ครอบครัวเรามี พ่อ แม่ ( ของเรา ) สามี เรา และลูกชานตนโตและลูกสาวคนเล็ก
ลูกชายคนโตเลี้ยงโดยแม่เรา เนื่องจากเรากับแฟนต้องทำงานเลิกดึกทุกวัน ตากับยายจะ ปล่อยตามใจไม่ค่อยสอนอะไร อยากได้อะไรก็ซื้อให้  รื้อของเล่นก็ไม่สอนให้เก็บเอง  คอยตามเก็บให้ตลอด ไม่สอนให้พูดครับ  พอเรามีลูกคนที่สอง แม่เราก็มีงานทำ ก็เลยเป็นหน้าที่ของตาที่ต้องเลี้ยงหลานสาว ดีลูกคนเล็กเราเลี้ยงง่าย แต่เราสงสารลูกชายเราคนโตที่ตอนนี้อายุประมาณ 5 ขวบ แล้ว เราว่าเขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้แล้วในเรื่องการกินข้าว  เก็บของเล่น  แต่ ตากับยายก็ยังคอยทำให้ตลอดเวลา แต่มีอยุ่ครั้งหนึ่งลูกชายเราก็งอแงกับยาย  บอกไม่รักยายแล้วไล่ยายให้ไปอยู่ที่อื่น แม่เรากับว่าลูกเราพูดก้าวร้าว เป็นเด็กดื้อ ( เรากับแฟนเคยบอกตากับยายตั้งแต่ลูก เริ่มคุยรุ้เรื่องแล้วว่าให้ค่อยๆๆ สอนไปเรื่อยๆ แต่ท่านบอกยังเด็กยังไม่ต้องสอน ) แต่พอมาตอนนี้กับมาว่าหลานพูดไม่เพราะ  ทำไม่ไม่รู้จักทำอะไรด้วยตัวเอง เราสงสารลูกมาก เอาแต่ร้องไห้เสียใจที่โดนว่า
เราจะมีวิธีแก้ปัญหายังไงดีคะ
1.ให้ตา ยาย  เลิกป้อนข้าวหลานให้หลานกินเอง ( พอตา ยายไม่ว่างที่จะป้อนหลานไม่กินก็ด่าหลานไม่รู้จักกินเองโตแล้ว )
2.จะบอกยังไงดีให้ตา ยาย พูดเพราะกับหลาน หลานจะได้เอาเป็นตัวอย่าง ( เรากับแฟนจะพูดกับลูกจะลงท้ายด้วยครับตลอด เวลาเขาตอบกับก็จะลงท้ายด้วยครับกับเรา ) ไม่เหมือนเวลาคุยกับตายายไม่เคยลงท้ายด้วยครับ
3.ให้ตายายเลิกตามใจหลานในการซื้อของเล่น ( พอซื้อมาตัวเองก็มานั่งว่าหลานเล่นไม่รู้จักเก็บ ซื้ออะไรมาเยอะแยะ )
เรากลัวลูกสาวคนเล็กจะเป็นแบบคนโตจังเลยคะ เราอยากลาออกจากงานไปเลี้ยงเองแต่ถ้าให้แฟนทำงานคนเดียวแล้วเลี้ยงทั้งครอบครัวไม่ไหวคะ ลูกป่วยบ่อย  บริษัทของเราสวัดิการดีสามารถเอาค่ารักษามาเบิกได้ครึ่งหนึงคะ
อยากได้วิธีที่สงบสุขที่สุด  ให้ทุกคนรุ้จักหน้าที่ของตัวเองคะ