มัวงมโข่ง จึงวนการปฏิบัตืเพราะไม่เห็นจิต
จิตอยู่ติดกับกาย กลับมองไม่เห็น
วางสติ อย่างไรจึงจะเห็นจิต มัวแต่ท่องกัน สอนกัน ทำอย่างนี้จะทำให้จิตเที่ยง จิตมันไม่เที่ยงอยู่แล้วในขั้นตอนการปฏิบัติ ไม่เที่ยงแต่ไม่ใช่ไม่เอาจิตมาพิจารณา
ตามรู้จิตที่เกิดดับด้วยความไม่มีตัวตนจึงเป็นวิธีการและการชำระจิตไปด้วย 
เห็นแต่ไม่มีเราเป็นผู้เห็น กระทำแต่ไม่มีเราเป็นผู้กระทำ การเห็น การกระทำนั้นจึงอยู่ในความว่างเบาของจิต(ผล)
การเริ่มต้นให้เริ่มจากแยกรูปนาม เมื่อแยกได้จิตจะแล่นขึ้นไปอยู่ข้างบน เป็นผู้มองลงมาข้างล่างและตัวจิตเอง ที่รูปและรอบตัว เป็นตัวสติที่มองเห็นอาการทางกาย เวทนา จิต ธรรมด้วยความไม่มีตัวตน