« เจ้าดอกไม้ที่แสนวิเศษ »
- เจ้านกน้อยพาฤดูใบไม้ผลิมาเยือน
- ผมตกหลุมรักไปเสียแล้วสิ
- อยากสัมผัสผิวเธอเบาๆ
- ด้วยความอ่อนโยนละมุนละไม
- เมฆลอยละลิ่ว อากรณ์ในฤดูร้อนผมหลับตาพริ้ม
- ไล่ตามความทรงจำที่แสนวิเศษนี้
- จนกว่าจะหมดแรงที่จะมีลมหายใจ
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เธอมาขโมยหัวใจผมไปเสียแล้ว
- แม้จะรู้ว่าวันหนึ่งความงดงามนี้จะต้องลาจาก
- แต่ผมก็อยากเก็บรักษาดอกไม้นี้ไว้ให้นานที่สุด
- ผู้คนพบเจอและลาจากกัน
- บางครั้งบางคราวก็หลงทาง แล้วก็กลับมาพบกันใหม่
- ยามราตรีโอบล้อมฤดูใบไม้ร่วง พาผมออกเดินทาง
- หวังเพียงพบเจอเรื่องราวดีๆ
- จนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง
- ดังนั้นโปรดมาเยือนเถิด เจ้าฤดูหนาว
- ช่วยโอบกอดผมไว้ทีนะ ด้วยไออุ่นจากอ้อมแขนเธอ
- ให้ผมมีชีวิตอยู่จนกว่าจะหลอมละลาย
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เธอมาขโมยหัวใจผมไปเสียแล้ว
- แม้จะรู้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องหายไป
- แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นผมก็ไม่เสียใจเลย
- ดั่งฤดูกาลหมุนเวียน เปลี่ยนผันไป
- ไม่ต้องกลัวผมจะอยู่เคียงข้างเธอดูแลเธอจนกว่าวันนั้นจะมาถึง
- ปล่อยตัวตามสบาย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
- เติมโตอย่างงดงามบนเส้นทางของตนเอง
- เพียงแค่หยดน้ำตาที่รินไหล
- ด้วยรักทั้งหมดที่ผมมี ปลดปล่อยมือที่เคยกำไว้ สู่ผืนฟ้าอันกว้างใหญ่
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เจ้าจะคงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
- ขอบคุณทุกช่วงเวลาที่เราได้ใช้ด้วยกันและเป็นความงดงามที่สวยที่สุดในชีวิต
“ เจ้าดอกไม้ที่แสนวิเศษ ”
(ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ)
“ เจ้าดอกไม้ที่แสนวิเศษ ”
- เจ้านกน้อยพาฤดูใบไม้ผลิมาเยือน
- ผมตกหลุมรักไปเสียแล้วสิ
- อยากสัมผัสผิวเธอเบาๆ
- ด้วยความอ่อนโยนละมุนละไม
- เมฆลอยละลิ่ว อากรณ์ในฤดูร้อนผมหลับตาพริ้ม
- ไล่ตามความทรงจำที่แสนวิเศษนี้
- จนกว่าจะหมดแรงที่จะมีลมหายใจ
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เธอมาขโมยหัวใจผมไปเสียแล้ว
- แม้จะรู้ว่าวันหนึ่งความงดงามนี้จะต้องลาจาก
- แต่ผมก็อยากเก็บรักษาดอกไม้นี้ไว้ให้นานที่สุด
- ผู้คนพบเจอและลาจากกัน
- บางครั้งบางคราวก็หลงทาง แล้วก็กลับมาพบกันใหม่
- ยามราตรีโอบล้อมฤดูใบไม้ร่วง พาผมออกเดินทาง
- หวังเพียงพบเจอเรื่องราวดีๆ
- จนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง
- ดังนั้นโปรดมาเยือนเถิด เจ้าฤดูหนาว
- ช่วยโอบกอดผมไว้ทีนะ ด้วยไออุ่นจากอ้อมแขนเธอ
- ให้ผมมีชีวิตอยู่จนกว่าจะหลอมละลาย
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เธอมาขโมยหัวใจผมไปเสียแล้ว
- แม้จะรู้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องหายไป
- แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นผมก็ไม่เสียใจเลย
- ดั่งฤดูกาลหมุนเวียน เปลี่ยนผันไป
- ไม่ต้องกลัวผมจะอยู่เคียงข้างเธอดูแลเธอจนกว่าวันนั้นจะมาถึง
- ปล่อยตัวตามสบาย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
- เติมโตอย่างงดงามบนเส้นทางของตนเอง
- เพียงแค่หยดน้ำตาที่รินไหล
- ด้วยรักทั้งหมดที่ผมมี ปลดปล่อยมือที่เคยกำไว้ สู่ผืนฟ้าอันกว้างใหญ่
- เฉกเช่นดอกไม้บานแล้วก็ร่วงโรยรา
- เจ้าจะคงอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
- ขอบคุณทุกช่วงเวลาที่เราได้ใช้ด้วยกันและเป็นความงดงามที่สวยที่สุดในชีวิต
“ เจ้าดอกไม้ที่แสนวิเศษ ”
(ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ)