ลับมีดแล้วก็ต้องลองใช่ไหมครับ หลายๆท่านหรือทุกท่านที่ชอบลับมีดก็คงรู้สึกคล้ายๆกัน หรือทำเหมือนกัน คือลองคมมีดที่ลับ ในจังหวะเกือบสุดท้าย จะว่าเสร็จเรียบร้อยก็คงไม่ใช่ ซักเก้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์ก็จะเริ่มลองดู ก่อนจะกลับมาลับสำเร็จหลังการลองอีกที
ผมอยู่ใต้ต้นลิ้นจี่ วัตถุที่ผมเอามาลองคมมีดเป็นพื้นฐานก็คือใบลิ้นจี่ และกิ่งลิ้นจี่เล็กๆน้อยๆ หลังจากนั้นก็โกนขน จนกระทั่งเกือบเป็นมะเร็งอยู่แล้วคือเปิดผิวด้วยใบมีดแล้วก็ทาด้วยน้ำมันโซล่า กับน้ำมันแร่ เอิ้ก เอิ้ก การตัดกระดาษม้วนกับกาบไผ่ ก็เป็นการทดสอบความคมและการรักษาคมมีดเบื้องต้นได้ดี และบางทีผมก็ลองกับเรื่องที่ยากกว่านั้น ซับซ้อนกว่านั้น เช่นการหั่นสายไฟทองแดง สายไฟอลูมิเนียม หรือเหลาทองเหลือง เหลาตะปู หรือเหล็กอ่อนทั่วๆไป
ซึ่งจริงๆแล้วมีดที่ดี ไม่ต้องทำกันถึงขนาดนี้ก็ได้ คือมันไม่จำเป็นต้องเหลาเหล็กเหลาโลหะอะไรได้ ถ้ามันทำหน้าที่ของมันได้ดี มันก็ควรได้รับการยกย่องในฐานะของมีดที่ดี คือถ้ามันตัดไม้ได้ดี แต่เหลาตะปูไม่ได้ มันก็คือมีดดีที่เหลาตะปูไม่ได้ ถ้ามันตัดไม้ได้ดีและเหลาตะปูได้ มันก็คือมีดตัดไม้ที่ดีและเหลาตะปูได้
มีดครัวก็ไม่ต้องเหลาตะปูได้ก็เป็นมีดครัวที่ดีได้ครับ ถ้ามันหั่นผัก แล่เนื้อ ทำกับข้าวต่างๆนาๆได้อย่างดี มันก็เป็นมีดครัวที่ดี หรือมีดครัวขนาดหนักที่ออกแบบสำหรับการตัดกระดูกหรือสับกระดูก ถ้ามันสับกระดูกได้แต่เหลาตะปูไม่ได้ มันก็คือมีดสับกระดูกที่ดีที่เหลาตะปูไม่ได้ ถ้าเล่มไหนมันสับกระดูกได้ด้วย เหลาตะปูได้ด้วยมันก็คือมีดสับกระดูกที่ดีและเหลาตะปูได้
อยากให้เข้าใจตรงกันอย่างนี้นะครับ คือมีดดี มันเป็นมีดดีได้โดยที่ไม่ต้องเหลาตะปู หรือฟันตะปูแบบที่เค้าชอบลองหรือวาดภาพตั้งความหวังมีดดีในอุดมคติควรจะเป็น มันเป็นมีดดีที่ทำหน้าที่ของมีดตามเจตนาของช่างหรือคนออกแบบ คือมีดฟันไม้ที่ดีถ้ามันแล่ปลาไม่ดีก็ไม่ใช่ความผิดของมัน หรือมีดแล่ปลาถ้าเอามาฟันไม้หรือผ่ากระโหลกปลาแล้วมันบิ่น มันแตก ก็ไม่ใช่ความผิดของมันอีกเหมือนกัน โลกมันเป็นแบบนั้น มันมีความน่าจะเป็นอันเป็นกลางๆอยู่
