มีดเนสมัก Nessmuk knife
ตามหาความเหงา
สายลมโชยเอื่อยๆลัดเลาะมาตามช่องว่างของใบไม้เขียวชอุ่ม ฟ้าครึ้มอ่อนๆไม่หนามากนัก หยาดหมอกกลั่นตัวลงเป็นหยดน้ำเล็กๆ อากาศจัดว่าเย็นสบาย ผมสูดลมหายใจลึกๆเข้าไปในปอด ไม่ใช่ทุกวันที่บรรยากาศรอบตัวสดชื่นเย็นสบายเหมือนวันนี้ เหมือนตอนนี้ วันไหนที่ลุกขึ้นมาได้ ไม่เจ็บไม่ไข้หายใจได้สะดวก ผมถือว่ามันเป็นวันดีๆ
มันมีคำตอบหรือคำถามลอยมากับสายลม มีบางสิ่งบางอย่างปะปนหรือขาดหายไปจากลมหายใจ ลมหายใจเข้าออกส่อแสดงถึงความมีชีวิตเมื่อมันยังสอดประสานทำงานเข้ากันดีชีวิตก็ไปข้างหน้าต่อได้ แต่บางทีสายลมเย็นไม่อาจบรรเทาความเร่าร้อนที่สุมอยู่ในใจ และแสงแดดอบอุ่นก็ไม่อาจขับไล่ความหนาวจากใจออกไปได้เช่นกัน กระบวนการทั้งหมดมิอาจดำเนินไปได้อย่างราบรื่น มันติดขัดตรงไหน ตรงที่หัวใจถูกเกาะเกี่ยวเอาไว้ด้วยความเหงา
นี่ผมกำลังเหงา
เหงานิดหน่อย เหงาเล็กน้อย ความเหงาเล็กน้อยดึงดูดความเหงาเล็กน้อยมารวมกัน ความเหงาเล็กน้อยมารวมกันย่อมเพิ่มจำนวนเป็นความเหงาที่ขนาดใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น ความจำได้หมายรู้สัมผัสได้ถึงความเหงาในอดีต พิจารณาได้ถึงความเหงาในปัจจุบัน และคิดปรุงไปถึงความเหงาในอนาคต มันเหงา ทุกครั้งที่เหงามันมากกว่านี้ ตอนนี้ยังเหงาไม่พอ ต้องไปตามหามา ตามล่าความเหงามาจากความทรงจำ
คนจะเหงามันเหงาที่นี่ เหงาตรงนี้ไม่ต้องเดินข้ามเขาสามลูกแล้วถึงเจอความเหงา มันเหงาจากส่วนลึกของหัวใจ ถ้าเราต้องออกเดินทางไกลไปยังที่เวิ้งว้างไร้ผู้คน สถานที่แปลกตา ทัศนียภาพทั้งใกล้และไกลล้วนเจือไปด้วยความเหงา
วันนี้มาพบกับมีดเดินป่าขนาดเล็ก มีดดีๆที่ได้รับความนิยมและมีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีที่อยู่ในประวัติศาสตร์มาร้อยกว่าปี และมันจะยังคงอยู่ต่อไป
มีดเนสมัก ผู้ให้กำเนิดหรือเจ้าของมีดคือ George Washington Sears มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 1821 - 1890 ซึ่งแน่นอนว่ามีดเนสมักก็กำเนิดขึ้นในช่วงชีวิตของเซียร์นี่แหละ ว่ากันว่าเนสมักซึ่งเป็นนามปากกาในการเขียนหนังสือของเซียรส์มีที่มาจากภาษาอินเดียนพื้นเมืองอเมริกันเนตีฟซึ่งเป็นเพื่อนของเขา และคำนี้มีความหมายว่าเป็ดไม้ ( น่าจะเป็นเป็ดไม้ลอยน้ำที่เป็นเหยื่อล่อที่นักล่านกเป็ดน้ำเอาลอยไว้ในบึง เพื่อให้เป็ดหรือนกเป็ดน้ำบินลงมาหา แล้วก็ยิง )
