เราพลาดท้องตอนอายุ16 เรียน+หาเงิน+เลี้ยงลูกคนเดียว เราเลิกกับพ่อของลูกตั้งแต่คลอดลูกได้1เดือน เราเลี้ยงคนเดียวโดยที่ครอบครัวไม่ได้ซัพพอตมากนัก ถ้าเราออกไปรับจ้างรายวันจะฝากลูกไว้กับทวดแล้วจ่ายค่าดูแล100-200บาท เราเรียนจบปวช.ได้งานทำ พ่อแม่เราตกงานกลับมาอยู่บ้าน เลยได้ดูแลลูกเรา และเราก็ได้งานประจำทำตอนอายุ18ปี ลูกเราอายุ2-3ขวบ น้องเลิกเต้า ไม่ดูดขวด ไม่ใส่แพมเพิส เงินเดือนที่เราได้ทุกเดือน8000-9000 บาท เราส่งให้แม่4500 บาท ส่วนที่เหลือเราเก็บไว้จ่ายค่าน้ำมันรถ ค่าเช่าห้อง ค่ากิน พอเราลาออกจากงานมาอยู่กรุงเทพ มาทำงานโรงแรมเงินเดือนประมาณ14000บาท เราส่งให้ลูกประมาณ6000บาทต่อเดือนยังไม่รวมค่าของเล่นค่าขนมและค่าอื่นๆที่ลูกขอ และยังมีค่าไปหาหมอของแม่อีก แม่โรคประจำตัว เราส่งให้ยายอีกเดือนล่ะ1000บาท ปัจจุบันเราทำงานเงินเดือน24000-28000บาท ส่งให้ลูกเดือนล่ะ10000บาท ยังไม่รวมค่าอื่นๆอีกเช่นเคย แต่แม่ชอบไประบายให้ญาติๆฟังว่าเงินที่เราส่งไปไม่พอลูกเราใช้เงินเก่ง หากระหว่างเดือนมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมเราก็ต้องโอนให้เพิ่มอีก ถ้าเราหาไม่ทันพ่อกับแม่ก็จะประชดบอกไปยืมคนนั้นบ้างคนนี้บ้างยืมเงินกู้บ้าง ไปคุยให้คนอื่นฟัง สุดท้ายแล้วเราก็ต้องโอนให้เขา ทุกวันนี้รู้สึกว่าเหนื่อยมากๆ ทำงานเหนื่อยมากไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองมาหามาอย่างเหน็ดเหนื่อย ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวยังไม่กล้าซื้อ ค่ารถไป-กลับวันนึ่ง300-400 ค่าน้ำค่าไฟ ค่าแอร์ จ่ายทุกอย่างเสร็จต้องมานั่งกลุ้มอยู่คนเดียว สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจไม่มีเงินเหลือสักบาท กินอยู่แบบอดๆอยากๆ ไม่มีใครถามสักคำเหนื่อยไหมไหวไหม ที่เราทำทุกวันนี้มันยังไม่ดีพอเลยหรอ ตั้งแต่เล็กจนโตก็สู้มาตลอด ตอนเราเป็นเด็กพ่อแม่ไม่ได้ฝากเงินมาให้ยายก็ไม่ให้เรากับน้องกินข้าวไม่ให้เงินไปโรงเรียน พ่อแม่ไม่มีเงินให้เราจ่ายค่าเทอม เราแทบไม่ได้ไปโรงเรียน ครูทวงแล้วทวงอีกจนอาย พาเราไปเที่ยวห้าง เราแค่หยิบแหนมลดราคาป้ายเหลืองมาแม่ว่าเราสาระพัด ไม่มีปัญญาหาเงินไม่ต้องอยากกินของดีๆ ตอนที่เราล้มเราหาเงินไม่ได้ก็ชอบพูดแต่คำไม่ดีใส่เรา ไม่มีปัญญานู่นนี่นั่น พอเราหาได้ก็ไม่เคยพอ ขอเราทั้งเดือนพอสิ้นเดือนจ่ายค่ายาหมื่นสองหมื่นเราหาให้ไม่ทันก็พูดไม่ดีใส่ ทุกวันนี้ยังดีไม่พออีกหรอ