คือหนูพึ่งขึ้นม.4 เปิดเทอมได้แค่สามวันเอง แต่เรียนแล้วรู้สึกไม่มีความสุขสักนิดทั้งเรียนไม่เข้าใจสังคมเพื่อนในห้องกดดันมาก อาจจะเป็นเพราะพึ่งเปิดเรียนแรกๆมันเลยยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่ทางนี้เป็นคนขี้คิดมากเนื่องจากสอบได้ห้อง1 มีแต่เด็กเก่งๆแต่ตัวเราเองเป็นคนที่เรียนพอได้ไม่ถึงกับเก่งมันทำให้กดดันขึ้นไปอีก เราเคยเล่าให้แม่ฟังแล้วแม่ก็เป็นห่วงเรามากเกินเหตุคิดกับเราจนเราไม่กล้าเล่าให้ฟังอีกสงสารแม่ที่ต้องมาคิดมากกับเรื่องของเรา ใจจริงอยากย้ายไปอยู่ห้องอื่นแต่ก็คิดลังเลอยู่ คือเราเป็นเด็กคิดมากค่ะ หนูอยากระบายมากแต่พอพูดออกไปก็ทำให้ครอบครัวทุกข์ใจกับเราด้วยเลยเลือกเก็บไว้แล้วมาระบายในนี้แทน

หนูลองคิดในแง่บวกว่าอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนแล้วก็พอปรึกษาเรื่องเรียนได้บวกกับถ้าได้อ่านหนังสือเพิ่มอีกคงเข้าใจที่ครูสอนบ้าง แต่ในใจตอนนี้มันกังวลอยู่ตลอดกลายเป็นว่าไม่อยากไปโรงเรียนต้องฝืนทนเอา ไม่รู้ว่าทำไมหนูกังวลใจไม่หายไม่รู้มันมีอะไรติดอยู่ในใจแต่พอคิดถึงมันก็จะร้องไห้ออกมาแบบไร้เหตุผล อยากรู้มากเลยค่ะว่าต้องทำยังไงให้หายหรือจะต้องไปปรึกษาหมอมั้ยยังไง หนูกังวลตลอดเวลาทั้งที่มันก็เหตุผลเล็กๆน้อยๆ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ ทั้ง วิตกกังวล กลัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลัวอะไร ใจนึงก็อยากหายไปอยากอยู่กับตัวเองเงียบๆไม่ต้องทำอะไร

และสุดท้ายนี้หนูแค่หาที่ระบาย หนูจะมองโลกในแง่ดีให้มากขึ้น ถึงแม้หนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรมันตะหงิดอยู่ในใจที่พอคิดก็ทำให้ร้องไห้โดยไร้เหตุผลขอบคุณค่ะ🥹