เนสมักเป็นนักใช้ชีวิตกลางแจ้งผู้มีชื่อเสียง และเป็นนักเขียนเรื่องป่า เป็นทั้งนักล่าและนักอนุรักษ์ มีชื่อยอดเขาในPennsylvania ที่ตั้งชื่อตามเนสมักหรือจอร์จ วอชิงตัน เซียรส์
มีดเนสมักถึงแม้ว่าจะถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดใช้งานกลางแจ้ง หรือ Outdoor knife ถ้าว่ากันตามรูปพรรณสันฐานรากเหง้าดั้งเดิมแล้วมันเป็นมีดฮันติ้งหรือมีดล่ามีดพราน โดยเฉพาะมีดเนสมักมันมีความเป็นมีดถลกหนังหรือสกินนิ่งด้วยซ้ำ คือใบมีดมีความบาง น้ำหนักน้อย ให้ความคมสูง
ร้อยปีผ่านไป ทุกวันนี้มีดเนสมัก ถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดบูชคราฟ ซึ่งก็เป็นมีดกลางแจ้งนั่นแหละ แต่หน้าที่หรือหัวใจหลักของมันไม่เหมือนกัน รูปร่างหน้าตามันอาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย แนวคิดในการจัดทำมันถูกเปลี่ยนไปให้เข้ากับยุคสมัยของเรา
มีดบูชคราฟที่เรารู้จัก ที่เป็นมีดฮันเตอร์ที่ยกคมหรือปาดแนวคมในแบบสแกนดิเนเวียนที่ครอบครองตลาดของมีดบูชคราฟทุกวันนี้ เพิ่งมีหรือนิยมใช้ในวงการมีดไม่กี่สิบปีนี้เท่านั้น โดยหลักๆแล้วมันมาทีหลังใบมีดแบบชีเซลหรือมีดปาดคมข้างเดียวซะอีก พูดให้เห็นภาพง่ายๆคือมันได้รับความนิยมในยุคของเรย์ เมียรส์หรือมีดวู้ดลอร์ โรงเรียนวูดลอร์ของเค้านี่แหละ ยุคก่อนหน้านั่นมีดแบบบูชคราฟที่เป็นหลักเป็นแหล่งยังไม่มี ก็หาดัดแปลงเอามีดแบบฮันติ้งเล่มที่เขื่องๆหรือทนๆทานๆหน่อยอย่างมีดเมาเท่นแมนมาใช้ในการบูชคราฟ
มีดเนสมักทุกวันนี้ก็มักจะถูกดัดแปลง ที่สร้างตามสเปกเดิมคือเป็นมีดฮันติ้งมีน้อยมากเรียกว่าแค่ราวๆสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือทั้งหมดกลายเป็นมีดบูชคราฟไปแล้ว แล้วมันต่างกันยังไง ? คือดั้งเดิมแล้วมีดอย่างนี้เป็นแค่กำลังสำรองเท่านั้น คือมันถูกจัดอยู่ในชุดทรีโอ หรือที่เรียกกันว่าเนสมักทรีโอมาแต่ดั้งเดิม คือการพกชุดเครื่องมือมีคมสามชิ้น ขวาน , มีดพก , มีดพับ
ถ้าว่ากันตามหลักการนี้แล้วคือตัดหน้าที่การผ่าฟืนฟันไม้ออกไปจากมีด เราจะพกมีดที่หนาแค่ 2 มิลล์ มันก็พอจะไปกันได้ใช่ไหมครับ พกเบาดี คมดีด้วย แต่ถ้ามองในมุมมของนักบูชคราฟหรือวูดคราฟในสมัยปัจจุบันซึ่งบางส่วนมีความศรัทธาในการพกหรือใช้มีดเล่มเดียว สเปกหรือข้อมูลมีดมันก็จะต้องเปลี่ยนไป
