เหมือนเป็นปัญหาโลกแตก ของทุกบ้านไหมคะ 555
แล้วยิ่งไม่ใช่พ่อหรือแม่เดียวกัน มันยิ่งรู้สึกค่ะ
เรากับพี่ โตมาแบบลำบากมากๆกับพ่อ เป็นเด็กดีทุกอย่าง เรียนเก่ง พอเราโตมาเราก็ขยันหาเงินมาก
เพราะต้องเป็น หัวหน้าครอบครัวดูแลพ่อคนเดียว จนคุณพ่อเสียไปแล้ว ส่วนแม่แต่งงานใหม่มีลูกใหม่
แต่แม่ก็มาส่งเสียค่ากินอยู่ให่ต่อหลังพ่อตกงานค่ะ แต่พี่กับเราก็ได้ทุนเรียนเองเยอะค่ะ
แม่เป็นผญเก่งหาเงินเก่งทำธุรกิจเก่งมากกแต่ก็เลิกกับคนที่แต่งงานใหม่ ตั้งแต่น้องยังเด็กๆ
แต่แม่เลี้ยงน้องด้วยเงินทุกอย่างสปอยน้องทุกอย่าง เราเตือนแม่มาตลอด แต่แม่ก็ชอบว่าเรา
ว่าเราอิจฉาน้องหล่ะสิ เราก็เลยพยายามไม่พูด และน้องก็โตมาเป็นที่คิดไว้แบบนั้นจริงๆ แบบที่เอาแต่ใจ ใช้เงินเก่ง ไม่มีน้ำใจกับเรายิ่งแล้วเลย พ่อเราเสียน้องยังไม่มางานหรือ โทรหรือไลน์มาเลย
น้องตอนนี้ อายุ 28 แล้วยังไม่หางานทำเลย เพราะแม่ซื้อให้ทุกอย่าง คอนโด รถ เงินใช้ประจำเดือน เลยทำให้แม่หนักใจและเป็นห่วงน้องมาก เวลาแม่ลำบากน้องก็จะเป็นคนที่แม่พึ่งไม่ได่แลย เพราะเค้าเป็นคุณหนูมาก คือแม่เรารักน้อง มากกว่าเรากับพี่ชัดเจนค่ะ เราโตแบบลำบาก ต่างกับน้องฟ้ากับเหว
น้องต้องได้อะไรใหม่ๆแพงๆตลอด มีรถยนต์ขับตั้งแต่ มัธยม iphone เปลี่ยนใหม่เกือบทุกปีหรือปีเว้นปี
แต่คนที่แม่พึ่งพาใช้งานได้ในชีวิตมากที่สุดกับเป็นเราค่ะ เราต้องเป็นธุระจัดการให่ทุกอย่างทุกเรื่อง
แต่เรากับพี่เรา กับ เป็นคนที่แม่ไม่ยกอะไรให่เลย คือแม่ มีสมบัติ 100% แม่จัดการไว้แล้วว่าเป็นของน้อง 95%
ของพี่ 4% ของเรา1% แต่เค้าชอบพูดตลอดว่า พอแม่เค้าแก่ไปก็เป็นเรานะคนเดียวที่เค้าจะหวังพึ่งพาได้ ถ้าเค้ากลับมาอยู่ไทย
เราจะให่เงินเค้าเดือนละกี่บาท เค่าถามตลอด ในขณะที่กับน้องเค้าไม่เคยถาม น้องก็ 28 แล้วเค้ายังส่งเงินใหืใช้ด้วย พี่สาวเราที่เงินเดือนน้อย
เค้ายังจะให้ตกลงเลยว่าจะให้ให้เค่าเท่าไหร่ แต่เราก็บอกไปแล้วว่าเราให้ได้เดือนละ 9000 นะ เค่าก็แบบว่า แค่นั้นมันจะพอใช้กินอะไร
📌คือใจเราไม่เป็นคนร้ายกาจนะคะ แต่เราบาปไหมเพราะจริงๆในใจเราคิดว่า เราจะให้แม่ก็ต่อเมื่อแม่เอาสมบัติเค้ามาขายใช้กินบ้างแล้วไม่พอเราถึงจะเลี้ยงอย่างเต็มที่เลย เพราะเอาตรงๆสมบัติที่แม่เราหาไว้มันเยอะกว่าที่เรามีมาก แค่เค้าเอาสมบัติบางส่วนของเค้ามาแบ่งขายเอาเงินไว้ใช้ตอนแก่มันก็พอแล้ว
