สวัสดีค่า ตอนนี้เราเองก็อายุ 18 เเล้วค่ะ อาจจะรู้สึกเป็นหัวข้อที่เร็วไปบ้างสำหรับคนอายุเท่านี้เเต่อยากขอทราบไว้เป็นวิทยาทานนะคะเเล้วก็กระทู้นี้เป็นเชิงเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเเละกันเป็นความรู้ในเเต่ละมุมนะคะ กระทู้นี้เป็นเรื่องที่จะเล่า/ระบายที่ยาวหน่อยนะคะ พอดีไม่ค่อยมีคนให้พูดเรื่องนี้ด้วยค่ะ
ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ คือส่วนตัวเราไม่ค่อยอยากมีลูกค่ะ(ไม่ได้ฟันธงนะคะเเต่เเค่ส่วนใหญ่รู้สึกเเบบนั้นค่ะ) เรารู้สึกว่าการเกิดคือการเป็นทุกข์ค่ะ ชีวิตคนๆนึงมันต้องผ่านอะไรเยอะมากเเม้เเต่เรื่องที่เราไม่สามารถคาดถึงได้ค่ะ เเละอีกส่วนคือเราไม่อยากเเก่ตัวไปเป็นภาระให้เขาค่ะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างทุ่มเทให้กับตัวเองมากค่ะ เรียกได้ว่ารักตัวเองมากค่ะ5555 เราอยากทุ่มเทช่วงที่ยังสดใสของเราไปกับการทำงานหาเงิน หาประสบการณ์ ไปท่องเที่ยว มีความรักดีๆเเละเราก็เเอบรู้สึกลึกๆว่าการมีลูกมันเสียสละอะไรเยอะอยู่ค่ะ ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งไม่ต้องพูดเลยค่ะทั้งร่างกาย สภาพจิตใจเเละหน้าที่การงานที่อาจไม่เหมือนเดิมค่ะ(ฟิวเเบบการมีลูกเป็นหินที่หนักอึ้งเลยค่ะเเบบนี้มันจะเรียกว่าคนเห็นเเก่ตัวมั้ยคะ5555) เเต่เคยได้ยินว่าเดี๋ยวพอโตมาเริ่มมีทุกอย่างมาเติมเต็มตัวเองจนพอใจเเล้วก็จะเริ่มเปลี่ยนใจเพื่อหาที่เติมเต็มใหม่ให้กับคนอื่นเเทน (ถือว่าเป็นประโยคที่น่าคิดเหมือนกันนะคะ) เเต่ที่บ้านก็จะมีประโยคนึงที่คุณเเม่พูดเเล้วติดอยู่ในใจเราค่ะนั่นคือประโยคนี้ "คนเราเกิดคนเดียว ตายคนเดียวนะ " ตอนฟังเรารู้สึกเหมือนเวิ้งไปเเว๊บนึงเลยค่ะ ต่อให้มีครอบครัวที่อบอุ่นเราก็ตายคนเดียวอยู่ดีนั่นก็จริงค่ะ เเต่ทีนี้พอมาคิดดูว่าถ้าใจเรามาทางนี้เเล้วก็อยากลองคิดต่อเล่นๆอีกหน่อยว่า ถ้าไม่มีลูกจะจัดการตัวเองตอนเเก่ยังไงดี ส่วนตัวตอนนี้คิดว่าการวางเเผนทางด้านการเงินสำคัญที่สุดค่ะ ถ้าวางเเผนดีๆอาจไม่ลำบากตอนเเก่ค่ะ เเล้วก็ทำพวกประกัน กองทุน อะไรเเบบนี้ค่ะเเต่ทางด้านความรู้สึกก็ตอบยากนะคะเเอบกลัวว่าตัวเองจะเหงาเหมือนกันค่ะเวลามองคนอื่นมีครอบครัวพาลูกไปเที่ยว ส่วนตัวเองนั่งอยู่กับเพื่อนหรือลูกเพื่อนเเทนค่ะ5555 เเต่ก็คิดได้ว่าเดี๋ยวพอโตขึ้นอาจจะได้เจออะไรมากกว่านี้อาจเข้าใจอะไรมากขึ้นค่ะ(อาจปลงเเล้วเข้าใจชีวิตมากขึ้นก็ได้ค่ะ555) ส่วนตอนนี้ก็อยากฝึกใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเองให้เก่งค่ะ เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวเป็น มีสังคมเเละเพื่อนดีๆ ก็จะถือว่าประสบความสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นเล็กๆค่ะ
อยากทราบว่าคนอื่นที่เลือกเส้นทางนี้วางเเผนเเบบไหนกันบ้างหรอคะตอนเเก่ตัวไป เเล้วรู้สึกว่าคิดถูกมั้ยคะที่เลือกทางนี้? ชีวิตที่ไม่มีภาระอะไรผูกพันมันเหงามั้ยคะหรือคิดว่ามีอิสระเต็มที่กับชีวิตดีหรอคะ?