อย่างมีดเล่มที่ว่า คือเล่มนี้แหละ จริงๆแล้วมันเป็นมีดเดินป่าขนาดเล็ก เรียกให้เข้าใจว่ามีดฟรอนเทียร์หรือเมาเท่นแมน ก็ได้ มันสร้างมาสำหรับตัดเฉือนต่างๆนานา ที่คนหรือนักเดินป่าจะทำกัน เช่นเหลาไม้ แล่เนื้อ ผ่าฟืน ตัดกระดาษ ตัดถุงพลาสติกใส่อาหารถนอม ทำกับข้าว เจียนแต่งเล็บมือ หรือใช้สู้กับเสือโคร่งขนาดแปดศอก หรืองูจงอางตัวเท่าน่อง ถ้าจำเป็นต้องทำอย่างนั้น มีดเล่มนี้มันจะทำได้
จริงๆแล้วมันไม่ต้องเหลาตะปูได้ มันก็ใช้ได้นะครับ มีดที่ผมทำไม่ใช่ว่ามันจะเหลาตะปูได้ทุกเล่ม แล้วไอ้ที่มันเหลาได้มันก็ไม่ใช่ว่าจะเหลาแล้วเหลาอีกยังกับเหลาดินสอ เท่าที่ลองมาคือลับมีดให้โกนขนได้ แล้วเหลาตะปูหนึ่งปื้ด มันจะต้องโกนขนได้อยู่เหมือนเดิม และถ้าเหลาตะปูสิบสองครั้ง มันจะโกนขนไม่ได้ แต่จะตัดกระดาษหรือกาบไผ่ได้เท่ามีดคมๆเล่มนึง
เหล็กใบมีดทำจากตะไบรัสเซีย ผมคิดว่าเป็นเหล็กในตระกูล W1 หรือใกล้เคียง เช่นรหัส 1545 ของเยอรมัน เหล็กยุโรปสมัยก่อนก็คงไม่หนีกัน ตะไบรัสเซียตั้งฟันมาไม่ค่อยคม และความเป็นเรขาคณิตโคตรด้อย คือบางอันก็เล็กๆใหญ่ๆ เลี้ยวไปเลี้ยวมา แต่เหล็กที่ใช้พริ้งสุดแสน เรียกว่าเหล็ก SK5 ในยุคของเรานี่สู้ไม่ได้ในระดับหงายหลัง
ถึงเหล็กดีจริง ก็ไม่ใช่ว่าเอามาทำใบมีดแล้วมันจะเหลาตะปูได้ทุกใบนะครับ ถ้าปาดแนวคมหนาเกิน มันก็เหลาไม่ได้ คือองศาหรือจังหวะการงัด การขูดไม่ได้จังหวะมันก็เหลาหรือบาดเข้าไปในเนื้อเหล็กอ่อนไม่ได้ ถ้าตั้งคมบางไปก็เหลาไม่ได้ครับ อาจจะเกิดคมชิบขึ้นในครั้งแรกของการกดเข้าไปในเนื้อตะปู คือองศาหรือเนื้อเหล็กน้อยเกินไปที่จะต้านทานการสึกหรอจากเหตุนี้ได้
มันมีช่วงองศาของการปาดใบแบบกลางๆ ที่จะใช้ทดลองทำแบบนี้ได้ องศาเท่าไหร่ผมก็ไม่แน่ใจ บอกไม่ถูก ชุดวัดองศาโปรแทกเตอร์ของผมหายไปไหนแล้ว ย้ายของหนีน้ำท่วมกับหนีปลวกไปๆมาๆเลยหาไม่เจอเลย
ส่วนมากแล้วมีดที่ผมเรียกว่ามีดเดินป่าขนาดเล็ก อย่างมีดบูชคราฟกับมีดสแกนดิเนเวียนของผมจะทำแบบนี้ได้เกือบทุกเล่ม ที่ว่าเกือบทุกเล่มคือบางเล่มมันก็บางเท่ามีดทำครัวครับ จะเอามาเหลาก็จะบิ่นซะอีก บางเล่มก็อาจจะตั้งคมหนาแล้วแต่ขนาดหรือการออกแบบ แต่โดยรวมแล้วค่อนข้างทำได้ มันไม่ได้เน้นที่การลับคมครับผม คือลับองศาคมให้ตรงๆค่าความละเอียดซัก 1000 มันก็เหลาได้แล้ว แต่จุดชี้วัดอยู่ที่ชนิดเหล็ก การอบชุบ และการปาดแนวคม หรือองศาของแนวคม
