( ต้องขออภัยล่วงหน้าถ้าอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ พอดีนี่เป็นกระทู้แรกที่เรามาเขียนอะไรแบบนี้ค่ะ )

สวัสดีค่ะ ขออนุญาตเล่าเกี่ยวกับพื้นฐานครอบครัวให้ฟังคร่าวๆก่อนนะคะ

บ้านเราเป็นครอบครัวไทยจีน ระบบอุปถัมภ์จากอาโกว (น้องสาวพ่อ) ซึ่งก็คือคนที่รวยที่สุดในบ้าน อาโกวจะซัพพอร์ตพี่น้อง หลานๆทุกคนเนื่องจากอาโกวไม่มีลูกแท้ๆ มีแต่ลูกติดมาจากสามี  พ่อแม่เราก็ทำงานกับที่บ้านซึ่งไม่ได้มีรายได้มากมาย กล่าวคือ อาโกวมีส่วนช่วยส่งเสียเราเรียน ให้เงินต่างๆ เคยเลี้ยงเราตอนเด็กๆ เลยทำให้แม่กับพ่อเราเกรงใจโกวมากๆ เหมือนเป็นผู้มีพระคุณ เวลาเราจะไปไหนหรือทำอะไรก็ต้องขออนุญาตโกว ถ้าพ่อแม่อนุญาตแต่โกวไม่ให้หมดสิทธิ์ บ้านเราเป็นครอบครัวหัวโบราณและเข้มงวด และไม่อยากให้ลูกหลานออกไปจากใต้ปีก หรือไปอยู่ไกลจากที่บ้าน

เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนต่างชาติมาสักระยะนึง แล้วเค้าชวนเราไปอยู่ประเทศอื่นในรูปแบบที่ว่าให้เราไปเรียนต่อโท แล้วเค้าจะไปทำงาน แต่เราบอกไปว่าเราไม่มีเงินนะ เพราะถึงอาโกวเรามีเค้าก็ไม่ช่วยซัพพอร์ตหรอก เพราะเค้าไม่อยากให้ไป แฟนเลยไปคุยกับทางบ้านเค้า ทางบ้านเค้าก็ยินดีจะช่วยซัพพอร์ตตรงนี้ให้ ก่อนหน้านี้เราคิดอยู่นานเลยจนตัดสินใจไปคุยกับแม่ แม่เราก็ตามใจเรา แต่อย่างที่บอกข้างต้น แม่เราไม่ได้มีสิทธิ์ขาดขนาดนั้น เราต้องผ่านด่านโกวๆอีก แม่เลยแนะนำว่า ให้ขั้นตอนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไปบอกโกวทีเดียวว่าจะไป คือเราอาจจะเห็นแก่เงินมั้งคะ เพราะคิดว่าถ้าไม่ไปตอนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีโอกาสอีกทีตอนไหน เพราะเราจะ 30 แล้วค่ะ

ประเด็นที่เรากังวลคือ เราจะดูเป็นคนอกตัญญูและเห็นแก่ตัวไหมคะ เพราะขนาดแค่ทุกวันนี้เรากับน้องสาวไม่ได้ทำงานกับที่บ้าน ออกมาหางานทำในกทมกันเอง เรายังโดนด่าว่าเห็นแก่ตัว ปล่อยแม่อยู่บ้านคนเดียวกับหมา จริงๆแม่เราชอบนะคะ เพราะแกฟีลอินโทรเวิร์ต (แม่เราแยกทางกับพ่อ แต่ตอนนี้เป็นเพื่อนกัน แล้วเราอยู่ทางบ้านพ่อมาตลอด) เพราะก่อนหน้านี้ช่วงเรียนจบใหม่ๆ เราเคยขอโกวจะไปเป็นออแพร์ แต่บ้านแทบแตกค่ะ โดนด่าไม่เหลือซาก พาลไปยันพ่อแม่เรา น้องสาวเรา ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงเพราะบ้านเรามีอะไรไม่เคยคุยกันตรงๆ 

**สาเหตุที่เราไม่อยากทำงานกับที่บ้านเพราะที่บ้านเราทำงานเป็นระบบครอบครัว มีลูกรัก ลูกชัง ทรีทคนไม่เท่ากัน คนขี้เกียจก็ยังได้ทำงานต่อ ถ้าใครที่เป็นลูกรักจะแตะไม่ได้เลย เพราะโกวเราจะปกป้อง ซึ่งส่วนตัวเราไม่ชอบอะไรแบบนี้ มันtoxicมากๆ แล้วอีกอย่างคือโกวเราไม่รับฟังความเห็นใคร รวมถึงเรื่องที่บ้านด้วย เราไม่มีสิทธิ์ถาม ไม่มีสิทธิ์ออกความเห็น สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ ไปไหนต้องรายงานตลอด เราไม่เคยมีอิสระหรือเป็นตัวของตัวเองเลยเวลาอยู่กับที่บ้าน 

เราไม่เคยมีความคิดอยากอยู่ไทยเลย ด้วยสภาพบ้านเมือง เศรษฐกิจต่างๆ แต่เนื่องจากพ่อแม่เราไม่รวย เราเลยไม่มีโอกาสได้ไปเรียนต่อเหมือนบ้านอื่น แล้วในบรรดาหลานๆมีเราที่ได้ภาษาในระดับที่ทำงานกับต่างชาติได้อยู่คนเดียว มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าอยากไปหาโอกาสใหม่ๆในต่างประเทศ รู้นะคะว่ามันไม่สบายกว่าที่ไทย แต่อย่างน้อยเงินและสวัสดิการ ความเป็นอยู่ มันอาจจะทำให้ชีวิตดีขึ้นกว่านี้ เราไม่อยากอยู่โดยให้ที่บ้านซัพพอร์ตไปตลอดชีวิต 

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบค่ะ