มาเเชร์ประสบการณ์หรือให้คำเเนะนำก็ได้ค่ะ
ชีวิตคนที่ไม่มีลูกเป็นยังไงหรอคะตอนที่เราเเก่ตัวไป?
ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ คือส่วนตัวเราไม่ค่อยอยากมีลูกค่ะ(ไม่ได้ฟันธงนะคะเเต่เเค่ส่วนใหญ่รู้สึกเเบบนั้นค่ะ) เรารู้สึกว่าการเกิดคือการเป็นทุกข์ค่ะ ชีวิตคนๆนึงมันต้องผ่านอะไรเยอะมากเเม้เเต่เรื่องที่เราไม่สามารถคาดถึงได้ค่ะ เเละอีกส่วนคือเราไม่อยากเเก่ตัวไปเป็นภาระให้เขาค่ะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างทุ่มเทให้กับตัวเองมากค่ะ เรียกได้ว่ารักตัวเองมากค่ะ5555 เราอยากทุ่มเทช่วงที่ยังสดใสของเราไปกับการทำงานหาเงิน หาประสบการณ์ ไปท่องเที่ยว มีความรักดีๆเเละเราก็เเอบรู้สึกลึกๆว่าการมีลูกมันเสียสละอะไรเยอะอยู่ค่ะ ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งไม่ต้องพูดเลยค่ะทั้งร่างกาย สภาพจิตใจเเละหน้าที่การงานที่อาจไม่เหมือนเดิมค่ะ(ฟิวเเบบการมีลูกเป็นหินที่หนักอึ้งเลยค่ะเเบบนี้มันจะเรียกว่าคนเห็นเเก่ตัวมั้ยคะ5555) เเต่เคยได้ยินว่าเดี๋ยวพอโตมาเริ่มมีทุกอย่างมาเติมเต็มตัวเองจนพอใจเเล้วก็จะเริ่มเปลี่ยนใจเพื่อหาที่เติมเต็มใหม่ให้กับคนอื่นเเทน (ถือว่าเป็นประโยคที่น่าคิดเหมือนกันนะคะ) เเต่ที่บ้านก็จะมีประโยคนึงที่คุณเเม่พูดเเล้วติดอยู่ในใจเราค่ะนั่นคือประโยคนี้ "คนเราเกิดคนเดียว ตายคนเดียวนะ " ตอนฟังเรารู้สึกเหมือนเวิ้งไปเเว๊บนึงเลยค่ะ ต่อให้มีครอบครัวที่อบอุ่นเราก็ตายคนเดียวอยู่ดีนั่นก็จริงค่ะ เเต่ทีนี้พอมาคิดดูว่าถ้าใจเรามาทางนี้เเล้วก็อยากลองคิดต่อเล่นๆอีกหน่อยว่า ถ้าไม่มีลูกจะจัดการตัวเองตอนเเก่ยังไงดี ส่วนตัวตอนนี้คิดว่าการวางเเผนทางด้านการเงินสำคัญที่สุดค่ะ ถ้าวางเเผนดีๆอาจไม่ลำบากตอนเเก่ค่ะ เเล้วก็ทำพวกประกัน กองทุน อะไรเเบบนี้ค่ะเเต่ทางด้านความรู้สึกก็ตอบยากนะคะเเอบกลัวว่าตัวเองจะเหงาเหมือนกันค่ะเวลามองคนอื่นมีครอบครัวพาลูกไปเที่ยว ส่วนตัวเองนั่งอยู่กับเพื่อนหรือลูกเพื่อนเเทนค่ะ5555 เเต่ก็คิดได้ว่าเดี๋ยวพอโตขึ้นอาจจะได้เจออะไรมากกว่านี้อาจเข้าใจอะไรมากขึ้นค่ะ(อาจปลงเเล้วเข้าใจชีวิตมากขึ้นก็ได้ค่ะ555) ส่วนตอนนี้ก็อยากฝึกใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเองให้เก่งค่ะ เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวเป็น มีสังคมเเละเพื่อนดีๆ ก็จะถือว่าประสบความสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นเล็กๆค่ะ
อยากทราบว่าคนอื่นที่เลือกเส้นทางนี้วางเเผนเเบบไหนกันบ้างหรอคะตอนเเก่ตัวไป เเล้วรู้สึกว่าคิดถูกมั้ยคะที่เลือกทางนี้? ชีวิตที่ไม่มีภาระอะไรผูกพันมันเหงามั้ยคะหรือคิดว่ามีอิสระเต็มที่กับชีวิตดีหรอคะ?
มาเเชร์ประสบการณ์หรือให้คำเเนะนำก็ได้ค่ะ