มีดใช้งานโดยทั่วๆไปก็พอจะทำแบบนี้ได้ครับ มีดยี่ห้อที่เห็นทั่วๆไป ถ้าตั้งคมมาไม่บางเกินไปก็ทำได้ครับ ถ้ามีดพับอย่าไปทำครับ ส่วนมากตั้งคมมาบาง และบางทีปาดใบมีดแบบฮอลโลว์ เอามาเหลาเหล็กมันจะบิ่นได้ง่าย มีดวิกตอรี่น็อกทำไม่ได้นะครับ คมบางไป มีดครัวญี่ปุ่นก็ทำไม่ได้ครับ เหล็กแข็งเกินและคมบาง มีดพับเมืองจีนทั่วๆไป ทำไม่ค่อยได้ ที่ผมลองว่าทำได้ก็มีดโมรา , มีดโคลสตีลตันโตะ , มีดคา-บาร์ , มีดยังชีพกองทัพอากาศ , มีดมาเซเต้ของออนตาริโอ มีดฮิโกโนะกามิก็พอทำได้แต่อย่ากดเข้าไปลึกนัก เหลาแค่แผ่วๆทำได้เหมือนกัน ใบกบไสไม้ก็เหลาได้ครับ
คือบางเล่มก็ทำได้ บางเล่มก็ทำไม่ได้ มีดตัดไม้ของผมเองก็ยังทำไม่ได้เลยครับ คือมันก็มีดดีๆทั้งนั้นที่ว่ามา แต่มันมีบางเล่มก็ทำได้ เช่นเล่มนี้ครับ ใครจะลองเล่นที่บ้านก็เล่นด้วยความระมัดระวังนะครับ ระวังมีดบาดมือด้วย และอย่าลืมหินซิลิกอนคาร์ไบด์ก้อนใหม่ๆหน่อย ไว้ลับซ่อมรอยบิ่นหรือยู่ที่คมมีดด้วยนะครับ เอิ้ก เอิ้ก
ลับมีดให้โกนขนได้และเหลาตะปูได้
ผมอยู่ใต้ต้นลิ้นจี่ วัตถุที่ผมเอามาลองคมมีดเป็นพื้นฐานก็คือใบลิ้นจี่ และกิ่งลิ้นจี่เล็กๆน้อยๆ หลังจากนั้นก็โกนขน จนกระทั่งเกือบเป็นมะเร็งอยู่แล้วคือเปิดผิวด้วยใบมีดแล้วก็ทาด้วยน้ำมันโซล่า กับน้ำมันแร่ เอิ้ก เอิ้ก การตัดกระดาษม้วนกับกาบไผ่ ก็เป็นการทดสอบความคมและการรักษาคมมีดเบื้องต้นได้ดี และบางทีผมก็ลองกับเรื่องที่ยากกว่านั้น ซับซ้อนกว่านั้น เช่นการหั่นสายไฟทองแดง สายไฟอลูมิเนียม หรือเหลาทองเหลือง เหลาตะปู หรือเหล็กอ่อนทั่วๆไป
ซึ่งจริงๆแล้วมีดที่ดี ไม่ต้องทำกันถึงขนาดนี้ก็ได้ คือมันไม่จำเป็นต้องเหลาเหล็กเหลาโลหะอะไรได้ ถ้ามันทำหน้าที่ของมันได้ดี มันก็ควรได้รับการยกย่องในฐานะของมีดที่ดี คือถ้ามันตัดไม้ได้ดี แต่เหลาตะปูไม่ได้ มันก็คือมีดดีที่เหลาตะปูไม่ได้ ถ้ามันตัดไม้ได้ดีและเหลาตะปูได้ มันก็คือมีดตัดไม้ที่ดีและเหลาตะปูได้
