เราทะเลาะกับแม่บ่อยมากๆ โดยครั้งล่าสุดที่โรงเรียนฝนตกหนักมากคนอื่นๆก็ต่างโทรตามให้พ่อแม่มารับ เราก็เลยถ่ายรูปฝนที่กำลังตกหนักไปให้แม่เพื่อหวังว่าแม่จะมารับ(ปกติกลับเอง และก็รู้ว่าแม่ยุ่งแต่วันนี้ต้องการแม่จริงๆ) ผ่านไป20นาทีฝนหนักกว่าเดิม ก็เลยส่งรูปฝนไปอีกรอบและพิมพ์เล่นๆว่าคืนนี้นอนโรงเรียน แม่อ่านแล้วหายไปสักพักแล้วก็โทร มว่าบอกว่าให้กลับกับคนที่แม่รู้จัก เราบอกแม่ว่าไม่เอาเกรงใจเขา รอให้ฝนหยุดก็ได้จะกลับเอง แต่แม่บอกว่าแม่โทรหาเขาแล้ว(นี่คือสิ่งที่ทำให้เราเริ่มโกรธแม่คือแม่เลือกที่จะโทรหาบุคคลที่3 ก่อนจะโทรถามเรา)เราเลยยอมเดินไปรอเขา เรารอไปได้20ฝนเบาลงมากๆเลยโทรบอกแม่ว่าจะกลับเอง แต่แม่ก็ด่าและบอกว่าคุยกับเขาไว้แลเวไม่อยากพูดอีก เราเลยนั่งรออยู่อีก40นาทีและเราก็เห็นว่าใกล้ๆเราคือลูกของคนที่แม่จะฝากเราไปด้วยและมีแม่นั่งอยู่ด้วย(รู้เพราะแม่แคปเฟตให้ดูว่าคนนนี้ที่จะให้กลับด้วย เราเห็นอย่างนั้นเกรงใจหนักกว่าเดิมเพราะเขาน่าจะพอดีกับรถอยู่แล้วก็เลยโทรไปบอกแม่ว่าขอกลับเองนะ เขามีทั้งลูกทั้งเมียที่คต้องมารับ แม่ก็เริ่มด่าเราทันทีว่าเรื่องมาก เอาจะกลับก็กลับแล้วก็ก่าอื่นๆอีกนิดหน่อย เหตุการณ์นั้นทำให้เราน้อยใจแม่มากกลับไปบ้านก็ร้องไห้หนักมาก(แม่อยู่ข้างนอก ออกไปขายของ) แม่ทักและโทรมาเราก็ไม่รับเพราะรู้สึกไม่ดีจริงๆ 

เช้าวันต่อด้วยความที่เราโกรธเลยไม่ชวนแม่คุยเหมือนปกติ ถามคำตอบคำ แม่ทักแชทมาก็ตอบสั้นๆไม่มีหางเสียงเหมือนตปกติ พอตอนเย็นแม่เริ่มชวนคุยแล้วบ่นว่าทำไมเดี๋ยวนี้พูดไม่มีหางเสียงกับแม่เลยยอมบอกว่าเมื่อวานเราโกรธ ก็อธิบายสาเหตุไป ปั้งจุดประกายความโกรธของแม่ ด่ามาเป็นชุด เรื่องที่กลับบ้านเมื่อวานก็บอกเราเถียงแม่ แล้วมาบอกว่ากับแม่พูดไม่มีหางเสียงเลย(ปกติพูดกับแม่มีหางเสียงตลอด แต่ครั้งนี้โกรธอยู่ไง)

แล้วก็ลามย้อนไปด่าเรื่องที่เราอยากได้นู้นอยากได้นี่แม่ก็ให้ พอให้ช่วยงานหน้าหงึกหน้างอ คือ ปกติไม่ค่อยขออะไรเลยถ้าไม่จำเป็นแล้วแม่ก็ให้ของที่เราขอน้อยมาก แล้วเรื่องช่วยงาน เด็ก17โดนแม่ใช้ให้ล้างจานของคนในบ้านทุกคนมาตั้งแต่9ขวบคงทำหน้าดีใจกันมั้ง มันก็มีทำหน้าไม่พอใจกันบ้าง ถึงเราจะทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ช่วยทำงานทุกอย่างเราสละเวลาที่ได้อยู่เล่นกับเพื่อนว่าช่วยงานแม่ตลอด ทำการบ้านทุกอย่าง ช่วยประหยัดทั้งๆที่ฐานะทางบ้านดีขึ้นมากแล้ว ไม่เคยขอเงินเพิ่มถ้าไม่จำเป็นจริงๆเวลามีค่าใช้จ่ายเพิ่มเกี่ยวกับโรงเรียนเราก็เอาเงินค่าขนมไปจ่ายไม่เคยขอเพิ่ม แต่แม่ไม่เคยเห็นความดีที่เคยทำไว้เลย พอทำให้แม่ไม่พอใจครั้งนึงก็ด่าๆๆๆดึงแต่เรื่องแย่ๆมาพูด   แล้วก็บอกว่าลูกเถียงแบบนี้เหนื่อยที่จะหาเงินมาเลี้ยงแล้ว ซึ่งมันแรงสำหรับเรา ทั้งๆที่เราพยายามเป็นเด็กดีมาตลอด ช่วยทำงาน ช่วยทำทุกอย่างที่สามารถทำได้แต่แม่ก็ไม่พอใจอยู่ดี

การทะเลาะกันกับแม่แบบนี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่เราเด็กๆแลเว แค่เริ่มพูดคุยกันแม่ก็หาเรื่องทะเลาะตลอด ทั้งที่เราชวนคุยดีๆ เอาแต่ดึงเรื่องแย่ๆมาพูด เราควรทำยังไงดีคะ เราจะไม่ไหวแล้ว บางครั้งคำพูดของแม่มันแรงและทำร้ายจิตใจเรามากจนไม่อยากอยู่แล้วอยากจะหนีไปให้ไกลจะได้ไม่ต้องเป็นภาระแม่อีก บางครั้งก็เครียดร้องไห้หนักมากจนทำร้ายตัวเองก็มี หรือบางครั้งก็คิดว่าตายให้พ้นๆไปก็ดีเหมือนกัน เราร้องไห้เพราะแม่มาเยอะมากๆแต่เราก็ยังรักแม่ คนอื่นมีวิธีหรืออะไรที่จะช่วยเราบ้างได้มั้ยถ้าต้องโดนไปอีกหลายปีคงไม่ไหว