บนแนวคิดที่ว่าถ้าออกไปผจญไพรกลางป่าเขาด้วยมีดเล่มเดียวใบยาวแค่ 4-5 นิ้ว เราต้องการมีดแบบไหน ? ตลาดมีดใบตายความยาว 4 นิ้ว เป็นตลาดที่การแข่งขันดุเดือดที่สุด มีมีดมากมายนับร้อยนับพันยี่ห้อต่อแถวกันมาให้เราเลือกหา แต่ไม่ใช่ว่ามีดทุกเล่มจะเหมาะกับเราถึงมันจะทำจากเหล็กชั้นยอดของโลก และด้ามทำจากอูสิกของสิงโตทะเล ถ้าแบบมีดมันไม่ใช่มันก็จะไม่ใช่
ใช้งานทั่วๆไปได้ดี แนวคมที่บางพอจะรักษาความแข็งแกร่ง ค่าความแข็งสูงพอเหมาะเน้นความเหนียวแน่นทนทาน การให้ความร้อนหรือกระบวนการอบชุบที่ซับซ้อนแต่ได้ใบมีดที่ดีไม่แพ้ใบมีดจากแหล่งไหนๆ และลับง่าย ทั้งในแบบของการลับเต็มที่ ในสถานที่อุปกรณ์เต็มเปี่ยม และลับง่ายในป่าด้วยหินลับมีดขนาดมือถือหรือแง่งหินธรรมชาติข้างทาง
เป็นมีดใช้งานในป่าหรือมีดแค็มป์ขนาดไม่ใหญ่นัก แต่เพียงพอสำหรับทุกงานที่ต้องทำเพื่อให้เจ้าของมีดกลับมาบ้านได้
รูปร่างหน้าตาออกจะโบราณหรือดูเชยๆถ้าเทียบกับมีดสมัยใหม่ที่เราเห็นตามเว็บขายมีด แต่ถ้ามองให้ลึกๆแล้วมันคือความคลาสสิก เป็นความสุนทรียะทางการออกแบบ เป็นความงามที่ข้ามวันเวลามาจนถึงยุคของเรา เป็นส่วนหนึ่งของอะไรที่ยิ่งใหญ่ซักอย่างโดยยังมีความเป็นตัวของตัวเอง
มันอาจจะไม่ใช่มีดที่สวยสะดุดตาน่าหลงไหลหรือยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ แต่มันก็เป็นจุดเล็กๆที่เห็นชัดเจนท่ามกลางความเลือนลาง เป็นรูปธรรมที่ผมไขว่คว้ามาได้จากความว่างเปล่า และที่สำคัญเป็นของเล่นของเด็กผู้ชายซนๆเถื่อนๆจากวันวานที่ยังคงหลับไหลอยู่ร่างกายของชายชรา เป็นความอบอุ่นในคืนเหน็บหนาว เป็นความละมุนละไมในความเหงา
ถึงจะดูเหงาๆ แต่อย่างน้อยผมก็หาหัวใจของตัวเองเจอ คือถ้าอยากเจอต้องไปตามท่ามกลางความเหงา ล่องลอยไปให้สุดก้นบึ้งของหัวใจ ใช้เวลากับมันแล้วนำพาสิ่งดีๆกลับมา
มีดดีๆที่เคยเกิดขึ้นแล้ว วันนี้มันยังคงอยู่ และมันยังคงมีอยู่ต่อไป ใต้ต้นลิ้นจี่ ทั้งในหัวใจและในอุ้งมือ ลองใช้ดูว่ามีดหน้าตาธรรมดาๆมันก็มีดีของมัน มีดหน้าตาธรรมดาๆระดับตำนาน
ชีวิตและทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นตำนานเสมอไป แต่บางสิ่งบางอย่างก็ใช่