มีดครัวก็ไม่ต้องเหลาตะปูได้ก็เป็นมีดครัวที่ดีได้ครับ ถ้ามันหั่นผัก แล่เนื้อ ทำกับข้าวต่างๆนาๆได้อย่างดี มันก็เป็นมีดครัวที่ดี หรือมีดครัวขนาดหนักที่ออกแบบสำหรับการตัดกระดูกหรือสับกระดูก ถ้ามันสับกระดูกได้แต่เหลาตะปูไม่ได้ มันก็คือมีดสับกระดูกที่ดีที่เหลาตะปูไม่ได้ ถ้าเล่มไหนมันสับกระดูกได้ด้วย เหลาตะปูได้ด้วยมันก็คือมีดสับกระดูกที่ดีและเหลาตะปูได้
อยากให้เข้าใจตรงกันอย่างนี้นะครับ คือมีดดี มันเป็นมีดดีได้โดยที่ไม่ต้องเหลาตะปู หรือฟันตะปูแบบที่เค้าชอบลองหรือวาดภาพตั้งความหวังมีดดีในอุดมคติควรจะเป็น มันเป็นมีดดีที่ทำหน้าที่ของมีดตามเจตนาของช่างหรือคนออกแบบ คือมีดฟันไม้ที่ดีถ้ามันแล่ปลาไม่ดีก็ไม่ใช่ความผิดของมัน หรือมีดแล่ปลาถ้าเอามาฟันไม้หรือผ่ากระโหลกปลาแล้วมันบิ่น มันแตก ก็ไม่ใช่ความผิดของมันอีกเหมือนกัน โลกมันเป็นแบบนั้น มันมีความน่าจะเป็นอันเป็นกลางๆอยู่
อย่างมีดเล่มที่ว่า คือเล่มนี้แหละ จริงๆแล้วมันเป็นมีดเดินป่าขนาดเล็ก เรียกให้เข้าใจว่ามีดฟรอนเทียร์หรือเมาเท่นแมน ก็ได้ มันสร้างมาสำหรับตัดเฉือนต่างๆนานา ที่คนหรือนักเดินป่าจะทำกัน เช่นเหลาไม้ แล่เนื้อ ผ่าฟืน ตัดกระดาษ ตัดถุงพลาสติกใส่อาหารถนอม ทำกับข้าว เจียนแต่งเล็บมือ หรือใช้สู้กับเสือโคร่งขนาดแปดศอก หรืองูจงอางตัวเท่าน่อง ถ้าจำเป็นต้องทำอย่างนั้น มีดเล่มนี้มันจะทำได้
จริงๆแล้วมันไม่ต้องเหลาตะปูได้ มันก็ใช้ได้นะครับ มีดที่ผมทำไม่ใช่ว่ามันจะเหลาตะปูได้ทุกเล่ม แล้วไอ้ที่มันเหลาได้มันก็ไม่ใช่ว่าจะเหลาแล้วเหลาอีกยังกับเหลาดินสอ เท่าที่ลองมาคือลับมีดให้โกนขนได้ แล้วเหลาตะปูหนึ่งปื้ด มันจะต้องโกนขนได้อยู่เหมือนเดิม และถ้าเหลาตะปูสิบสองครั้ง มันจะโกนขนไม่ได้ แต่จะตัดกระดาษหรือกาบไผ่ได้เท่ามีดคมๆเล่มนึง
เหล็กใบมีดทำจากตะไบรัสเซีย ผมคิดว่าเป็นเหล็กในตระกูล W1 หรือใกล้เคียง เช่นรหัส 1545 ของเยอรมัน เหล็กยุโรปสมัยก่อนก็คงไม่หนีกัน ตะไบรัสเซียตั้งฟันมาไม่ค่อยคม และความเป็นเรขาคณิตโคตรด้อย คือบางอันก็เล็กๆใหญ่ๆ เลี้ยวไปเลี้ยวมา แต่เหล็กที่ใช้พริ้งสุดแสน เรียกว่าเหล็ก SK5 ในยุคของเรานี่สู้ไม่ได้ในระดับหงายหลัง
