ความเก่ง ความฉลาด ...มันอาจทำให้เราพลาดได้อย่างไม่น่าเชื่อนะคะ

มันทำให้เรามีความเชื่อมั่นในตัวเองแบบผิดๆ  ทั้งๆที่ "เหนือฟ้ายังมีฟ้า" น้องอาจเป็นคนฉลาดหัวดีหัวไว เข้าใจอะไรได้เร็ว...ซึ่งก็อาจกลายเป็นดาบสองคมสำหรับน้อง เพราะการที่คนอื่นยกย่องว่าเราฉลาด เราเก่ง ทำให้เราประมาท...ค่อยอ่านก็ได้ แบบฝึกหัดทำได้แล้วไม่จำเป็นต้องฝึกอะไรมากมาย เข้าใจแล้วไม่ต้องลองทำหลายๆครั้ง ครูพูดอะไรมาก็เข้าใจ จะอ่านซ้ำทำไม ฯลฯ อีกสารพัดเหตุผล ยกมาเพื่อหาข้ออ้างที่จะไม่ต้องอ่านหนังสือ ทำการบ้าน ฝึกทบทวนบทเรียน

ในขณะที่คนไม่ค่อยฉลาด เข้าใจช้า .....เค้าอาจจะบอกตัวเองเสมอว่าเราโง่ เราไม่ฉลาด ถ้าไม่อยากสอบได้คะแนนแย่ก็ต้องอ่าน ต้องทำการบ้าน ต้องขยันคะแนนเล็กน้อยแค่ไหนก็ต้องเก็บให้ได้ งานต้องส่งให้ครบ หนังสือแบบฝึกหัดก็ทำแล้วทำอีก

ความฉลาดที่ขาดความเชี่ยวชาญ ขาดประสบการณ์ ขาดความพยายาม...บางครั้งผลลัพธ์ที่ออกมามันก็ไม่น่าพอใจหรอกค่ะ (เคยได้ยินเรื่องกระต่ายกับเต่า ไหมคะ?)

อีกอย่าง...สาขาวิชาที่พี่เรียนมา  บางวิชาผลลัพธ์สุดท้ายไม่สำคัญเท่ากระบวนการคิด (อัตนัย) บางคนคิดวิธีลัดนู่นนี่นั่น ได้ผลลัพธ์ออกมาถูกแต่เขียนวิธีกระบวนการเต็มไม่ได้ คะแนนเป็น "0" เลยก็มี  แต่กับบางคนคิดเลขผิดแต่กระบวนการวิธีคิดถูก ได้คะแนนมารองก้นเกินครึ่งก็เยอะแยะไป

ลองกลับไปทบทวนตัวเองดูก่อน....ก่อนที่จะคิดว่าเค้าเป็นลูกศิษย์คนโปรดแล้วจะได้คะแนนพิศวาส  เพราะหากทำแบบนี้คิดแบบนี้บ่อยๆ น้องก็ติดการโทษคนอื่นอยู่ร่ำไปจนลืมหันกลับมามองตัวเอง

ปล. พี่ก็เคยเป็นแบบน้อง จนเสียศูนย์เสียความมั่นใจไปช่วงนึงของชีวิตเลย ดีที่ยังพอตั้งหลักได้ทันตอนช่วงมหาลัย