม่ได้ กล่องใบใหญ่ใส่ได้ทั้งของใหญ่ของเล็ก ตามหลักกายภาพของรูปธรรมมันเป็นอย่างนั้น
ทุกวันนี้ข้าวของต่างๆเต็มโลกไปหมดจากแนวคิดวัตถุนิยม ทรัพยากรต่างๆบนโลกถูกแปรสภาพเป็นวัตถุหรือสินค้าในรูปแบบต่างๆมากมายเหลือคณานับได้ มากจนเรียกได้ว่ามากเกินไป มากจนบางทีเราแยกไม่ออกว่าอันไหนสำคัญต่อเราจริงๆหรืออันไหนไม่สำคัญ และอันไหนสำคัญต่อเราเพราะการยึดมั่นถือมั่นหรือเป็นคุณค่าที่เกิดจากการคิดปรุงของใจมากกว่าความหมายที่แท้จริงที่สิ่งนั้นๆแสดงกับเรา
เหล็กชิ้นเล็กๆที่ราคาไม่มากไปกว่า 1 บาท เอามาทำมีดได้ 1 เล่ม จริงๆแล้วมันมีเนื้อมากพอที่จะตีใบมีดแบบเสียบกั่นที่ยาวตลอดจากหัวถึงท้าย 6 นิ้ว
ถ้าจะตั้งเตาหลอมเหล็กหลังบ้านเพื่อหลอมผงเหล็กหรือเศษเหล็กชิ้นเล็กๆให้รวมกันเป็นแท่งเหล็กกล้าขนาดนี้ เชื่อไหมครับมันต้องใช้ถ่านถึงครึ่งกระสอบ ซึ่งกระสอบละ 120 บาท แสดงว่ามันต้องเตรียมเชื้อเพลิงด้วยต้นทุน 60 บาทแล้ว ยังไม่ต้องนับค่าแร่เหล็กหรือเศษเหล็กชิ้นเล็กๆที่เอามาทำ
มีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ ใช้สอยทรัพยากรอย่างเข้าใจกินอาหารด้วยการพิจารณา ถ้าเราเปิดใจให้กว้างพอการนั่งดูแมวน้อยวิ่งไล่กันมันก็ได้อรรถรสไม่แพ้การชมสิงโตในทุ่งซาฟารี การทำมีดจากเศษเหล็กซักชิ้นถ้ามันออกมาเป็นมีดที่ดีเราก็ภูมิใจไม่ด้อยไปกว่าทำจากทามะฮากาเนะเหมือนกัน
มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง
จริงอยู่ที่ว่ามันไม่มีราคา แต่คุณค่าที่แท้จริงของมันก็ยังมีอยู่ครับ วันนี้นิทานใต้ต้นลิ้นจี่ในวันดีๆอากาศหนาวๆ ชวนทุกท่านมาฟังเรื่องราวของเศษเหล็กชิ้นน้อยสนิมเกรอะกรัง
ผมขอเรียกมันว่าหางตะไบหรือด้ามตะไบ ที่มาจากตะไบเหล็กตลอดเล่มที่เราเรียกกันว่าตะไบด้ามส้ม เป็นตะไบขนาด 8 นิ้วครับ มีหลากหลายยี่ห้อฝั่งนึงจะเป็นฟันแบบหยาบและอีกฝั่งนึงก็เป็นฟันแบบละเอียด
เป็นตะไบยอดนิยมของผมอย่างนึง ทั้งในด้านการใช้เป็นเครื่องมือในการช่วยทำมีด และแน่นอนเมื่อมันใช้ถูอะไรไม่ได้แล้วผมก็เอามันมาทำเป็นมีดดีๆที่เรียกกันว่ามีดตะไบเด้อ
ส่วนมากแล้วก็จะเอาเฉพาะช่วงตัวตะไบส่วนหางหรือด้ามถือก็จะตัดออก เป็นเศษเหล็กชิ้นเล็กๆ แทบใช้ทำอะไรไม่ได้ ถ้าเก็บไว้ชั่งกิโลขายก็ต้องเก็บรวบรวมไว้หลายปีกว่าจะขายได้ซักทีนึงหรือกิโลนึง ซึ่งผมไม่เคยทำอย่างนั้น
เศษเหล็กชิ้นเล็กๆนี่โดยแท้แล้วมันคือชิ้นส่วนของเหล็กไฮคาร์บอนที่มีปริมาณคาร์บอนผสมอยู่ราวๆ 0.8 - 1 % ซึ่งเป็นช่วงของส่วนผสมเหล็กที่ผมโปรดปรานมากที่สุด และแน่นอนครับมันเอามาใช้ทำมีดได้ ถึงมันจะชิ้นเล็กๆก็เถอะ วันนี้จะแนะนำให้ทำกันซักแบบนึงครับผม คือแบบมีดช่างตีเหล็กขนาดเล็ก
เหล็กชิ้นใหญ่ก็น่าจะทำมีดเล่มใหญ่ เหล็กชิ้นเล็กก็ทำมีดเล่มเล็ก ปลาใหญ่มิอาจว่ายในลำคลองเล็ก กล่องใบเล็กก็ใส่ของชิ้นใหญ่ไม่ได้ กล่องใบใหญ่ใส่ได้ทั้งของใหญ่ของเล็ก ตามหลักกายภาพของรูปธรรมมันเป็นอย่างนั้น
ทุกวันนี้ข้าวของต่างๆเต็มโลกไปหมดจากแนวคิดวัตถุนิยม ทรัพยากรต่างๆบนโลกถูกแปรสภาพเป็นวัตถุหรือสินค้าในรูปแบบต่างๆมากมายเหลือคณานับได้ มากจนเรียกได้ว่ามากเกินไป มากจนบางทีเราแยกไม่ออกว่าอันไหนสำคัญต่อเราจริงๆหรืออันไหนไม่สำคัญ และอันไหนสำคัญต่อเราเพราะการยึดมั่นถือมั่นหรือเป็นคุณค่าที่เกิดจากการคิดปรุงของใจมากกว่าความหมายที่แท้จริงที่สิ่งนั้นๆแสดงกับเรา
เหล็กชิ้นเล็กๆที่ราคาไม่มากไปกว่า 1 บาท เอามาทำมีดได้ 1 เล่ม จริงๆแล้วมันมีเนื้อมากพอที่จะตีใบมีดแบบเสียบกั่นที่ยาวตลอดจากหัวถึงท้าย 6 นิ้ว
ถ้าจะตั้งเตาหลอมเหล็กหลังบ้านเพื่อหลอมผงเหล็กหรือเศษเหล็กชิ้นเล็กๆให้รวมกันเป็นแท่งเหล็กกล้าขนาดนี้ เชื่อไหมครับมันต้องใช้ถ่านถึงครึ่งกระสอบ ซึ่งกระสอบละ 120 บาท แสดงว่ามันต้องเตรียมเชื้อเพลิงด้วยต้นทุน 60 บาทแล้ว ยังไม่ต้องนับค่าแร่เหล็กหรือเศษเหล็กชิ้นเล็กๆที่เอามาทำ
มีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ ใช้สอยทรัพยากรอย่างเข้าใจกินอาหารด้วยการพิจารณา ถ้าเราเปิดใจให้กว้างพอการนั่งดูแมวน้อยวิ่งไล่กันมันก็ได้อรรถรสไม่แพ้การชมสิงโตในทุ่งซาฟารี การทำมีดจากเศษเหล็กซักชิ้นถ้ามันออกมาเป็นมีดที่ดีเราก็ภูมิใจไม่ด้อยไปกว่าทำจากทามะฮากาเนะเหมือนกัน