เรากับแฟนอายุห่างกันหลายปีค่ะ เรา 25+ ส่วนเขา 40+ คบกันมา 2 ปีกว่า ค่ะ เราชอบคนอายุมากกว่าด้วยภาวะความเป็นผู้นำ การตัดสินใจ ใจเย็น ความเทคแคร์(จิตใจ) ช่วยเหลือเราตลอดในเรื่องที่ช่วยได้ เช่นงานช่าง รถ ซึ่งถ้าเขาสามารถช่วยได้เขาก็เต็มใจช่วย ซึ่งเรามองสิ่งเหล่านี้เป็นข้อดีในตัวเขา
ส่วนเรื่องที่เรามองว่าเห็นแก่ตัวคือเวลาเราไปทานอาหารนอกบ้านด้วยกันเขามักพูดว่า "นึกว่าวันนี้จะมีคนเลี้ยง" ไม่แน่ใจว่าพูดเล่นหรือทำเป็นพูดเผื่อเราจะเลี้ยง ซึ่งทุกครั้งเราจะช่วยจ่ายครึ่งหนึ่งตลอด ไม่เคยให้เขาจ่ายคนเดียว เรารู้ว่าเขามีปัญหาเรื่องเงิน มีหนี้ต้องจ่าย บางครั้งเราก็เลี้ยงเพราะเห็นว่าช่วยๆกัน ครั้งไหนที่เขาเงินไม่พอใช้ เราก็ให้ยืม ซึ่งไม่ใช่จำนวนมากอะไรเพราะเราเงินเดือนน้อยกว่าเขา ก็ช่วยในส่วนที่พอจะช่วยได้ แต่บางครั้งเราก็เริ่มรู้สึกว่าแล้วอนาคตของเราจะเป็นยังไง หากแต่งงาน มีลูก เขาจะรับผิดชอบได้ไหม หรือเขาจะหาช่องทางหาเงินเพิ่มเติมได้ แต่ก็ดูทรงว่าเขาทำงานประจำก็เหนื่อยพอแล้ว ให้หางานเสริมอย่างอื่นเขาก็ดูจะไม่ไหว เราก็ได้แต่หวังว่าเขาจะได้งานตำแหน่งสูงขึ้น เงินเดินดีขึ้น รับผิดชอบภาระต่างๆได้
ส่วนอีกเรื่องคือไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตที่เขาไม่ค่อยชอบพาเราไปเที่ยว เขาบอกเดี๋ยวเดือนนี้จะพาเราไปเที่ยว สุดท้ายก็ไม่ได้ไป หากเราอยากเที่ยวจริงๆ เราก็ต้องออกเงินไปก่อน หรือแค่เที่ยวใกล้ๆในกทม.ถ้าเราอยากเที่ยว เราก็ต้องเป็นคนจ่ายเงิน ด้วยอะไรแบบนี้ เราก็รักในนิสัยของเขานะคะ เรารักกัน ใส่ใจกันดี แต่ก็มีส่วนอื่นที่เรารู้สึกว่าเขายังไม่สามารถซัพพอร์ตเราได้ หรือเราควรปรับอะไรไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นค่ะ
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้
ส่วนเรื่องที่เรามองว่าเห็นแก่ตัวคือเวลาเราไปทานอาหารนอกบ้านด้วยกันเขามักพูดว่า "นึกว่าวันนี้จะมีคนเลี้ยง" ไม่แน่ใจว่าพูดเล่นหรือทำเป็นพูดเผื่อเราจะเลี้ยง ซึ่งทุกครั้งเราจะช่วยจ่ายครึ่งหนึ่งตลอด ไม่เคยให้เขาจ่ายคนเดียว เรารู้ว่าเขามีปัญหาเรื่องเงิน มีหนี้ต้องจ่าย บางครั้งเราก็เลี้ยงเพราะเห็นว่าช่วยๆกัน ครั้งไหนที่เขาเงินไม่พอใช้ เราก็ให้ยืม ซึ่งไม่ใช่จำนวนมากอะไรเพราะเราเงินเดือนน้อยกว่าเขา ก็ช่วยในส่วนที่พอจะช่วยได้ แต่บางครั้งเราก็เริ่มรู้สึกว่าแล้วอนาคตของเราจะเป็นยังไง หากแต่งงาน มีลูก เขาจะรับผิดชอบได้ไหม หรือเขาจะหาช่องทางหาเงินเพิ่มเติมได้ แต่ก็ดูทรงว่าเขาทำงานประจำก็เหนื่อยพอแล้ว ให้หางานเสริมอย่างอื่นเขาก็ดูจะไม่ไหว เราก็ได้แต่หวังว่าเขาจะได้งานตำแหน่งสูงขึ้น เงินเดินดีขึ้น รับผิดชอบภาระต่างๆได้
ส่วนอีกเรื่องคือไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตที่เขาไม่ค่อยชอบพาเราไปเที่ยว เขาบอกเดี๋ยวเดือนนี้จะพาเราไปเที่ยว สุดท้ายก็ไม่ได้ไป หากเราอยากเที่ยวจริงๆ เราก็ต้องออกเงินไปก่อน หรือแค่เที่ยวใกล้ๆในกทม.ถ้าเราอยากเที่ยว เราก็ต้องเป็นคนจ่ายเงิน ด้วยอะไรแบบนี้ เราก็รักในนิสัยของเขานะคะ เรารักกัน ใส่ใจกันดี แต่ก็มีส่วนอื่นที่เรารู้สึกว่าเขายังไม่สามารถซัพพอร์ตเราได้ หรือเราควรปรับอะไรไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นค่ะ