มีดแบบนี้ก็เหมือนกัน
มีดเป็ดไม้ มีดเนสมัก Nessmuk knife
ตามหาความเหงา
สายลมโชยเอื่อยๆลัดเลาะมาตามช่องว่างของใบไม้เขียวชอุ่ม ฟ้าครึ้มอ่อนๆไม่หนามากนัก หยาดหมอกกลั่นตัวลงเป็นหยดน้ำเล็กๆ อากาศจัดว่าเย็นสบาย ผมสูดลมหายใจลึกๆเข้าไปในปอด ไม่ใช่ทุกวันที่บรรยากาศรอบตัวสดชื่นเย็นสบายเหมือนวันนี้ เหมือนตอนนี้ วันไหนที่ลุกขึ้นมาได้ ไม่เจ็บไม่ไข้หายใจได้สะดวก ผมถือว่ามันเป็นวันดีๆ
มันมีคำตอบหรือคำถามลอยมากับสายลม มีบางสิ่งบางอย่างปะปนหรือขาดหายไปจากลมหายใจ ลมหายใจเข้าออกส่อแสดงถึงความมีชีวิตเมื่อมันยังสอดประสานทำงานเข้ากันดีชีวิตก็ไปข้างหน้าต่อได้ แต่บางทีสายลมเย็นไม่อาจบรรเทาความเร่าร้อนที่สุมอยู่ในใจ และแสงแดดอบอุ่นก็ไม่อาจขับไล่ความหนาวจากใจออกไปได้เช่นกัน กระบวนการทั้งหมดมิอาจดำเนินไปได้อย่างราบรื่น มันติดขัดตรงไหน ตรงที่หัวใจถูกเกาะเกี่ยวเอาไว้ด้วยความเหงา
นี่ผมกำลังเหงา
เหงานิดหน่อย เหงาเล็กน้อย ความเหงาเล็กน้อยดึงดูดความเหงาเล็กน้อยมารวมกัน ความเหงาเล็กน้อยมารวมกันย่อมเพิ่มจำนวนเป็นความเหงาที่ขนาดใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น ความจำได้หมายรู้สัมผัสได้ถึงความเหงาในอดีต พิจารณาได้ถึงความเหงาในปัจจุบัน และคิดปรุงไปถึงความเหงาในอนาคต มันเหงา ทุกครั้งที่เหงามันมากกว่านี้ ตอนนี้ยังเหงาไม่พอ ต้องไปตามหามา ตามล่าความเหงามาจากความทรงจำ
คนจะเหงามันเหงาที่นี่ เหงาตรงนี้ไม่ต้องเดินข้ามเขาสามลูกแล้วถึงเจอความเหงา มันเหงาจากส่วนลึกของหัวใจ ถ้าเราต้องออกเดินทางไกลไปยังที่เวิ้งว้างไร้ผู้คน สถานที่แปลกตา ทัศนียภาพทั้งใกล้และไกลล้วนเจือไปด้วยความเหงา
วันนี้มาพบกับมีดเดินป่าขนาดเล็ก มีดดีๆที่ได้รับความนิยมและมีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีที่อยู่ในประวัติศาสตร์มาร้อยกว่าปี และมันจะยังคงอยู่ต่อไป
มีดเนสมัก ผู้ให้กำเนิดหรือเจ้าของมีดคือ George Washington Sears มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 1821 - 1890 ซึ่งแน่นอนว่ามีดเนสมักก็กำเนิดขึ้นในช่วงชีวิตของเซียร์นี่แหละ ว่ากันว่าเนสมักซึ่งเป็นนามปากกาในการเขียนหนังสือของเซียรส์มีที่มาจากภาษาอินเดียนพื้นเมืองอเมริกันเนตีฟซึ่งเป็นเพื่อนของเขา และคำนี้มีความหมายว่าเป็ดไม้ ( น่าจะเป็นเป็ดไม้ลอยน้ำที่เป็นเหยื่อล่อที่นักล่านกเป็ดน้ำเอาลอยไว้ในบึง เพื่อให้เป็ดหรือนกเป็ดน้ำบินลงมาหา แล้วก็ยิง )