ถึงเหล็กดีจริง ก็ไม่ใช่ว่าเอามาทำใบมีดแล้วมันจะเหลาตะปูได้ทุกใบนะครับ ถ้าปาดแนวคมหนาเกิน มันก็เหลาไม่ได้ คือองศาหรือจังหวะการงัด การขูดไม่ได้จังหวะมันก็เหลาหรือบาดเข้าไปในเนื้อเหล็กอ่อนไม่ได้ ถ้าตั้งคมบางไปก็เหลาไม่ได้ครับ อาจจะเกิดคมชิบขึ้นในครั้งแรกของการกดเข้าไปในเนื้อตะปู คือองศาหรือเนื้อเหล็กน้อยเกินไปที่จะต้านทานการสึกหรอจากเหตุนี้ได้
มันมีช่วงองศาของการปาดใบแบบกลางๆ ที่จะใช้ทดลองทำแบบนี้ได้ องศาเท่าไหร่ผมก็ไม่แน่ใจ บอกไม่ถูก ชุดวัดองศาโปรแทกเตอร์ของผมหายไปไหนแล้ว ย้ายของหนีน้ำท่วมกับหนีปลวกไปๆมาๆเลยหาไม่เจอเลย
ส่วนมากแล้วมีดที่ผมเรียกว่ามีดเดินป่าขนาดเล็ก อย่างมีดบูชคราฟกับมีดสแกนดิเนเวียนของผมจะทำแบบนี้ได้เกือบทุกเล่ม ที่ว่าเกือบทุกเล่มคือบางเล่มมันก็บางเท่ามีดทำครัวครับ จะเอามาเหลาก็จะบิ่นซะอีก บางเล่มก็อาจจะตั้งคมหนาแล้วแต่ขนาดหรือการออกแบบ แต่โดยรวมแล้วค่อนข้างทำได้ มันไม่ได้เน้นที่การลับคมครับผม คือลับองศาคมให้ตรงๆค่าความละเอียดซัก 1000 มันก็เหลาได้แล้ว แต่จุดชี้วัดอยู่ที่ชนิดเหล็ก การอบชุบ และการปาดแนวคม หรือองศาของแนวคม
มีดใช้งานโดยทั่วๆไปก็พอจะทำแบบนี้ได้ครับ มีดยี่ห้อที่เห็นทั่วๆไป ถ้าตั้งคมมาไม่บางเกินไปก็ทำได้ครับ ถ้ามีดพับอย่าไปทำครับ ส่วนมากตั้งคมมาบาง และบางทีปาดใบมีดแบบฮอลโลว์ เอามาเหลาเหล็กมันจะบิ่นได้ง่าย มีดวิกตอรี่น็อกทำไม่ได้นะครับ คมบางไป มีดครัวญี่ปุ่นก็ทำไม่ได้ครับ เหล็กแข็งเกินและคมบาง มีดพับเมืองจีนทั่วๆไป ทำไม่ค่อยได้ ที่ผมลองว่าทำได้ก็มีดโมรา , มีดโคลสตีลตันโตะ , มีดคา-บาร์ , มีดยังชีพกองทัพอากาศ , มีดมาเซเต้ของออนตาริโอ มีดฮิโกโนะกามิก็พอทำได้แต่อย่ากดเข้าไปลึกนัก เหลาแค่แผ่วๆทำได้เหมือนกัน ใบกบไสไม้ก็เหลาได้ครับ
คือบางเล่มก็ทำได้ บางเล่มก็ทำไม่ได้ มีดตัดไม้ของผมเองก็ยังทำไม่ได้เลยครับ คือมันก็มีดดีๆทั้งนั้นที่ว่ามา แต่มันมีบางเล่มก็ทำได้ เช่นเล่มนี้ครับ ใครจะลองเล่นที่บ้านก็เล่นด้วยความระมัดระวังนะครับ ระวังมีดบาดมือด้วย และอย่าลืมหินซิลิกอนคาร์ไบด์ก้อนใหม่ๆหน่อย ไว้ลับซ่อมรอยบิ่นหรือยู่ที่คมมีดด้วยนะครับ เอิ้ก เอิ้ก