แต่เค่าก็ยืนยันว่าเค่าไม่ทำ แล้วเค้าก็เลยทยอยโอนเป็นชื่อน้องบ้างแล้ว เพราะเค้าจะเก็บให้น้อง ไม่ขาย
สรุปแล้ว ถ้าแบ่งมรดกแบบนี้ และรักลูกไม่เคยเท่ากันเลย เป็นคุณจะทำแบบไหนคะ ที่ทุกวันนี้เรายอมทุกอย่างเพราะเรากลัวบาปค่ะ เพราะแม่ให้ชีวิต พี่สาวเราพูดกรอกหูตลอดว่าไม่มีแม่เราก็ไม่ได้เกิดแค่คิดก็บาปแล้ว เวลาปิดเทอมเราไปช่วยงานร้านแม่ที่ ตปท เราไม่เคยรู้สึกว่าเค้าทรีทเราเหมือนลูกเลย แต่เวฃาเค้าโทรคุยกับน้องหรือน้องไปเป็นอีกแบบเลย ตอนเรารับปริญญาเราไม่สบายหนักมาก เค้ายังใช้เราขับรถตะลอนในกรุงเทพเพื่อให้พาน้องไปหาซื้อช่อดอกไม้ช็อตโกแลตกลับไปให้แฟนน้องที่โรงเรียนให่ได้ ตอนนั้นน้องอยู่ม.4 เราจำขึ้นใจเลย แต่แม่ไม่ถามเราสักคำว่าเราเป๋นไงไหวไหม พี่สาวเราเลยพาเราไปหาหมอกลางดึกเพราะไข้เราขึ้นหนักมาก แต่พอเราเรียนจบมาหน้าที่การงานเราดีที่สุดหาเงินได้มากที้สุดแม่เค้าถึงเริ่มเปลี่ยนไป เราถึงสัมผัสมาได้นิดว่าเค้ารักเราบ้างแหละมั้ง 555 แต่ทุกครั้งที่พูดเรื่องน้องห้ามแม่เรื่องใช้เงิน แม่จะโกรธเราหนักมากเคยไม่คุยกับเรามากถึง 1 ปี 555 ทั้งๆที่เรทพยายามง้อทุกทาง และเราก็ไม่ผิดด้วย แต่เราต้องเป็นคนง้อและขอโทษตลอด หลายครั้งเราคิดอยากจะตัดกันให้จบๆไป จะได้ไม่รู้สึกอะไร ไม่อยากรับรู้ พี่เราก็คอยห้ามอย่าทำนะมันบาป คือเราเลี้ยงแม่ได่นะคะ ถ้าแม่เป๋นแม่ที่ปกติเหมือนคนทั่วไป รักลูกเท่ากัน แบ่งมรดกไม่ต้องเท่ากันก็ได้ อย่างน้อยให้เรากับพี่ 30% ก็ยังดี น้อง70% ก็ได้ เราไม่ว่าเลย แต่พอเค้าโอนชื่อเป็นของน้องไปเกือบหมดแล้วเรารู้สึกแย่มากเลยค่ะ เค้าไม่มีเงินแค่ไหน เค้าก็ไม่ยอมขายอะไร และยังยอมจ่ายเงินให้กับน้องแพงๆอีกหบายอย่างเต๋มไปหมด มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า เวลาเค้าบ่นเค้าลำบาก ก็เพราะแม่เค้าทำตัวของเค้าเอง อะไรเค้าก็ไม่ยอมขาย กับน้องก็ยังให้อีก คือถึงเราหาเงินเก่งแค่ไหนเราก็ยังไม่มีเท่าที่เค้าหามาไว้ณตอนนี้เลยค่ะ แล้วจะมาเอาอะไรกับเรา เราไม่เข้าใจมากๆเลย เค้าบอกพี่เราว่า เราอ่ะจะแข่งกับเค้า เราไม่ได้จะแข่งกับแม่เราเลยค่ะ เราแค่ต้องหาเพราะเราต้องเลี้ยงพ่อคนเดียวตั้งแต่เรียนจบบ้านก็ต้องซื้อให้พ่ออยู่ และพอรู้ว่าแม่ไม่ยกอะไรให่เราแน่ๆ แล้ว ไล่โอนเป๋นชื่อน้องแล้วเรายิ่งต้องหาเองเอาไว้ตอนเกษียณตัวเอง เพราะ อายุก็ สามสิบกว่าแล้ว
📌ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงกันคะ ??
