ตอนผมเกิดมา แม่ก็เอาผมมาให้ยายดูแลจนถึง ตอนประมาณอายุ5ขวบ แม่ก็มารับผมไปดูน้องช่วยทำงาน ทั้งงานบ้าน และยอดน้ำกรด แต่ยายเคยเล่าให้ผมฟังว่า ตอนผมเกิดมา พ่อผมติดยาหนักจนหล่อนบอกว่าผมไม่ใช่ลูกของเขา จากนั้นเขาก็ไปทำงานข้างนอกกับแม่ ผมเลยอยู่กับยายกับตา
ช่วงประมาณป3-4 ครอบครัวผมมีปัญหาแม่ไม่ทนกับพ่อแล้วเลยหนีไป ผมและน้องเลยอยู่กับพ่อ ประมาณอาทิตย์กว่าๆ พ่อไปตามแม่กลับมาจากนั้นระยะเวลาผ่านไปอะไรๆ ก็เริ่มดีขึ้น ผมทำงานหนักมาตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน จนเมื่อผมอาย17 น้อง14 น้องอีกคน8ขวบ ผมบอกแม่ให้น้องช่วยทำงานบ้างได้มั้ยแบ่งหน้าที่กัน เพราะ ตอนนี้ผมอยู่ม.5แล้วงาน ร.ร ก็เยอะแบ่งกับน้องได้มั้ย แม่บอกกับผมว่าผมเป็นพี่คนโตก็ต้องทำ หลังจากนั้น แม่ผมก็มีปัญหากับยายเพราะยายรักลูกลำเอียงให้ลุงผมมากกว่าจนแถบจะหมดตัว  คลาวนี้เวลามีอะไรแม่ก็ชอบมาลงกับผมชอบพูดจารุนแรงกับผม แต่กับน้องจะพูดดีด้วยตลอด ตอนผมทำผิดคือกลับบ้านช้าประมาณห้าโมงกว่าๆ แม่คงเป็นห่วงผมเลยด่าแรงให้ผมไม่ทำอีกแหละ อีกเรื่องนึง ผมกับน้องได้เงินเท่ากันนะวันล่ะ100ทุกคน แต่ผมจะโดนด่าเยอะสุด บอกว่าผมใช้เงินเปลือง เวลามีอะไร แม่จะถามน้องด้วยความเป็นห่วงและพูดจาดีด้วยตลอด ที่ผมพูดมาทั้งหมด ผมแค่อยากให้แม่ผมพูดดีๆกับผมบ้าง ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยอย่างน้อยก็ไม่ต้องมาประชดประชันผมแบบนี้ ผมป่วยนอนตื่นสายไม่ได้มาล้างจานให้ ผมก็โดนประชดแล้ว เลี้ยงเสียข้าวสุกบ้าง ย้ายไปอยู่คนเดียวไป ผมไม่ได้ตอบกลับนะ ผมเดินหนีเลย ผมอยากสนิทกับพ่อแม่เหมือนน้องบ้างไม่ได้หรอครับ