พอดีผมมานึกพิจารณาในอาการของสติกับสัมปชัญญะ ว่าเหมือนต่างกันยังไง  ก็มาพิจารณาตามที่ได้ยินว่าสติก็เหมือนนายด่านคอยตรวจดูคนเข้าออก  ดังนั้นสติก็คืออาการปิดกั้นอกุศล( เช่นปิดกั้นนิวรณ์ แต่ทางสมถะใช้วิธีกดข่มนิวรณ์)  ถ้าแปลอาการของสติ ก็น่าจะเป็นการระลึกรู้  และการรู้ที่ว่านี้ก็คือมีปัญญารู้  ปัญญาก็คือรู้ในสิ่งที่เป็นกุศลและอกุศล  
  ส่วนสัมปชัญญะ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาเมื่อมีสติ และเมื่อกั้นอกุศลกั้นนิวรณ์ ก็จะมีสัมปชัญญะเกิดขึ้นตามมา(ตามแต่กำลังของสติและปัญญา) ถ้าจะแปลอาการของบสัมปชัญญะ ก็น่าจะเป็น ความรู้ตัว (จะแปลเป็นรู้สึกตัวทั่วพร้อมก็คงจะทำนองเดียวกัน)
  สรุปว่าเมื่อมีสติ กั้นอกุศลนิวรณ์ก็จะเกิดสัมปชัญญะ  ดำรงอยู่เฉพาะหน้าทุกขณะ เป็นปัจจุบันได้ และด้วยอาการนี้ก็จะเป็นได้ทั้งวิหารธรรมเครื่องอยู่หรือใช้ดำเนินทางวิปัสสนาได้สมบูรณ์ที่สุดได้
   ไม่ทราบคิดเห็นยังไงกันบ้างครับ ถูกผิดยังไงบ้าง