แน่นอนว่า เมื่อดูถึงขอบเขตการใช้เงินดิจิตอลวอลเลทแล้ว ก็น่าจะแตกต่างจากคนละครึ่งอยู่มาก
คนละครึ่ง ที่เรามักจะใช้บ่อยคือ ของกิน ของตลาดนัด พ่อค้าแม่ค้าลักษณะบ้านๆ ตลาดนัด ตึกแถว ร้านบริการต่างๆ ทำผม ทำเล็บ นวด 
ส่วนดิจิตอล ร้านค้าเป็นเรื่องเป็นราว มีการยื่นแบบภาษี ร้านตามห้าง หรือร้านห้องแถวใหญ่ๆ 
สินค้าส่วนใหญ่น่าจะเป็นอะไรที่มากกว่า ของกินของใช้ทั่วไป เป็นข้าวของเครื่องใช้ เฟอร์นิเจอร์ 
ร้านพวกข้าวแกง ไอติมรถเข็น ร้านในตลาดสด แบบนี้ไม่น่าจะใช้ดิจิตอลวอลเลทได้ (หรือว่าได้...?) 

เรื่องทางเทคนิครายละเอียดพวกนี้ที่จริงก็ยังคุยกันไม่จบนะ ไม่รู้ว่าทำอะไรกันอยู่นี่จะครบปีแล้วนะจ๊ะ

การกระตุ้นเศรษฐกิจระยะสั้นด้วย ดิจิตอลวอลเลท เป้าหมายน่าจะอยู่ที่ผู้ประกอบการตั้งแต่ระดับ SME ขึ้นไป
เพื่อพยุงให้โรงงานร้านค้าที่เกี่ยวข้อง ยังไม่ล้มหายตายจากไปจากระบบที่เป็นอยู่
แต่ผมคิดว่า ควรจะเพิ่มโบนัสแทรคด้วยว่า ถ้าใช้กับสินค้าเมดอินไทยแลนด์จะได้เงินเพิ่มเป็นสองเท่าอะไรพวกนี้
เพื่อให้ได้ตามวัตถุประสงค์อย่างเต็มที่

แต่ถ้าถามถึงคนใช้เงินแล้ว แน่นอนว่าทุกคนยังคิดถึงคนละครึ่งอยู่ เพราะใช้ง่าย และใช้ได้ทุกวัน 
แถมเงินที่จะใช้ในโครงการก็จะใช้น้อยกว่าด้วย 

ประเด็นคือ 
๑ ถ้าใช้คนละครึ่ง การกระตุ้นเศรษฐกิจจะเป็นไปตามที่รัฐคาดหวังหรือเปล่า
๒ ตกลงรัฐอยากกระตุ้นเศรษฐกิจตรงไหนกันแน่ 
๓ เราจะมีช่องทางเรียกร้องยังไงที่จะทำให้รัฐต้องพิจารณาเปลี่ยนมาเป็นคนละครึ่ง
หรือตอบคำถามเราว่า รัฐจะไม่ทำคนละครึ่งเพราะอะไร นอกจากบ่นๆกันเองในโลกออนไลน์

เอาจริงๆผมคิดไว้แล้วละว่าได้เงินดิจิตอลมาจะเอาไปทำอะไร 555