***วสันต์คล้ายใกล้ลาแล้ว***


วสันต์คล้ายกลายเคลื่อนจวนเลื่อนลับ
เหมันต์วนสลับกลับหวั่นไหว
คนขี้หนาวร้าวรวดแสนปวดใจ
จะหาใครร่วมหมอนนอนร่วมเตียง

ติดป้ายแขวนข้างรั้วคงชัวร์กว่า
หรือประกาศค้นหาด้วยเส้นเสียง
ว่าใครหนอขอมาอยู่ร่วมเรียง
คอยเคล้าเคียงคราหนาวเข้าเรือนชาน

เย็นสายลมพรมพัดสะบัดไหว
โอ้หนอใจกลายขื่นไม่ชื่นศานต์
ขาดคนคอยห่วงหามาแสนนาน
ยามหนาวผ่านท้อทุกข์สิ้นสุขเยือน

มากเรื่องราวหลากล้นเฝ้าค้นคิด
ขาดคู่ชิดเคียงกายหาใดเหมือน
ลมหนาวพรมโลมไล้ดังหมายเตือน
เพียงผ้าห่มเป็เพื่อนเย้าเยือนทน

มองดาวน้อยคล้อยเคลื่อนจนเลื่อนลับ
กอดกำชับอกอวลชวนสับสน
โอ้ใครหนอเคยหมายได้ยินยล
ทิ้งรักหล่นร่วงลับไม่กลับคืน

น้องนอนหนาวเดียวดายใต้ผืนผ้า
ยามลมพาพัดวนจนยากฝืน
กอดหมอนข้างก็ยังหนาวเฝ้ากล้ำกลืน
รอคนชื่นเชยซับรับอุ่นไอ...
 
“สุนันท์ยา”
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่