ขอโทษที่บ่นระบายยาวๆนะคะ เพราะช่วงนี้อยู่ในโหมดทะเลาะกับคุณแม่อีกแล้ว แต่รอบนี้เรา เหนื่อยแล้วค่ะ ไม่อยากง้อแล้วอ่ะ คือแม่ช่วงนี้การเงินไม่ดีเศรษฐกิจไม่ดีร้านแม่ ก็ไม่ค่อยดี เราก็เลยบ่นแม่เรื่องซื้อของให้น้องไป ว่าทำไมต้องซื้อแพงขนาดนั้น ก็เลยเข้าอีหรอปเดิมค่ะ 55555 โกรธเราอีกแล้ว
แต่เราเหนื่อยจังค่ะ ไม่อยากง้อแล้ว
ถ้าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน ให้มรดกต่างกันมากๆ แต่มีอะไรอนาคตกลับหวังพึ่งพาเราทุกอย่าง เป็นคุณจะทำยังไงกันคะ
แล้วยิ่งไม่ใช่พ่อหรือแม่เดียวกัน มันยิ่งรู้สึกค่ะ
เรากับพี่ โตมาแบบลำบากมากๆกับพ่อ เป็นเด็กดีทุกอย่าง เรียนเก่ง พอเราโตมาเราก็ขยันหาเงินมาก
เพราะต้องเป็น หัวหน้าครอบครัวดูแลพ่อคนเดียว จนคุณพ่อเสียไปแล้ว ส่วนแม่แต่งงานใหม่มีลูกใหม่
แต่แม่ก็มาส่งเสียค่ากินอยู่ให่ต่อหลังพ่อตกงานค่ะ แต่พี่กับเราก็ได้ทุนเรียนเองเยอะค่ะ
แม่เป็นผญเก่งหาเงินเก่งทำธุรกิจเก่งมากกแต่ก็เลิกกับคนที่แต่งงานใหม่ ตั้งแต่น้องยังเด็กๆ
แต่แม่เลี้ยงน้องด้วยเงินทุกอย่างสปอยน้องทุกอย่าง เราเตือนแม่มาตลอด แต่แม่ก็ชอบว่าเรา
ว่าเราอิจฉาน้องหล่ะสิ เราก็เลยพยายามไม่พูด และน้องก็โตมาเป็นที่คิดไว้แบบนั้นจริงๆ แบบที่เอาแต่ใจ ใช้เงินเก่ง ไม่มีน้ำใจกับเรายิ่งแล้วเลย พ่อเราเสียน้องยังไม่มางานหรือ โทรหรือไลน์มาเลย
น้องตอนนี้ อายุ 28 แล้วยังไม่หางานทำเลย เพราะแม่ซื้อให้ทุกอย่าง คอนโด รถ เงินใช้ประจำเดือน เลยทำให้แม่หนักใจและเป็นห่วงน้องมาก เวลาแม่ลำบากน้องก็จะเป็นคนที่แม่พึ่งไม่ได่แลย เพราะเค้าเป็นคุณหนูมาก คือแม่เรารักน้อง มากกว่าเรากับพี่ชัดเจนค่ะ เราโตแบบลำบาก ต่างกับน้องฟ้ากับเหว
น้องต้องได้อะไรใหม่ๆแพงๆตลอด มีรถยนต์ขับตั้งแต่ มัธยม iphone เปลี่ยนใหม่เกือบทุกปีหรือปีเว้นปี
แต่คนที่แม่พึ่งพาใช้งานได้ในชีวิตมากที่สุดกับเป็นเราค่ะ เราต้องเป็นธุระจัดการให่ทุกอย่างทุกเรื่อง
