สวัสดีครับ ผมอยากจะมาระบายเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสนิทผม คือคนรอบตัวเขามักคิดว่าเขาดูเท่ เก่ง ฉลาด แต่ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย เขาเป็นพวกอีโก้สูง มองตัวเองสูงมาก บางทีก็ชอบพูดแซะทำร้ายจิตใจกัน เอ้าแล้วสนิทกันได้ไงอะทั้งๆที่ก็รู้ คือตอนม.1 เรานั่งใกล้ๆกันเวลามีงานอะไรเขาก็มักจะมาปรึกษาผมตลอด และผมต้องช่วยเขาตลอด ทำให้เราได้คุยกันบ่อย เเล้วก็เริ่มสนิทกันไปไหนไปกัน แต่พอนานๆเข้าเขาก็เริ่มแผลงฤทธิ์

        ช่วงม.3นี้นี่แหละที่ผมเริ่มไม่อยากทำงานกับเขาเลย เขาเริ่มพูดบางอย่างที่เราไม่พอใจแต่ก็เงียบไว้เพราะไม่อยากมีปากเสียงกัน ช่วงนี้เขาค่อนข้างสนิทกับคนเก่งๆทำให้พวกนั้นดึงตัวเค้าไปช่วยทำงาน แต่ใช่เขาไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น ภาษาไทยไม่แข็ง อังกฤษไม่ได้เลย ศิลปะก็ไม่ได้ดี แถมพรีเซนต์ก็ไม่ได้เด่นอะไร ตอนแรกที่เขาไปทำงานอยู่กลุ่มอื่นกับพวกคนเก่งๆ ก็ชอบมาพูดว่า หึ้ยย กูไม่อยู่นะพวกไหวหรออ ในใจผมก็กำหมัดแล้ว ได้แต่ส่งสายตาบอกว่าเดี๋ยวได้รู้ สรุปเขาก็ไปเป็นตัวถ่วงของอีกทีมแทน ใช่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าฝากความหวังกับเขาไม่ได้เท่าไหร่ เพราะเขาไม่ใช่คนที่ทำงานเป็นทีม มีงานเขาก็ไม่ค่อยมาปรึกษากันพอทำเสร็จก็บอก เออกูทำและ พวกไม่ช่วยกูทำงานเลย เอ้าก็ไม่ปรึกษาเลยทักไปไม่ตอบ แต่ถ้างานมันไม่คืบหน้าก็บอกกูไม่ว่างเลยทั้งๆทีเพื่อนในกลุ่มก็มี ผมก็อยู่ทั้งคน พอทำงานกลุ่มนะเขาก็อีโก้สูงเสนอความเห็นไรไปไม่เคยเอาเลยซักอย่าง แล้วงานis ล่าสุดก็แซะกระแนะกระแหน หึ้ยกูไม่อยู่นะพวกไหวป่าว พองานกลุ่มผมเริ่มเป็นรูปร่างนะ ก็แซะอีก อ๋ออ ลอกรุ่นพี่มานี่เอง ค.เถอะ ตอนม.2 มันทำสไลด์บอกว่ากูทำงานนอนเที่ยงคืนทุกวันเหนื่อย ไม่ได้นอนเลย ไม่ช่วยกูทำงาน เอ้าในคาบ2ชั่วโมงติดมันไปนั่งเล่นเกม อีกวันเดียวส่งรูปเล่ม คนทำงานตามบทส่งให้ครูก็คือผม เห็นใครเกินหน้าเกินตาไม่ได้ ผมเคยแสดงละครอยู่เรื่องนึงผมเป็นตัวหลักเลย ก่อนหน้านี้ครูเขาเคยมาขอให้แสดงละครผมตอบรับทันทีเลยเพราะก็อยากแสดง แต่นานเข้าครูเขาก็ยังไม่แจ้งมา(ครูคนนี้ตอนนี้ไม่ได้เรียนกับเขาแล้วเลยไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน) อีนี่นะเขาไม่เอาหรอก ก็ตั้งความหวังไปงั้น สรุปผมได้แสดงเป็นตัวหลักเเถมแสดงดีด้วยนะคนชมเยอะจริงๆ ไปไหนใครจำได้ก็ทัก เฮ้ยน้องคนนั้นใช่ป่ะ

         มาเข้าเรื่อง สรุปคนเก่งๆหลายคนชวนเขาเข้าทีมเพราะคิดว่าเขาเก่ง แต่ที่ผมก็รู้นะเพราะสนิทกันว่าเขาก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นเลยตามที่หลายๆคนอวยยกย่อง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เก่งนะ แต่หลายคนคาดหวังกับเขาเกินไปแบบมากๆ และเขาก็ดันคิดว่าตัวเองเก่งทั้งๆที่จริงงานหลายงานมันออกมาดีเพราะคนรอบตัวเขามีแต่พวกท็อปๆทั้งนั้นเลย จนลืมไปว่าคนที่ช่วยมาตลอด2ปีเนี่ย คือกูนะ 

ปล.อันนี้คือกระทู้แรกที่ผมเขียนเลยอาจจะเขียนแย่หน่อย แต่ความอัดอั้นจนนอนไม่หลับมา2ชั่วโมงทำให้ผมอยากเขียนกระทู้อันนี้ขึ้นมาครับ จะมองว่าผมประเมินเขาต่ำไป หรือผิดที่ผมอิจฉาเขา บอกเลยผมไม่ได้อิจฉาเขาจริงๆนะ ส่วนประเมินเขาต่ำไปอาจจะจริง คำติเตียนผมก็จะเอาไปปรับใช้เผื่อได้เขียนกระทู้อีก ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ ปอลอปกติปล.มันไม่น่ายาวขนาดนี้นะ ช่างเถอะ.ขอบคุณที่อ่านอีกที