เข้าเรื่องเลยน่ะครับ เราทำงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งมาได้ประมาณ 15 ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ทำมาตั้งแต่ระดับล่างสุด เงินเดือนไม่ถึงหมื่น จนล่าสุดได้โปรโมตเป็นหัวหน้าระดับต้นเงินเดือน 4 หมื่นต้นๆ แต่ตลอดเวลาที่ทำงานรู้สึกตลอดเวลาว่าเป็นพนักงานระดับปฏิบัติการขั้นสูงสุดพอแล้ว ไม่ได้อยากได้ตำแหน่งหัวหน้า เพราะพอใจในงาน ในเรตเงินเดือน (เรตเงินเดือนสูงสุดของ 2 ตำแหน่ง ต่างกันประมาณ 25,000 บาท ซึ่ง ณ วันนี้ยังไม่ได้ห่างขนาดนั้น) ใน work life balance แล้ว ครอบครัวมีลูก 1 คน มีเงินเก็บประมาณ 7 - 8 แสน ทุกอย่างพึงพอใจแล้ว

แต่การเลื่อนตำแหน่งต้องมีการสอบ ก็ไปสอบยังงั้นๆแหละ ไม่ได้อ่านหนังสืออะไร ไปสอบเพื่อขี้เกียจตอบคำถามคนรอบข้างว่าทำไมไม่สอบ ไม่รักความก้าวหน้าเหรอ สอบมาหลายรอบก็ไม่เคยผ่านหรอก แต่บังเอิญรอบล่าสุดดันผ่านแบบงงๆ แล้วในฝ่ายงานมีตำแหน่งว่าง กลายเป็นแคนดิเดทขึ้นโดยปริยายแล้วก็ได้ขึ้นไปตามสถานการณ์ทั้งที่ไม่ได้อยากขึ้นแต่ก็พูดไม่ได้ ซึ่งงานที่ได้โปรโมทไม่เคยทำเลย มาแบบแทบจะศูนย์ 

ณ ปัจจุบัน ผ่านมา 6 เดือนแล้ว ผ่านโปร 4 เดือนแล้วด้วย แต่มีความรู้สึกเครียดมาก ตอนแรกก็ทน คิดว่าอยู่ในช่วงปรับตัว แต่ ณ ปัจจุบันเหมือนความรู้สึกมันชัดเจนว่าเราคิดผิดที่ขึ้น นี่ไม่ใช่ที่ของเรา ความสุขของเราไม่ใช่ที่นี่ อยากออกมาก ตื่นมาก็ไม่อยากมาทำงานแล้ว เวลากลับบ้านคือเวลาที่มีความสุข ประกอบกับผู้บังคับบัญชาโดยตรงเป็นคนเคี่ยว เสพติดความเพอร์เฟค ซึ่งเค้าเคยทำงานนี้มานาน มีความเข้าใจในงานที่เราได้โปรโมทเป็นอย่างดี แต่เราไมได้เข้าใจได้ในระดับเค้า เพราะเรามาแบบแทบจะศูนย์อย่างที่บอก เราพยายามพูดระบายความรู้สึกของเราไปแล้ว ว่าเราก็ไม่ไหว เราก็เครียด แต่เหมือนไม่มีประโยชน์อะไร เพราะสุดท้ายแล้วสำหรับเค้างานต้องมาก่อนอย่างอื่น 

แต่สำหรับเรา ณ ปัจจุบัน สุขภาพเราต้องมาก่อน เวลาครอบครัว ลูก เมีย ต้องมาก่อน แล้วค่อยเป็นงาน มันเป็นมุมมองที่ไม่เคยเหมือนกัน 

ตอนนี้เครียดมาก รู้สึกนอนยากขึ้น แต่ไม่ถึงนอนไม่หลับ บางมื้อกินไม่อร่อยทั้งที่เมื่อก่อนอร่อย เวลาอยู่กับลูกมีความสุขน้อยลงเพราะเรื่องงานวนเวียนในหัวเกือบตลอด ต้องข่มใจไม่ให้ใช้อารมณ์กับเด็ก แต่ก็มีหลุดๆบ้าง ซึ่งเราก็รู้สึกไม่ดีหลังทำลงไป 

ปัจจุบันนัดหมอจิตเวชรอคิว 2 สัปดาห์ ไม่รู้จะช่วยได้มากแค่ไหน

หากใครมีคำแนะนำดีๆ บอกเราหน่อย ควรเอาไงดี