เนสมักเป็นนักใช้ชีวิตกลางแจ้งผู้มีชื่อเสียง และเป็นนักเขียนเรื่องป่า เป็นทั้งนักล่าและนักอนุรักษ์ มีชื่อยอดเขาในPennsylvania ที่ตั้งชื่อตามเนสมักหรือจอร์จ วอชิงตัน เซียรส์
มีดเนสมักถึงแม้ว่าจะถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดใช้งานกลางแจ้ง หรือ Outdoor knife ถ้าว่ากันตามรูปพรรณสันฐานรากเหง้าดั้งเดิมแล้วมันเป็นมีดฮันติ้งหรือมีดล่ามีดพราน โดยเฉพาะมีดเนสมักมันมีความเป็นมีดถลกหนังหรือสกินนิ่งด้วยซ้ำ คือใบมีดมีความบาง น้ำหนักน้อย ให้ความคมสูง
ร้อยปีผ่านไป ทุกวันนี้มีดเนสมัก ถูกจัดอยู่ในหมวดของมีดบูชคราฟ ซึ่งก็เป็นมีดกลางแจ้งนั่นแหละ แต่หน้าที่หรือหัวใจหลักของมันไม่เหมือนกัน รูปร่างหน้าตามันอาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย แนวคิดในการจัดทำมันถูกเปลี่ยนไปให้เข้ากับยุคสมัยของเรา
มีดบูชคราฟที่เรารู้จัก ที่เป็นมีดฮันเตอร์ที่ยกคมหรือปาดแนวคมในแบบสแกนดิเนเวียนที่ครอบครองตลาดของมีดบูชคราฟทุกวันนี้ เพิ่งมีหรือนิยมใช้ในวงการมีดไม่กี่สิบปีนี้เท่านั้น โดยหลักๆแล้วมันมาทีหลังใบมีดแบบชีเซลหรือมีดปาดคมข้างเดียวซะอีก พูดให้เห็นภาพง่ายๆคือมันได้รับความนิยมในยุคของเรย์ เมียรส์หรือมีดวู้ดลอร์ โรงเรียนวูดลอร์ของเค้านี่แหละ ยุคก่อนหน้านั่นมีดแบบบูชคราฟที่เป็นหลักเป็นแหล่งยังไม่มี ก็หาดัดแปลงเอามีดแบบฮันติ้งเล่มที่เขื่องๆหรือทนๆทานๆหน่อยอย่างมีดเมาเท่นแมนมาใช้ในการบูชคราฟ
มีดเนสมักทุกวันนี้ก็มักจะถูกดัดแปลง ที่สร้างตามสเปกเดิมคือเป็นมีดฮันติ้งมีน้อยมากเรียกว่าแค่ราวๆสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือทั้งหมดกลายเป็นมีดบูชคราฟไปแล้ว แล้วมันต่างกันยังไง ? คือดั้งเดิมแล้วมีดอย่างนี้เป็นแค่กำลังสำรองเท่านั้น คือมันถูกจัดอยู่ในชุดทรีโอ หรือที่เรียกกันว่าเนสมักทรีโอมาแต่ดั้งเดิม คือการพกชุดเครื่องมือมีคมสามชิ้น ขวาน , มีดพก , มีดพับ
ถ้าว่ากันตามหลักการนี้แล้วคือตัดหน้าที่การผ่าฟืนฟันไม้ออกไปจากมีด เราจะพกมีดที่หนาแค่ 2 มิลล์ มันก็พอจะไปกันได้ใช่ไหมครับ พกเบาดี คมดีด้วย แต่ถ้ามองในมุมมของนักบูชคราฟหรือวูดคราฟในสมัยปัจจุบันซึ่งบางส่วนมีความศรัทธาในการพกหรือใช้มีดเล่มเดียว สเปกหรือข้อมูลมีดมันก็จะต้องเปลี่ยนไป