แต่เรากับพี่เรา กับ เป็นคนที่แม่ไม่ยกอะไรให่เลย คือแม่ มีสมบัติ 100% แม่จัดการไว้แล้วว่าเป็นของน้อง 95%
ของพี่ 4% ของเรา1% แต่เค้าชอบพูดตลอดว่า พอแม่เค้าแก่ไปก็เป็นเรานะคนเดียวที่เค้าจะหวังพึ่งพาได้ ถ้าเค้ากลับมาอยู่ไทย
เราจะให่เงินเค้าเดือนละกี่บาท เค่าถามตลอด ในขณะที่กับน้องเค้าไม่เคยถาม น้องก็ 28 แล้วเค้ายังส่งเงินใหืใช้ด้วย พี่สาวเราที่เงินเดือนน้อย
เค้ายังจะให้ตกลงเลยว่าจะให้ให้เค่าเท่าไหร่ แต่เราก็บอกไปแล้วว่าเราให้ได้เดือนละ 9000 นะ เค่าก็แบบว่า แค่นั้นมันจะพอใช้กินอะไร
📌คือใจเราไม่เป็นคนร้ายกาจนะคะ แต่เราบาปไหมเพราะจริงๆในใจเราคิดว่า เราจะให้แม่ก็ต่อเมื่อแม่เอาสมบัติเค้ามาขายใช้กินบ้างแล้วไม่พอเราถึงจะเลี้ยงอย่างเต็มที่เลย เพราะเอาตรงๆสมบัติที่แม่เราหาไว้มันเยอะกว่าที่เรามีมาก แค่เค้าเอาสมบัติบางส่วนของเค้ามาแบ่งขายเอาเงินไว้ใช้ตอนแก่มันก็พอแล้ว
แต่เค่าก็ยืนยันว่าเค่าไม่ทำ แล้วเค้าก็เลยทยอยโอนเป็นชื่อน้องบ้างแล้ว เพราะเค้าจะเก็บให้น้อง ไม่ขาย
สรุปแล้ว ถ้าแบ่งมรดกแบบนี้ และรักลูกไม่เคยเท่ากันเลย เป็นคุณจะทำแบบไหนคะ ที่ทุกวันนี้เรายอมทุกอย่างเพราะเรากลัวบาปค่ะ เพราะแม่ให้ชีวิต พี่สาวเราพูดกรอกหูตลอดว่าไม่มีแม่เราก็ไม่ได้เกิดแค่คิดก็บาปแล้ว เวลาปิดเทอมเราไปช่วยงานร้านแม่ที่ ตปท เราไม่เคยรู้สึกว่าเค้าทรีทเราเหมือนลูกเลย แต่เวฃาเค้าโทรคุยกับน้องหรือน้องไปเป็นอีกแบบเลย ตอนเรารับปริญญาเราไม่สบายหนักมาก เค้ายังใช้เราขับรถตะลอนในกรุงเทพเพื่อให้พาน้องไปหาซื้อช่อดอกไม้ช็อตโกแลตกลับไปให้แฟนน้องที่โรงเรียนให่ได้ ตอนนั้นน้องอยู่ม.4 เราจำขึ้นใจเลย แต่แม่ไม่ถามเราสักคำว่าเราเป๋นไงไหวไหม พี่สาวเราเลยพาเราไปหาหมอกลางดึกเพราะไข้เราขึ้นหนักมาก แต่พอเราเรียนจบมาหน้าที่การงานเราดีที่สุดหาเงินได้มากที้สุดแม่เค้าถึงเริ่มเปลี่ยนไป