พอใกล้ๆ เทศกาลนี้ทีไร ก็จะคิดถึง อาม่าทุกที และ ก็จะคิดถึงเรื่องๆ เก่าๆ สมัยเต็กๆ
ตั้งแต่ท่านไม่อยู่ ที่บ้านก็ไม่ได้ลงมือทำกันกินเองอีกเลย เน้นซื้อเอาแล้ว เพราะที่บ้านเวลาทำที
ทำเยอะมาก แจกได้แทบจะทั่วซอย

ผมว่า บ๊ะจ่าง เนี่ย เหมือนกันจับฉ่ายครับ ความหมายคือ บ้านใครบ้านมัน บ้านเราทำอร่อยและถูกปากที่สุด

บ๊ะจ่างที่บ้านผมทำ จะลูกค่อนข้างใหญ่ จริงๆ เครื่องด้านในก็จะคล้ายๆ กับที่ขายตามท้องตลาดครับ
ตัวข้าวเนี่ยจะเผ็ดพริกไทยกว่าที่ขายๆ กัน ตามท้องตลาด และ จะมีถั่วด้วย
เครื่องเนี่ย หมูนิ่มพริกไทย เกาลัด เม็ดเหลืองๆ (เรียกว่าเก๋ากี้ไหมนะ) แปะก๊วย เผือกหวานกวน เห็ดหอม กุนเชียง และ ไข่แดงเค็ม ฯลฯ
แต่ที่แตกต่างกันก็คือ ที่เค้าทำขายกัน ข้าวจะประมาณ 70% เครื่องก็ 20-30%

แต่ที่บ้าน จะใส่แบบ 50-50 เลยครับ แน่นอน ตัดแบ่งเวลากิน ได้เครื่อง+ข้าวใน ทุกคำ ความฟินส์ก็จะตามมา

ที่ถามไปว่าชอบทานแบบไหน เพราะว่า พอเราทำเอง เราก็รีเควส อาม่า ให้ทำแบบ เมคทูออร์เดอร์ครับ
(ขอใช้คำจากต่างประเทศหน่อยเพื่ออรรถรส)
แน่นอนครับ พอเราเรื่องมากแบบนี้ ณ ตอนนี้ คนก็จะนึกถึงคำว่า "ฉิเฉาะ" ที่ติดเทรนในหนังได้ขึ้นมาทันที ใช่ครับ ตามนั้นเลย

อาม่าผมก็ทำไปบ่นไป "ลื้อมันเรื่องมากจริงๆ" ตอนนั้นที่บ้านผมเค้าจะใช้เชือกขาวมัดครับ ผมนี่ก็ต้องไปหาเชือกฟาง
มาผูกไว้ เพื่อแสดงตัวว่า นี่ของข้า คนอื่นห้ามมาแอบกินนะ ตามประสาเด็กอ้วนครับ
เห็นแกบ่น ไอ้เราก็หวังดี จะห่อเอง แน่นอนครับ ห่อไม่เป็น ห่อก็แตก โดนด่าไปอีกชุด แล้วแกก็ไล่ให้ไปไกลๆ 555+

แบบที่ผมชอบก็คือ ข้าว 50 เครื่องเคียง 50 ครับ เครื่องผมจะใส่แค่ หมู 2 ชิ้น เกาลัด 1 เผือกกวนเยอะหน่อย เพราะหวานตัดเค็มอร่อยมาก
กุนเชียง ผมขอเล็กๆ 1-2 ชิ้นพอ ไว้ตัดรสชาติ เห็ดหอมต้องมี ไอ้เม็ดเหลืองๆ เก๋ากี้ แปะก๊วย ไม่เอาครับ ไม่ชอบแต่ไหนแต่ไร

อ้อ ที่สำคัญ บ้านผมนี่ใช้เตาถ่านต้มครับ กลิ่นนี่ อย่าบอกใครเชียว ผมชอบประมาณนี้ครับ แล้วท่าน ชอบแบบไหนครับ

ปล. บ้านผมซื้อกิน ก็จะไปซื้อแถวท่าดินแดงครับ ถามว่าทำไมถึงซื้อที่นั่น คงเป็นเพราะความคุ้นเคย เพราะเป็นตลาดที่ติดบ้านเก่าครับ