โฮแรช เคพาร์ท Horace Kephart เกิดในปี 1862 และเติบโตในรัฐไอโอวา เขาเป็นบรรณารักษ์และเป็นผู้สนใจในเรื่องชีววิทยาและวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ เป็นนักเขียน เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้ชีวิตกลางแจ้งในเชิงอนุรักษ์ เป็นผู้ที่มีอิทธิพลอย่างมากในการก่อตั้งอุทยานแห่งชาติ Great Smoky Mountains เป็นผู้เขียนหนังสือที่ชื่อว่า "Camping and Woodcraft" รวบรวมความรู้เกี่ยวกับการใช้ชีวิตแบบวูดคราฟหรือที่เรารู้จักกันในแบบบูชคราฟ ซึ่งข้อมูลในหนังสือใช้เป็นแนวทางในการใช้ชีวิตแบบบูชคราฟมาจนถึงยุคปัจจุบัน เขาเสียชีวิตในปี 1931 ภูเขาลูกหนึ่งในอุทยานแห่งชาติสโมกกี้เมาเท่นตั้งชื่อว่าภูเขาเคพาร์ทเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา และมีดเดินป่าขนาดเล็กที่เค้าออกแบบและใช้ติดตัวขณะอยู่ในป่าได้รับความนิยมสืบต่อมาจนถึงยุคของเรา

มีดเคพาร์ท ถึงแม้ว่าจะถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดใช้งานกลางแจ้ง หรือ Outdoor knife ถ้าว่ากันตามรูปพรรณสันฐานรากเหง้าดั้งเดิมแล้วมันเป็นมีดฮันติ้งหรือมีดล่ามีดพราน ร้อยปีผ่านไป เคพาร์ท ถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดบูชคราฟ ซึ่งก็เป็นมีดกลางแจ้งนั่นแหละ แต่หน้าที่หรือหัวใจหลักของมันไม่เหมือนกัน รูปร่างหน้าตามันอาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย แนวคิดในการจัดทำมันถูกเปลี่ยนไปให้เข้ากับยุคสมัยของเรา

มีดบูชคราฟที่เรารู้จัก ที่เป็นมีดฮันเตอร์ที่ยกคมหรือปาดแนวคมในแบบสแกนดิเนเวียนที่ครอบครองตลาดของมีดบูชคราฟทุกวันนี้ เพิ่งมีหรือนิยมใช้ในวงการมีดไม่กี่สิบปีนี้เท่านั้น โดยหลักๆแล้วมันมาทีหลังใบมีดแบบชีเซลหรือมีดปาดคมข้างเดียวซะอีก พูดให้เห็นภาพง่ายๆคือมันได้รับความนิยมในยุคของเรย์ เมียรส์หรือมีดวู้ดลอร์ โรงเรียนวูดลอร์ของเค้านี่แหละ ยุคก่อนหน้านั่นมีดแบบบูชคราฟที่เป็นหลักเป็นแหล่งยังไม่มี ก็หาดัดแปลงเอามีดแบบฮันติ้งเล่มที่เขื่องๆหรือทนๆทานๆหน่อยอย่างมีดเมาเท่นแมนมาใช้ในการบูชคราฟ

มีดเคพาร์ททุกวันนี้ก็มักจะถูกดัดแปลง ที่สร้างตามสเปกเดิมคือเป็นมีดฮันติ้งมีน้อยมากเรียกว่าแค่ราวๆสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือทั้งหมดกลายเป็นมีดบูชคราฟไปแล้ว แล้วมันต่างกันยังไง ? คือดั้งเดิมแล้วมีดทั้งสองอย่างนี้เป็นแค่กำลังสำรองเท่านั้น คือมันถูกจัดอยู่ในชุดทรีโอ หรือที่เรียกกันว่าเนสมักทรีโอมาแต่ดั้งเดิม คือการพกชุดเครื่องมือมีคมสามชิ้น ขวาน , มีดพก , มีดพับ

ถ้าว่ากันตามหลักการนี้แล้วคือตัดหน้าที่การผ่าฟืนฟันไม้ออกไปจากมีด เราจะพกมีดที่หนาแค่ 2 มิลล์ มันก็พอจะไปกันได้ใช่ไหมครับ พกเบาดี คมดีด้วย แต่ถ้ามองในมุมของนักบูชคราฟหรือวูดคราฟในสมัยปัจจุบันซึ่งบางส่วนมีความศรัทธาในการพกหรือใช้มีดเล่มเดียว สเปกหรือข้อมูลมีดมันก็จะต้องเปลี่ยนไป
บนแนวคิดที่ว่าถ้าออกไปผจญไพรกลางป่าเขาด้วยมีดเล่มเดียวใบยาวแค่ 4-5 นิ้ว เราต้องการมีดแบบไหน ? ตลาดมีดใบตายความยาว 4 นิ้ว เป็นตลาดที่การแข่งขันดุเดือดที่สุด มีมีดมากมายนับร้อยนับพันยี่ห้อต่อแถวกันมาให้เราเลือกหา แต่ไม่ใช่ว่ามีดทุกเล่มจะเหมาะกับเราถึงมันจะทำจากเหล็กชั้นยอดของโลก และด้ามทำจากอูสิกของสิงโตทะเล ถ้าแบบมีดมันไม่ใช่มันก็จะไม่ใช่

รูปร่างหน้าตาออกจะโบราณหรือดูเชยๆถ้าเทียบกับมีดสมัยใหม่ที่เราเห็นตามเว็บขายมีด แต่ถ้ามองให้ลึกๆแล้วมันคือความคลาสสิก เป็นความสุนทรียะทางการออกแบบ เป็นความงามที่ข้ามวันเวลามาจนถึงยุคของเรา เป็นส่วนหนึ่งของอะไรที่ยิ่งใหญ่ซักอย่างโดยยังมีความเป็นตัวของตัวเอง

มันอาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างบางส่วน แต่ก็คงเหลือสิ่งที่เป็นอัตลักษณ์หรือส่วนสำคัญไว้ หลังจากผ่านการเคี่ยวกรำของวันเวลาก็ยังเหลือซอกเล็กๆในหน้าของประวัติศาสตร์เป็นที่ยืน