ตอนเด็กๆ มีเพื่อนเล่นก็เล่นไปตามปกติ พอโตขึ้นก็เหมือนเราได้เจอโลก เจอสังคมที่ใหญ่มากขึ้น เลยเกิดความคิดที่ว่า “เราเองนั่นแหละที่เข้ากับเพื่อนๆไม่ได้หรือเปล่า” ในช่วงมัธยม เรารู้สึกว่าเราก็ไม่ได้เป็น Introvert นะ แต่เราไม่ค่อยจะอยู่ในกลุ่มที่อยู่ เขาไปทำอะไรเราก็ไม่ได้ไปตามเขา เพราะบางอย่างเราก็ไม่อยากไป และบางทีที่ๆอยากไปเรามีเงินไป เราเลยรู้สึกว่าเราแตกต่าง พอมีเพื่อนสนิทเราก็คุยกับเขา แต่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกในใจออกไปเท่าไหร่ จนเกินความผิดใจกัน เราโกรธเขา เขาก็พยายามมาง้อเรานะ แต่เราเลือกที่จะเดินออกมาเพราะบางอย่างที่เขาทำมันมากเกินไป แล้วเราก็ห่างหายกันไป  พอมาตอนมหาลัย เรามีเรื่องผิดใจกับเพื่อนอีก เราเลยเลือกที่จะลาออก แล้วหายจากเพื่อนโดยไม่บอกอะไรเลย (ตอนนี้เรารู้แล้วว่ามันค่อนข้างเห็นแกตัว ที่ทิ้งทุกอย่างไว้แล้วก็หายไปำอพอระยะเวลาผ่านไป เราก็พร้อมและก็ทักกลับไปคุยอีกครั้ง เพื่อนก็ดูโตขึ้น (ซึ่งก็ดีแล้ว) และเราก็ไม่ได้คาดหวังว่าทุกอย่างจะเป็นดั้งเดิม แค่รู้ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านๆมา รักษาใคร และสนิทกะใครไม่ได้เลย บางทีก็เห็นชีวิตบางคนมีเพื่อนกลุ่มใหญ่แล้วสนุกกันมาก เลยได้แต่สงสัยว่าถ้าเราไปอยู่ตรพื้นที่นั้น เพื่อนจะสนุกหรือเปล่า หรือจริงๆมากเกินไปเกินไป และสนุกกับชีวิตมากขึ้นหรือเปล่านะ