อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาทนหนาวเหน็บ
จำต้องเก็บอารมณ์ตรมหวั่นไหว
เมื่อเหมันต์มาเยือนเหมือนหัวใจ
เฝ้าร่ำไห้โหยหวนครวญคำนึง
เขาคนที่จากไปไกลสุดแสน
ห่างดินแดนเคยคู่อยู่พักนึ่ง
แม้นนานวันหวานยังคงค้างตรึง
ความคิดถึงแนบแน่นแขวนในทรวง
เย็นลมหนาวพัดล่องยิ่งหมองหม่น
โอ้โอ๋คนที่คอยพลอยห่วงหวง
อีกนานไหมคืนย้อนมาอ้อนควง
วสันต์ล่วงเลยลับวอนกลับมา
อย่าปล่อยให้นวลน้องต้องหนาวหนัก
เหมันต์ทักรักไฉนไกลหนักหนา
อกอุ่นเอ๋ยเคยสนิทคราวนิทรา
สุดเหว่ว้าอาลัยเมื่อไกลกัน..
"สุนันท์ยา"
***อกอุ่นเอ๋ยเคยสนิทคราวนิทรา***