คิดถึงเอยคิดถึงจึงเขียนถ้อย
เรียบเรียงร้อยลำนำส่งคำไข
ให้รู้ความยามคะนึงถึงคนไกล
สื่อสารใจออดอ้อนให้กลอนพา

เฝ้าแวะเวียนเพียรพร่ำส่งคำรัก
มาท้วงทักเว้าวอนฉะอ้อนหา
คิดถึงกันบ้างไหม?ใจ..ถามมา
ถ้าตอบว่า”คิดถึง”คงซึ้งทรวง

รอคำตอบมอบกลับมารับขวัญ
อย่าปล่อยฉันเพ้อไปจนใหญ่หลวง
หลายเพลาห่างหายไกลรังรวง
แต่ทุกห้วงดวงหทัยให้ตราตรึง

รัตติกาลเคลื่อนตัวสลัวหม่น
ฟ้าเบื้องบนรับรู้ผู้คิดถึง
อักษราเศร้าสร้อยคอยรำพึง
ด้วยคะนึงซึ้งโศก วิโยคครวญ...

“สุนันยา”