เอาจริงๆ ไม่รู้เลยว่ารส.แบบนี้มันผิดไหมนะคะ แต่ไม่โอเคและไม่สบายใจกับตัวเองมากๆ มันเกิดจากว่า เราอ่ะสงสัยในตัวเองตลอดว่าทำไมถึงต้องคอยไปนั่งเลี้ยงคนป่วยที่ไม่เคยเลี้ยงเรามาด้วยก็ไม่รู้ อาจจะเคยเห็นอยู่แป๊ปๆนะ แต่ไม่ได้ผูกพันหรืออะไรต่อกันเลย ซึ่งสาเหตุมันมาจากพี่ชายเรา เขาจะคอยเอาคนนู้นคนนี้มาดูแล เพราะอยากทดแทนบุญคุณที่เขาเลี้ยงมา ซึ่งคนที่ซวยคือเราต้องมานั่งเลี้ยงคนที่ไม่ได้เลี้ยงมา มันเหนื่อยอะ อยากหายไปจากตรงนี้เลย ไม่อยากจะต้องมานั่งเลี้ยงใครอีกแล้วอ่ะ ครั้งแรกก็อาสะใภ้ คนที่สองก็อาน้องชายพ่อ คนที่สามก็ยาย คนล่าสุดคือพ่ออ่ะ ซึ่งแต่ละคนที่พูดมาเขาเลี้ยงพี่ชายเราหมดเลยนะ พี่เราอยากจะดูแลเขาแต่คนซวยคือเราอ่ะ เขาไปเที่ยวได้สบายใจ ส่วนเราไปไหนไม่ได้ไปเที่ยวโดนด่า เขาไปใช้ชีวิตตัวเองได้ แต่เราต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว ทำไมอะ ไม่เข้าใจเลย นี่อุส่าหมดจากยายไปคนนึงแล้วยังจะเอาพ่อมาอีก ต้องมาคอยดูแลแทบจะลุกไปไหนไม่ได้เลย อาจจะรู้สึกว่าเขาเป็นพ่อใช่ไหมคะ แต่เขาไม่เคยทำหน้าที่พ่อคนที่ทำให้เกิดมาเลย เราบอกตามตรงว่าไม่อินกับคำว่าบุญคุณที่ให้เกิดมา เขาทำให้เกิดมาแต่ไม่เลี้ยงดูให้ดี จนชีวิตเราห่วยแตกแค่ไหนไม่น่าเรียกว่าบุญคุณได้อ่ะ ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากจนไม่อยากอยู่นี่แล้ว ทำไงดีคะ เราแย่มากไหมที่รู้สึกแบบนี้😢 ตอนนี้จิตตกมากๆ อยากได้ใช้ชีวิตให้เต็มที่ เราต้องคอยเลี้ยงคนป่วยมาตั้งแต่ม.ต้นจนปัจจุบันเราทำงานแล้วก็ยังไม่พ้น เหนื่อยใจมากจริงๆค่ะ
ไม่ชอบการที่จะต้องมานั่งดูแลคนป่วยที่ไม่ได้ดูแลหรือเลี้ยงเรามา รู้สึกแบบนี้ผิดไหมคะ?
เอาจริงๆ ไม่รู้เลยว่ารส.แบบนี้มันผิดไหมนะคะ แต่ไม่โอเคและไม่สบายใจกับตัวเองมากๆ มันเกิดจากว่า เราอ่ะสงสัยในตัวเองตลอดว่าทำไมถึงต้องคอยไปนั่งเลี้ยงคนป่วยที่ไม่เคยเลี้ยงเรามาด้วยก็ไม่รู้ อาจจะเคยเห็นอยู่แป๊ปๆนะ แต่ไม่ได้ผูกพันหรืออะไรต่อกันเลย ซึ่งสาเหตุมันมาจากพี่ชายเรา เขาจะคอยเอาคนนู้นคนนี้มาดูแล เพราะอยากทดแทนบุญคุณที่เขาเลี้ยงมา ซึ่งคนที่ซวยคือเราต้องมานั่งเลี้ยงคนที่ไม่ได้เลี้ยงมา มันเหนื่อยอะ อยากหายไปจากตรงนี้เลย ไม่อยากจะต้องมานั่งเลี้ยงใครอีกแล้วอ่ะ ครั้งแรกก็อาสะใภ้ คนที่สองก็อาน้องชายพ่อ คนที่สามก็ยาย คนล่าสุดคือพ่ออ่ะ ซึ่งแต่ละคนที่พูดมาเขาเลี้ยงพี่ชายเราหมดเลยนะ พี่เราอยากจะดูแลเขาแต่คนซวยคือเราอ่ะ เขาไปเที่ยวได้สบายใจ ส่วนเราไปไหนไม่ได้ไปเที่ยวโดนด่า เขาไปใช้ชีวิตตัวเองได้ แต่เราต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว ทำไมอะ ไม่เข้าใจเลย นี่อุส่าหมดจากยายไปคนนึงแล้วยังจะเอาพ่อมาอีก ต้องมาคอยดูแลแทบจะลุกไปไหนไม่ได้เลย อาจจะรู้สึกว่าเขาเป็นพ่อใช่ไหมคะ แต่เขาไม่เคยทำหน้าที่พ่อคนที่ทำให้เกิดมาเลย เราบอกตามตรงว่าไม่อินกับคำว่าบุญคุณที่ให้เกิดมา เขาทำให้เกิดมาแต่ไม่เลี้ยงดูให้ดี จนชีวิตเราห่วยแตกแค่ไหนไม่น่าเรียกว่าบุญคุณได้อ่ะ ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากจนไม่อยากอยู่นี่แล้ว ทำไงดีคะ เราแย่มากไหมที่รู้สึกแบบนี้😢 ตอนนี้จิตตกมากๆ อยากได้ใช้ชีวิตให้เต็มที่ เราต้องคอยเลี้ยงคนป่วยมาตั้งแต่ม.ต้นจนปัจจุบันเราทำงานแล้วก็ยังไม่พ้น เหนื่อยใจมากจริงๆค่ะ