บนแนวคิดที่ว่าถ้าออกไปผจญไพรกลางป่าเขาด้วยมีดเล่มเดียวใบยาวแค่ 4-5 นิ้ว เราต้องการมีดแบบไหน ? ตลาดมีดใบตายความยาว 4 นิ้ว เป็นตลาดที่การแข่งขันดุเดือดที่สุด มีมีดมากมายนับร้อยนับพันยี่ห้อต่อแถวกันมาให้เราเลือกหา แต่ไม่ใช่ว่ามีดทุกเล่มจะเหมาะกับเราถึงมันจะทำจากเหล็กชั้นยอดของโลก และด้ามทำจากอูสิกของสิงโตทะเล ถ้าแบบมีดมันไม่ใช่มันก็จะไม่ใช่
ใช้งานทั่วๆไปได้ดี แนวคมที่บางพอจะรักษาความแข็งแกร่ง ค่าความแข็งสูงพอเหมาะเน้นความเหนียวแน่นทนทาน การให้ความร้อนหรือกระบวนการอบชุบที่ซับซ้อนแต่ได้ใบมีดที่ดีไม่แพ้ใบมีดจากแหล่งไหนๆ และลับง่าย ทั้งในแบบของการลับเต็มที่ ในสถานที่อุปกรณ์เต็มเปี่ยม และลับง่ายในป่าด้วยหินลับมีดขนาดมือถือหรือแง่งหินธรรมชาติข้างทาง
เป็นมีดใช้งานในป่าหรือมีดแค็มป์ขนาดไม่ใหญ่นัก แต่เพียงพอสำหรับทุกงานที่ต้องทำเพื่อให้เจ้าของมีดกลับมาบ้านได้
รูปร่างหน้าตาออกจะโบราณหรือดูเชยๆถ้าเทียบกับมีดสมัยใหม่ที่เราเห็นตามเว็บขายมีด แต่ถ้ามองให้ลึกๆแล้วมันคือความคลาสสิก เป็นความสุนทรียะทางการออกแบบ เป็นความงามที่ข้ามวันเวลามาจนถึงยุคของเรา เป็นส่วนหนึ่งของอะไรที่ยิ่งใหญ่ซักอย่างโดยยังมีความเป็นตัวของตัวเอง
มันอาจจะไม่ใช่มีดที่สวยสะดุดตาน่าหลงไหลหรือยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ แต่มันก็เป็นจุดเล็กๆที่เห็นชัดเจนท่ามกลางความเลือนลาง เป็นรูปธรรมที่ผมไขว่คว้ามาได้จากความว่างเปล่า และที่สำคัญเป็นของเล่นของเด็กผู้ชายซนๆเถื่อนๆจากวันวานที่ยังคงหลับไหลอยู่ร่างกายของชายชรา เป็นความอบอุ่นในคืนเหน็บหนาว เป็นความละมุนละไมในความเหงา
ถึงจะดูเหงาๆ แต่อย่างน้อยผมก็หาหัวใจของตัวเองเจอ คือถ้าอยากเจอต้องไปตามท่ามกลางความเหงา ล่องลอยไปให้สุดก้นบึ้งของหัวใจ ใช้เวลากับมันแล้วนำพาสิ่งดีๆกลับมา
มีดดีๆที่เคยเกิดขึ้นแล้ว วันนี้มันยังคงอยู่ และมันยังคงมีอยู่ต่อไป ใต้ต้นลิ้นจี่ ทั้งในหัวใจและในอุ้งมือ ลองใช้ดูว่ามีดหน้าตาธรรมดาๆมันก็มีดีของมัน มีดหน้าตาธรรมดาๆระดับตำนาน
ชีวิตและทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นตำนานเสมอไป แต่บางสิ่งบางอย่างก็ใช่
มีดแบบนี้ก็เหมือนกัน