เมื่อวสันต์ ใกล้ลา ฟ้าเริ่มใส
คิดถึงใคร คนหนึ่ง คะนึงหา
ใกล้เหมันต์ เยือนแล้ว ลมแผ่วมา
หนาวนี้หนา จะแอบ แนบอกใคร

คิดคำนึง ถึงคราว หนาวก่อนนั้น
คิดถึงวัน ออดอ้อน ป้อนรักใส
คิดถึงถ้อย วาจา ภาษาใจ
คิดถึงมา คราใด หทัยตรม

อยากให้วัน เคยชื่นหวนคืนกลับ
เพื่อเธอรับเคียงอยู่ เป็นคู่สม
แนบสนิท ชิดชื่น รื่นภิรมย์
ชวนชี้ชม อ้อนออด พลอดรำพัน

อยากให้เหมือน ครั้งเก่า ของเราสอง
แนบประคอง เคียงคู่ สู่ห้วงฝัน
ในวันที่ มีเรา เฝ้าผูกพัน
ใต้เงาจันทร์ มั่นอยู่ มิรู้คลาย

“สุนันยา”