เราถึงสัมผัสมาได้นิดว่าเค้ารักเราบ้างแหละมั้ง 555 แต่ทุกครั้งที่พูดเรื่องน้องห้ามแม่เรื่องใช้เงิน แม่จะโกรธเราหนักมากเคยไม่คุยกับเรามากถึง 1 ปี 555 ทั้งๆที่เรทพยายามง้อทุกทาง และเราก็ไม่ผิดด้วย แต่เราต้องเป็นคนง้อและขอโทษตลอด หลายครั้งเราคิดอยากจะตัดกันให้จบๆไป จะได้ไม่รู้สึกอะไร ไม่อยากรับรู้ พี่เราก็คอยห้ามอย่าทำนะมันบาป คือเราเลี้ยงแม่ได่นะคะ ถ้าแม่เป๋นแม่ที่ปกติเหมือนคนทั่วไป รักลูกเท่ากัน แบ่งมรดกไม่ต้องเท่ากันก็ได้ อย่างน้อยให้เรากับพี่ 30% ก็ยังดี น้อง70% ก็ได้ เราไม่ว่าเลย แต่พอเค้าโอนชื่อเป็นของน้องไปเกือบหมดแล้วเรารู้สึกแย่มากเลยค่ะ เค้าไม่มีเงินแค่ไหน เค้าก็ไม่ยอมขายอะไร และยังยอมจ่ายเงินให้กับน้องแพงๆอีกหบายอย่างเต๋มไปหมด มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า เวลาเค้าบ่นเค้าลำบาก ก็เพราะแม่เค้าทำตัวของเค้าเอง อะไรเค้าก็ไม่ยอมขาย กับน้องก็ยังให้อีก คือถึงเราหาเงินเก่งแค่ไหนเราก็ยังไม่มีเท่าที่เค้าหามาไว้ณตอนนี้เลยค่ะ แล้วจะมาเอาอะไรกับเรา เราไม่เข้าใจมากๆเลย เค้าบอกพี่เราว่า เราอ่ะจะแข่งกับเค้า เราไม่ได้จะแข่งกับแม่เราเลยค่ะ เราแค่ต้องหาเพราะเราต้องเลี้ยงพ่อคนเดียวตั้งแต่เรียนจบบ้านก็ต้องซื้อให้พ่ออยู่ และพอรู้ว่าแม่ไม่ยกอะไรให่เราแน่ๆ แล้ว ไล่โอนเป๋นชื่อน้องแล้วเรายิ่งต้องหาเองเอาไว้ตอนเกษียณตัวเอง เพราะ อายุก็ สามสิบกว่าแล้ว
📌ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงกันคะ ??
ขอโทษที่บ่นระบายยาวๆนะคะ เพราะช่วงนี้อยู่ในโหมดทะเลาะกับคุณแม่อีกแล้ว แต่รอบนี้เรา เหนื่อยแล้วค่ะ ไม่อยากง้อแล้วอ่ะ คือแม่ช่วงนี้การเงินไม่ดีเศรษฐกิจไม่ดีร้านแม่ ก็ไม่ค่อยดี เราก็เลยบ่นแม่เรื่องซื้อของให้น้องไป ว่าทำไมต้องซื้อแพงขนาดนั้น ก็เลยเข้าอีหรอปเดิมค่ะ 55555 โกรธเราอีกแล้ว
แต่เราเหนื่อยจังค่ะ ไม่อยากง้อแล้ว